ამაოების წერილი

ნიავი ეფერება ტოტებს,ნიავი ეფერება არემარეს
ყველგან ცივა,ყვლგან წვიმს,მე კი შენზე ფიქრში ვაღამებ,გესმის?

ტოტებს ქარისას გადაჰყვა ჩემი სიყვარული
მე ვეღარ ვუძლებ გახუნებულ იარებს
შენი სახე როცა მახსენდება
მახსენდება თუ რა ვუქენი ჩემს ცრემლებს

ცრემლები,ეს ცოტა რთული თემაა
ეს ხომ უკვე ამაოებაა,ამაოების ჩარჩოებს სცდება
მე შენ შეგიყვარე,მე შენ შეგრაცხე ანგელოზად,მაღალსა შინა
გული ჩემი კი ისევ ფეთქავს და ფიქრობს შენზე,ეს იცოდე მუდამ