ქარს ვებარები

გამოჩნდნენ ისევ ნიაგარები
ქარს გახვეული დგას მწვერვალები,
იქ,მწვერვალისკენ დგას პირამიდა
თუმცა მაშინებს მე ნიაღვრები,
გავფრინდე მინდა ქარში,გრიგალში
სულ ვეწვალები,
სულ ვეწამები,
სისხლში პოეტის სული გაბრწყინდა
და მე უმწეო,ქარს ვებრები.

ქარი დამძიმდა,სულში დამძიმდა
მოჩანს საზღვრები,შორი პალმები,
მე უშენობა ძლიერ ამტკივდა
და ისევ მუზებს,ქარს ვებარები.

/კახა გორგაძე-2020. 15.12/