„აპრილის გრილი კოცნა“ - მეთვრამეტე ლექსი
გათენდა აპრილის, სიმშვიდის დილა. გარეთ გასულსა, ვიგრძენი გრილა. ამ ჰარმონიამ გამარტყა სილა. ამ გაზაფხულში ჩემს გულში თბილა. გარეთ ვუყურებ, მფრინავ ჩიტებსა, თავისუფლად რომ დამფრენენ ზედა. ერთმანეთია უყვართ გვრიტებსა, მათსავით ვიყო ვოცნებობ, "ნეტა"! დილით ახალს, რომ გაკოცებს დედა, კაცმა უნდათქვას გქონია ბედი. მერე გხმატკბილებს, "ადექი ჰედა"! და რომ უბრუნებ, "მიყვარხარ დედი"! გარედან მყურებს, ნაცრისფერი ხმა, სევდის ფერია, ლამაზია მთა, მანქნის ფანჯრიდან გამქრალა გზა, მაინც ლამაზი, ლურჯია სხვა. ----- 29 აპრილი 2025 წელი
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
0 კომენტარი