მელანქოლია

და ახლა ჩემში სიყვარულს ძინავს,
დავუმეგობრდი სევდას და სიკვდილს,
რაა სიკვდილი? თუ არა შვება,
აღარც მაშინებს არც ერთი წამი.

და ახლა ძინავს ჩემში მემენტოს,
ეს სისხლიანი ღამეაა კიდევ.
წინ ზამთარიაა და დეკემბერი, 
განსაცდელებით სავსეა დღენი...

ცაზედ ვარსკვლავნიც დამძიმებულან, ჩამოცვენილნან ქვაფენილივით. აღარც გაისმის გარეთ სიმღერა, თბილის ჩაუცვავს შავი კაბები.
_______________________
✍ი.ბერიაშვილი✍