თავზე მენგრევა წუთისოფელი


ზიზღით ვარ კრული?
ნუ და არარა!
იმწამს მიბნელდეს თვალში თაკარა!
მზე! არ მეჩვენოს, დარდის მგმობელი,
მე არ მეხება და არ მაწვალებს,
წყენა და ბოღმა სულის მთმობელი,
თუნდაც ღიმილი პირსახეს მითბობს,
თავზე მენგრევა წუთისოფელი!

და ჩამომემხოს, თუ გინდათ ასე,
ცოცხალი სული ნუ დარჩენილა,
ნაკბენი გული მარად ივარდებს,
სანამ სიმართლე გადარჩენილა!


2 სექტემბერი, 2024 წელი

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი