queue

იყო სიტყვა - ემპათია.
ნაწერი საღამოსავით ლურჯი მელნით...
შრამივით ეკრო ჩემი ჯიბის წიგნაკის
რომელიღაც გვერდს.

...მე ქუჩებში
ვეღარ ვხედავ
ძონძებში შემოსილ ღმერთს...

***

როგორც ფოთოლი...
ხან შენი ტოტების
წვერებზე ვთვლემ...
დაძველებულ-დაყვითლებული
სინორჩით შემოსილი კი - ვეკრობი
შენს ფესვებს...
ფსალმუნებად ვმღერი ბგერებს...
სამღერად, ძალას,
შენს შესამკობად,
თუნდაც სიტყვით,
ან თუნდაც, ნათითურების
გამჭვირვალე მძივით,
ბაგეთა გახსნას - ვთხოვ ღმერთს.
ჩემს ეზოში
მინდვრის ცივ სასთუმალზე,
უშენობასავით
მუქი
წვიმა
თვლემს.
...მე
      ვეღარ
                 ვხედავ
ქუჩების
             სევდაში
                            გამათხოვრებულ
ღმერთს.


13 აგვისტო, 2024წ.

Kafka in the room