ნიკალ

ნიკალ!... ჰა, ნიკალ!... - შემოგძახეს აქეთ-იქედან:
მარტო რად სვამო?...
და ცა-თვალებს ვერ ახამხამებ;
ტიკჭორის ჭინკა ძეწკვს გახარბებს -
ბოლო ჭიქიდან
და ჭიქიანად ტყდება ეს ღამე!
ღიპღიპელები შუბლში ჯამებს იჯახუნებენ!...
შავ მუშამბიდან მეეზოვე შემოგბღცერს ცოცხით;
ცა შეგიწამლავს შაბიამნით და...
ღმერთიმც გიცოცხლოს!
მაინც...რა ბადით იჭერ ამდენ
ცოცხალს და ფერებს...
არ სჯობდა: ბედი დაგეჭირა -
თუნდაც ლიფსიტა?!
რა მუზის ჩაი აიჩემე, ვინ დაიჯერებს,
რომ გულს იჯერებ ცივი ჩაის სმითა.
იმ სამოვარის ამ
თვალებმშრალებს რა გაეგებათ,
-ჩაილულიო...
და დუქნისკენ გაჩქარდებიან!