პირსისიხლიანო ყორანო

პირსისხლიანო ყორანო, დუშმანო ოხერ-მკვდრებისა, საიდან მოხვალ?

მიამბე ამბავი საფლავებისა. - გეტყვი, გიამბობ: იქ ვიყავ, სად მტკვარს

არაგვი ეხვევა, ალაზანს გული უგმინავს, რიონი ჭალებს ერხევა. კაი რამ

არის ქვეყანა, ედემზე უკეთესია, კაეშნის ბულბული მღერის, სევდის

ვარდები სთესია. იქ იალბუზის მკერდიდან წყარო რამ ჟვენავს ტინისა: -

ამბობენ, ვითომც ცრემლია უწინდელ გმირთა-გმირისა. დღისით მზე

ხიშტზე თამაშობს, ღამე - კოცონი ანთია, ალში შეხვეულ სოფლებსა

სისხლის ტბა გაუნათია!.. - პირსისხლიანო ყორანო, დუშმანო ოხერმკვდრებისა,

ეგ ხომ ჩემია სამშობლო, სისხლიც ჩემ მოძმეებისა! -

თვალებს გიქებენ საკორტნათ, ჰკვდები ციმბირის ველზედა... შენი

სამშობლოც ჩემია, ბუდეს ვსდგამ იმის მკერდზედა!... ეს ჩამომყეფა

ყორანმა, გული წაიღო ნაღველმა... მუქარაც ვერ ვსთქვი - სამშობლოს

მხდალი შვილების მნახველმა...