ფიქრის სინაზე

ნაზი ტექსტი ეალარსება ტიტებს ,
ვით ქარი მოღუშლ ფიქრებს ,
რა ეშველებათ წვიმებს ,
ტირიან,  მღერიან , სევდიან  სიტყვებს,

ნაზი ტექსტი ისევ ელარსება,
მუზა  როგორც მალამო ისე ედება,,
ეს ბნელი ღამეც აღარ გათენდა 
და ეს კამარაც აღარ ბერდება ,

აივსება მუქი ფურცლები,
აღარ უჩანთ ბოლო,
მინდა ჩემი ნაწერებით 
ისევ  ჩუმად გეამბორო ,

ნაწერები რომ განახო 
სული დაინახო, 
შემდეგ მახე თან დააგო,
მიღალატო, ზღვაში გადამაგდო

აქ არაფერი არ იცვლება 
ისევ მეფეები ხდებიან,
შემდეგ დრონი მოდიან
და მეფეები კვდებიან ,

მერამდენე ურო გაიცელა 
ვით გადახმა მინდვრის მარგალიტი,
საძოვრები დარჩა მკვდარი,
და ქარმაც თან დაუწყო ბალახებსაც ფლირტი,

ახლა ზუსტად მუზა მეწვია ,
ისევ ჩამჩურჩულა , ,,ახლა შენი ჯერია "
რა  აკავებს მზეს ჩემამდე მოსასვლელს ?
ალბათ ეს სიშორეც ჩემი განაჩენია ,

მახსოვს მზის და მთვარის  ჩუმი კოცნა
თითქოს რომანია დანტეს ბიატრისი,
აღარ შველის სულს ეს მკრთალი ლოცვა
და არც დეკემბერს  აღარ ერგო თოვლი საკადრისი