ფიქრი ფიქრზე – წერილი წერილზე

როცა ადამიანი წყვეტს ფიქრს, ის არ ჰგავს აღარც ადამიანს, აღარც ცხოველს - ის ხდება ინერციით მოძრავი სხეული, რომელსაც აღარ აინტერესებს რას შეეხება, სად წავა და რას წააწყდება. სწორედ ამაზეა საუბარი იმ პატარა, მაგრამ ღრმადმეტყველ პუბლიცისტურ წერილში - "ზოგიერთ რამ", რომელიც სარკესსარკესთან გვაყენებს მკითხველს და გვიჩურჩულებს კითხვებს, რომლებზეც პასუხი დიდი ხანია აღარ გაგვიცია.

ავტორი გვახსენებს, რომ ფიქრი სიკეთეზე, სამართლიანობაზე, სიბრალულზე და ადამიანობაზე გადარჩენის შანსია. მაგრამ სად ვართ დღეს? საზოგადოება, რომელიც ოდესღაც კითხვებით იკვებებოდა, დღეს დუმილს ამჯობინებს. ბავშვები სწავლობენ ბევრ რამეს, მაგრამ ვერ განმარტავენ რა არის სიყვარული. ჩვენ ვაშენებთ სახლებს, მაგრამ ვანგრევთ ფასეულობებს. ავტორი არ ამბობს ამას მკაცრად - პირიქით, ჩუმად და ნაღვლიანად გვაწვდის სიმართლეს.

ამ წერილზე ფიქრისას თავადაც ჩავიფიქრე: როგორ დავკარგეთ სულიერი მოტივაცია? როგორ ვიქეცით უყურადღებო არსებებად, რომლებიც მხოლოდ ყოველდღიურობაში წრუპავენ ენერგიას?

მაგრამ წერილის ძალა იმაშია, რომ ის არ არის მხოლოდ ჩივილი. ის მოწოდებაა, დაფიქრდე - და აქედან იწყება ზუსტად ყველაფერი.

რა შეგვიძლია ვქნათ?

უპირველეს ყოვლისა, უნდა დავუბრუნდეთ ფიქრის კულტურას. სკოლები მხოლოდ ფაქტებს არ უნდა ასწავლიდნენ - ისინი უნდა აყალიბებდნენ ფიქრის ჩვევას, კითხვების დასმის ძალას. რატომ არის სამართლიანობა მნიშვნელოვანი? რატომ უნდა ვიყოთ მოწყალე? ეს კითხვები უნდა ისმოდეს საკლასო ოთახში.

შემდეგ, აუცილებელია, საზოგადოებამ მისცეს ხმა აზროვნებას. უნდა ვქმნათ სივრცეები, სადაც ახალგაზრდები და უფროსები ერთად იმსჯელებენ ცხოვრებისეულ ღირებულებებზე. წიგნების კითხვის საღამოები, დისკუსიები, ბლოგები - ეს ყველაფერი შესაძლებლობაა, დავუბრუნდეთ ფიქრის ხელოვნებას.

ოჯახი? - კი, სწორედ იქ იწყება ყველაფერი. თუ სახლში არ ისმის კითხვა - "შენ რას ფიქრობ?", მაშინ სკოლა და საზოგადოება ვერაფერს უშველის.

და ბოლოს, თითოეული ჩვენგანი - ჩემი თავი, თქვენი თავი - უნდა იყოს მაგალითი. თუ დღეს გადავწყვეტთ, რომ გარშემო მყოფ ადამიანებს სიყვარულით მოვეპყროთ და სარკეს წინ დავუსვათ კითხვები, მაშინ უკვე რაღაც შეიცვლება.

ფიქრი არ არის ძველი ან მოდიდან გადასული რამ. ფიქრი ის იარაღია, რომლითაც ვიბრძვით გაჩუმებული სინდისის წინააღმდეგ.
-----
გ. კ. - 19 მაისი 2025 წელი