სიზმარი

ერთ ღამესაც ფიქრმა გამაღვიძა 
ეს არ ჰგავდა სხვა აქამდე მოსულ ფიქრსა,
იყო უცნაური , ვით დაბადება 
ტირილს ჰგავდა თანაც სიხარულსა ,
სინათლეში რაც ვერ იჩენს თავსა
ბნელში აქსოვს ლამაზ სხივსა ,
ეს არ იყო მთვარის , არც ვარსკვლავთა,
უფრო ჰგავდა  უიშვიათს , 
თითქოს ჩემთვის დაბადებულს ,
თანვე  ახლდა გრძნობა იდუმალი
დამალული სამყოფელი ელდორადოს,
მისი სადგომები მიუვალი
ჰგავდა ჩემთვის გაცხადებულს,
ყრმობაში რომ ფიქრი მკლავდა 
ახლა უკვე ცხადად ჩანდა ,
და სიზმარი რომ დამთავრდა
ვნებამ წყლული განიქარვა 
ის სიზმარი ეხლაც მახსოვს
რამაც  შემახვედრა  გზაზე ფათერაკი ,
მე ამ ხილვას არა ვნანობ ,
ჩემთვის იყო საჩუქარი