ბრმა

ნოტები , ნოტები აამღერებენ ქნარს
ისევ  უშეღავათობა ჩემს პროზას
კლავს
და შენი თვალები ალმასის 
ქვას ,
გაჰყურებს ღრუბლით მოპირკეთებულ
ცას 
ამღერებს ვერხვებს და ამღერებს
ხმას ,
ისევ შენზე ოცნება ფიქრში რომ
მჭამს
ეს ნიშნავს ჰერმესი ჰადესს რომ მაცილებს
კვლავ 
ვერ გადავდივარ წყეულ ამ 
ზღვარს,
და ისევ მახრჩობს ჩემივე
ზღვა
მზეს მთვარის გარდა არ უნდა 
სხვა 
არც მაღალი
მთა,
მდინარე ,
ღრმა ,
მეფიდან გავხდი მე 
ყმა ,
შემომრჩა დარდი და
სმა ,
არაყი ,მარტინი მრავალი 
ბმა ,
მარტივად ვამბობ რომ გავხდი მე
ბრმა ,
სიჩუმეს ვერ იგებ და მიწევს
თქმა ,
კლავიშზე ავიღევ ნოტებს და
ლას,
რომ ისევ უშენობას ,გავატან
დარდს,
რომ შემოვრჩები და არ ვიღებ
ხმას ,
და კალამს დავაგდებ , დავწყევლი
თავს 
ღიმილი რომელიც სიკვდილსაც
ჰგავს,
იგავი ასწავლის ხალხს,
სიბრძნეს და სიბრძნისა 
აზრს,
სიწმინდეს არ მივცემ უფლებას ,
რომ დაბინძურდეს
და სიღატაკეს რომ
გამიმრავლდეს,
დარდები გამივლის მე ,
ფრთებსაც ვიშოვი , გადავალ
მთებს ,
შევაიარაღებ მუზების ჯარს
დავივიწყებდი არსებულ ჯავრს ,
გადავიწერდი ტაძართან ჯვარს ,
და სიბოროტეს მივცემდი ქრთამს,
ვიცი რომ აქ არა ჩანს,
სიმდაბლე ობლად დამაქვს ,
და მაგ არყისფერ ცას 
გავუფერადებ ფუნჯით მე მხარს,
ვინ დაგიჭერს
                         იმ ცოტა ხანს?
მე წაგაკითხებ ლექსების იმ ცოტა
ხაზს,
დაინახავდი 
შენივე თავს ,
მეტყოდი ბრმა ხარ!
გეტყოდი მთვარეს ვგავარ ,
მოგიკითხავდი როგორ ხარ ?
და გავყვებოდი უშენოდ გზას