ქარიშხლიან ღამეს

ქარიშხლიან ღამეს
მოეწყინა მთვარეს,
და მე მესმის მთვარის
ნაღველის და ღამის ,
მოეწყინა ვარდებს
თავი ჩაექინდრათ დაბლა,
მოეწყინათ გული
თავს დაატყდათ დამბლა ,
მე ვიცი რომ გულს წამს
უეცარი ფიქრის,
და ეუცრად ღამეს
ოცნებები მიჰქრის,
დაემონა წამებს
ჩვენი აწყმოს დარდი
და ეგონა მომხდურს
თავს რომ დავუხრიდი,
თვალებს სჯერათ ზეცის
ღრუბლის და ლამაზი კერის
თვალებს სჯერათ გრძნობის
და სიკვდილთან პაექრობის
ქრება კუთხის კელაპტარი
ეფინება ჩრდილი მდელოს
სადღა არ ვარ მე ნატარი
მაგრამ ვერსად ვპოვე შესადარი
ალბათ მკითხავ რის სადარი
ჭალას შერჩა მარტოხელა ეს ჭადარი
და მე ვგონებ  სულელია ის ავდარი
ვინც კი დაამადლა ჭალას ეს ჭადარი