უეცარი შეგრძნება

არის ზამთრის დილა
უჩვეულო , ეულფერო
არის სუსხი ზამთრის
უფერული, უვნებელი
ფანჯარასთნ მტრედი მოდგა
ჭიკჭიკია საამური
თითქოს რაღაც მეუბნება
რომ შია და დავაპურო
არას ვკადრებ ამ ფრინველებს
არც ცხოველებს ვხოცავ რიგით
მაგრამ რაღაც მეუბნება
არ მაქვს მათი თავად რიდი
და შიკრიკებს მიგზავნიან
რომ მოვგონდე მეც რომ ველი
ისე როგორ მოვკვდე ვერ გავიგო
თავადა ვარ მტერი თავის
თუ სხვა არის მსხვერპლი ამის
არა მსურდა მე სიცოცხლე
და სიკვდილი დამეკითხონ
არც მეწადა ეს რომ მეთქვა
მაგრამ საქმე ასე შედგა
რომ ეუცრად ბავშობაში
პოეზია დამებედა
არც ის მინდა რომ ვამხილო
მაგრამ მიწევს თქმა და საუბარი
საქართველოს მკვიდრნო შვილნო
რატომ არის ჩვენთნ ბნელი?
სანამ კაცი არ ისწავლის
რომ მოყვარსა ეალერსოს
იქამ ვერა ვიგრძნობთ სიკვდილს
სახელოვანს და უნიღბოს
მინდა კიდევ სტროფით ვიბაასო
მაგრამ რამდენს გეტყვი ამ ერთ ლექსში
თუ კი სადმე შემხვდით ხალხო
ჩუმად მაინც აღიარეთ რომ მიცანით
ნურა ამარიდებთ თვალსა
და მე მზად ვარ გული გაგიშალოთ
ეს მე ვიყავი უსახელო
და იცოდეთ ჩემს ლექსებს რომ
თქვენ გჩუქნიდით უანგაროდ