ამონაკვნესი

ბედო ტიალავ, აბა რათ, რათ შემომიჩნდი ჭირათა? არ გამალაღე არ იქნა,

ცრემლი მარგუნე წილათა. რა ხანი გემუდარები, არც თუ ჩამაგდე

ჩირათა, ჭაბუკი წელში მომღუნე, გადამაქციე მწირათა. მითხარ: რა მოგცე

- მომშორდე, თავს რათ მადგეხარ გზირათა?! ჰაუ, ტიალავ, სოფელო,

ერთხელ მამღერე ტკბილათა!