ბედმა მზაკვარმა

ასე ინება ბედმა  მზაკვარმა 
ზოგს მისცა ფული , ზოგსაც დიდება,
და ჩვენ დაგვტოვა გულგამოფხეკილნი
რომ ჩვენს  სატახტოს მუზამ იმეფა ,

ვეღარ  გათენდა პოეტებისთვის
ვით სილამაზე ზღაპრისა ბოლო,
ასე ინება ბედმა მზაკვარმა
მოგვცა სევდა და ნიჭი  უბადლო,

ამბობენ გიჟია , გიჟი , ქუჩის კაცია
მოხეტიალე  ბარბაცა ლოთია ,
ასე ამბობდნენ გალაკტიონზეც 
კარგი ლექსი აქ მაგრამ  რო ლოთია,

სასმელში ჩამწვარი მრავალი  სტროფია,
ლექსისა წერა რო მარტივი როდია, 
ასე ინება ბედმა მზაკვარმა ,
რომ  ჩვენ გვემღერა ლექსები
ვით  ექსორია ,

შორეულ ცაზე  ნამღერი ლექსები
რომ ირეკება ნამქერის მსგავსად ,
და ჩვენ ჩაგვესმის მწარე ნოტები
ბულბულის ნამღერი ნელა და ნაზად 

ვით მოშხამული თასის  სიმურტლე ,
რომელშიც  ტკბილ რძეს უდია ბინა ,
ასე  ინება ბედმა მზაკვარმა 
დამარქვა პოეტი  და მითხრა 
-მეტი რა გინდა?

ამბობენ სიმდიდრე ნამდვილი ოქროა ,
მე კიდე ვფიქრობ ოქროც   რო ცოდოა ,
მანაც  ხომ იცის ჩვენი სიმდიდრე ,
რომ ჩვენში ადგილი გრძნობისა უფროა

განა რთულია  ლექსისა წერა?
 და მარტოობის უსაზღვრო შიში,
ასე ინება ბედმა მზაკვარმა ,
 ჩვენივე სიკვდილი ჩვენივე ჭირში