კანკალი

იქნებ სიცივემ გადაფაროს კანკალი შიშის
და არ მოიბას თვალებმა ცრემლები გიშრის,
ნეტავი, ვიცოდე, რა არის სიღრმეში ნიშის
და არ მინდოდეს შეწყვეტა ეჭვნარევ ფიქრის.

ვყვირივარ გულიდან და ვიცი, ეს ხმა შენ გიშლის
წარსულის შეცდომებს ბალიში კვლავ თვალ წინ მიშლის.
გაურკვევლობას მე ვადარებ დგომას ცივ ნისლში.
წასვლისას მუდამ ვგრძნობ ტკივილებს მთრთოლარე მუხლში.