სულების პათოსი

ფურცელს ვაბარემ ჩემს გულის ტკივილს
ფურცელი მიმზერს და ჩუმად ტირის
სინდისი უსინდისობასთან იბრძვის
ვეღარ ერევევა სიმდაბლე ამპარტავნებას , კივის

ამ საუკუნეში მკვეთრად დაბნელდა
და ვეღარ ანთებს სიმართლე სინათლეს
შური და  ომი ქვეყანას გაფებდა
ო მე მომკლაავს წყურვილი ვენდეტას

ოცნებებს  ვკაზმავ და აზრი მაქვს ცხადად
თავი დავანებო ოცნებებს ლამაზს 
ვუყურებ პლანეტას და მტოვებს სახტად 
ურჯულოებამ ბეგარის სახით სულები რომ დაიტაცა 

მე აქ ვგავარ ჭაობს,
მოგონებებს ვითრევ 
რომელიც მე მათრობს,

მე აქ ვხედავ ქაოს,
და ქაოსში გამეფებულს 
სულების პათოსს,