დღეს სულერთია

სახის ნაოჭებს, შეგიდარე ნაოჭი მიწის.
მწარე ცრემლი სანთელმა, წვეთად დაჰკიდა.
არც შენ აღარ გწამს, დადებული შენივე ფიცის,
სიცოცხლემ სიკვდილს ხელი ჩაჰკიდა.

დასაფლავება დაემსგავსა, ნერგის გადარგვას,
სახეს იკაწრავ დაკოჟრილი შენი ხელებით.
ეხლა ეს მიწა, იმ ძველ მიწას სულაც არა ჰგვს, 
ჩასასვენებლად გამზადებენ ყალბი ფერებით.