ქართა ამალა

ზეცამ უეცრად შეჰკრა კამარა
აღმოვჩნდი,სადაც ზღვის მორევია,
ქარმა ზღვებში და თქეშში მატარა 
ზღვის ტალღებს,სული ვერ მოერია.

მთვარე მოლურჯო მზეს მიეფარა
დაიპყრო სივრცე,ქართა ამალამ,
უმწეო სული ქარს მიებარა
დავრჩი,ქარის და ლექსის ამარა.

/კახა გორგაძე 2021.9.01/