მოგონება

გარეთ ძაღლი ყეფს, მაგრამ მე კვლავ სხვა რამ მაწუხებს,
ფიქრები მართობს, სანამ მომხვევს თავის მარწუხებს.

თრიაქის კვამლი თან დამყვება, დარდებს მიფანტავს,
მაგრამ იმ ტრფობას რა ვუშველო, რომ შევეჩვიე.

არ ვიცი რატომ, ამ საღამოს კვლავ გამოვცოცხლდი,
ისევ ავიღე კალამი და სიტყვით დავხატე.

მახსოვს ჭიშკართან მდგარი ნაზად როგორ მორცხვობდი
და დასეტყვილი ია ჩემგან შველას ითხოვდი.