მელა და ვირი (იგავი)
(თარგმანი აკაკი წერეთლისა) მელია შეხვდა დიდყურას და უთხრა: "ნათლი–ჯალაბო! რა კაი გუნებაზე ხარ!.. საიდან მოჩანჩალობო?" ვირმა მიუგო: "ნათლიავ! ლომთან ვიყავი, ვნახეო მისთანა შენს მტერს, რაც იმას დღეს დასდებია სახეო! "დაბერებულა, სნეულობს! აგდია ცოცხალ–მკვდარიო! წასვლია ის დრო, რომ გვქონდა მისი შიში და ზარიო. "პირდაპირ მიდის სუყველა ამოსაყრელად ჯავრისო! ზოგი ურქენს და ზოგი ჰკბენს და ზოგიც წიხლებს აყრისო" მელიამ უთხრა: "შენ მაინც ვერაფერს გაჰბედავდიო!" - მე ვითომ სხვებზე ნაკლე ვარ? მე რაღად დავზოგავდიო? ჩემი ძალა და სიმარდე ახლა კი გავაცანიო, ვკარი და ვკარი წიხლები, ავუწვი ზურგის კანიო! "ჰე, ვაგრძნობინე თუ არა ვირის წიხლები მის გვამსო? წავიდეს, ჩემიც იქა სთქვას, სადაც თავისი უთქვამსო!"
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი