გველი და კრავი (იგავი)
(თარგმანი აკაკი წერეთლისა) ქვის ქვეშ გველი იკლაკვნოდა, ქვეყანაზე გულმოსული. იქვე ახლოს კრავი სძოვდა და უწმინდურს ეცა სული. გამოძვრა და მიაშურა, გვერდში არჭო შხამ-ისარა, შხამი სისხლში გადავიდა და მთელ ტანში დაუარა. აცახცახდა სასიკვდილოდ დაკბენილი ჭრელი კრავი და გველს ჰკითხა: „რას მერჩოდი და ან ცუდი რა გიყავი?“ უპასუხა: „არაფერი! მაგრამ კბენა მე მაქვს წესად... რა ვიცი, რომ არ მოდიხართ სუყველა ჩემს გასასრესად?“ ვისაც გულში ბოროტების მეტი სხვა რამ არ ჰქონია, თუ სუყველა იმას არ მტრობს სასიკვდილოდ, არ ჰგონია!
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი