რუტინაში ჩაკარგული მორალური გეზი
ჩვენ ვცხოვრობთ სამყაროში, რომელიც ხშირად გვკარნახობს წესებს, ქცევებს და მოლოდინებს. დილას ვიღვიძებთ, მივდივართ სამუშაოზე ან სასწავლებლად, ვასრულებთ მოვალეობებს. და თითქოს ყველაფერი წესრიგშია — მაგრამ სადღაც სიღრმეში გვაწუხებს კითხვა: სწორია ის, რასაც ვაკეთებ? მორალური დილემები იბადება იქ, სადაც ჩვენი შინაგანი ღირებულებები არ ემთხვევა გარედან მიწოდებულ მოთხოვნებს. როცა გვიწევს ისეთი ქმედებების შესრულება, რაც ჩვენს შინაგან რწმენებს ეწინააღმდეგება, ჩვენი სული იბრძვის. ამასთან ერთად, ყოველდღიური რუტინა კიდევ უფრო აქვეითებს ჩვენს სულიერ სიჯანსაღეს — ყველაფერი მეორდება, სიღრმე ქრება, ხოლო დრო ჰგავს მდინარეს, რომელიც თითქოს არსად მიედინება. მაგრამ ადამიანი არ არის მხოლოდ მოქმედების მექანიზმი. ჩვენ გვაქვს უნარი ვიფიქროთ, ვკითხოთ, გავწყვიტოთ წრე, თუ საჭიროა. ამიტომაც, ეს რუტინა და მორალური ეჭვი არ უნდა იყოს დასასრული — არამედ საწყისი წერტილი ახალი დანახვისთვის. შეიძლება თითოეული დღე ვერ იყოს ბრწყინვალე, მაგრამ მას შეუძლია იქცეს აზრიანად, თუ მასში ჩავდებთ სინამდვილეს — იმ საქმეში, ადამიანებთან ურთიერთობაში, არჩევანში. ჩვენი ცხოვრების ღირებულება იზომება იმით, რამდენად ახლოს არის ის ჩვენს გულთან, და არა იმით, რამდენად სრულყოფილად ვუსრულებთ სხვის მოლოდინებს. ----- გ. კ. - 7 აპრილი 2025 წელი
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
0 კომენტარი (კომენტარები გამორთულია)