აზრის ძიება დროის დინებაში
ადამიანი გაჩენისთანავე აწყდება კითხვას, რომლის პასუხიც არც სკოლაში ისწავლება და არც უფროსები გვაძლევენ მის მკაფიო განმარტებას — რატომ ვარ აქ? რა არის ჩემი ცხოვრების მიზანი? ზოგჯერ ეს კითხვა ჩუმად ზის ჩვენში, ზოგჯერ კი ღამით, მარტოობაში, მთელი სიმძიმით გვაწვება. სიცოცხლის ხანმოკლეობის განცდა მუდმივად თან დაგვდევს. წლები გადის შეუმჩნევლად, ხოლო ჩვენი ყოველდღიურობა ხშირად ისეთი არაფრით გამორჩეულია, რომ გვრჩება განცდა — დრო იფანტება, ვცოცხლობთ და მაინც ვერ ვასწრებთ მთავარს. ჩვენ გვინდება, რომ ცხოვრების ბოლომდე მივაღწიოთ რაღაც მნიშვნელოვანს, მაგრამ ხშირად არ ვიცით, რა არის ეს "მნიშვნელოვანი". და ბოლოს მოდის კიდევ ერთი დიდი შიში — სიკვდილის წინაშე დადგომა. ამ თემაზე ფიქრი გვაიძულებს დავუსვათ საკუთარ თავს კიდევ ერთი მტკივნეული კითხვა: რა ხდება შემდეგ? ქრება ყველაფერი? თუ არსებობს რამე მიღმა? ეს შეკითხვები არ უნდა აღვიქვათ როგორც სუსტი ადამიანის ეჭვები. პირიქით — ისინი ჩვენი სულიერი სიღრმის, ცნობიერების განვითარების ნიშანია. არსებობის აზრი, სიცოცხლის დროითობა და სიკვდილის წინაშე შიში — ეს სამეული ჩვენი ადამიანობის არსია. შესაძლოა, პასუხი არც იყოს ერთმნიშვნელოვანი. მაგრამ იქნებ აზრი თავად ძიებაშია? იქნებ დროის ფასეულობა მის განსაზღვრულობაშია? და იქნებ სიკვდილის შიში გვახსენებს, რომ სიცოცხლე სწორედ იმიტომ არის ძვირფასი, რომ ის დროებითია? ----- გ. კ. - 7 აპრილი 2025 წელი
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
0 კომენტარი (კომენტარები გამორთულია)