მელექსეს აღსარება - 27 ლექსი

მშვენიერია წუთი სოფელი.
აგერ დავჯექი ერთი მელექსე.
მე რითმებს ვაბამ, ვითა მთხრობელი,
ამის დაწერის ცდაა მეექვსე.

არა, გატყუებთ, ნაღდად გატყუებთ,
ჯერ არ მიცდია ლექსის დაწერა.
ლექსსა პოეტი კაცი თუ დაწერს,
ჩემი საქმეა ფურცლის დასერა.

პოეტს ლექსებში აზრის ჩადება.
უწერს დაწერის ბევრსა მიზეზსა.
ერთი აზრია, სისხლში დამყვება,
ვითომ კაცუნა შევედრ დიდებსა!?

ამ ლექსს პოეტი ფორმალურად ჰყავს,
რომელ პოეტი მე მნახა ერმა.
ლექსის დაწერით ერსა ვკადრულობ,
ვლოცულობ იქნებ მიპოვოს ერთმა.

არად მართლაცა ამაში ნიჭი,
პატარაზეა, ცოტა მქონია.
მაგრამ მეძახონ პატარა ბიჭი,
ვერსად ვიქნები დიდი, მგონია.

რამდენ სიტყვასა ტყვილად გავფლანგავ,
ვიღაცა გოგოს, შავი გულისთვის.
ჩემთვის ლექსია მალამო სულის,
დაბრკოლებაა სხვისი ცუდისთვის.

ავი რამაა წუთი სოფელი.
აგერ დავჯექი ერთი მელექსე.
რაღა რითმები, გავხვდი მთხოვნელი.
აქეთ იქითა დავრბი გვერდებზე.
-----
27 ნოემბერი 2025 წელი