სიმარტოვე ველის

იდგა ეულად  უდაბნოს ველზე
ფოთლების სამოსი იწყებდა ცვენას
მაშინ  კი წვიმდა ველისა მთებზე
დადუმდა  ქარი და დადუმდა ენა

გრიალი იყო , ცისა გრიალი
ვაშლოვანს  შერჩა ბოლო კედარი
ქარი ბრაზობდა ,იყო სიზამრი
 და  დაიტირა  კედრის  ცხედარი

იყო სიცივე დეკემბრის გუდის
და  მიმოეფინა ველსა უდაბნო
იდგა ეულად შიშველი კედარი
და იგი ბრწყინავდა ვით გუდის ოქრო

ალიონს ნატრობს მორიგი ღამე
თოვლის მსგავსია დილისა ნამი
უდაბნოს აკრავს  ჯუნგლისა ბარდი
გარდაესახა ცასა კი ჯვარი

დანარნარობდა ცაზე  კი  ქარი
კედარს ახლავდა ფიქრების   ჯარი
სიმარტოვემ  რომ შთაუნთქა ფარი
იქცა გვამად  და მოკვდა კედარი