ხან ვფიქრობ

ხან ვფიქრობ ქარებს არ ჰყოფნიათ სუნთქვა ,
წვიმებს არ ჰყოფნიათ წყალი,
და საერთოდ არმგონია სტიქიების ბრალი ,

ხან ვფიქრობ წავიდეთ აქედან,
დავტოვოთ სახლ-კარი,
მაგრამ თუ ნეტავ
 სადმე არსებობს ჩვენი საყდარი?

ხან ვფიქრობ ,მტერი და  მოყვასი
ჩვენივე თავია ,
და რომ ეს სიძულვილიც 
ჩვენივე  ბრალია ,

მიწაზე მოდებულ მწვანე ნამია
და ზღვაში გაჭრილი  პატარა ნავია,
და მე არ ვიცი თუ ეს მგონია
რომ ეს სიცოცხლე   სიკვდილსაც სჯობია