მრცხვენია

მრცხვენია, ვზიდავ ფოთლებს ანაზდად,
ვათრევ მიჯაჭვულს ოქროს ფერისა,
მრცხვენია, ვხედავ ლანდებს წარსულის,
აწმყოს, მომავლის, იმიერისა.

აღარ ჩამესმის სტვენა ხეების,
მრცხვენია, ვრბივარ გახელებისას,
აღარ მავედრებს წყრომით სიცოცხლე,
და არც იმედი გამთელებისა.


30 ოქტომბერი, 2022 წელი

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

@ კონტაქტი