გამიცვითეს ჩემი სულის უღელი
გამიცვითეს ჩემი სულის უღელი როცა სევდამ შემოაღო კარიბჭე ამიშენეს სავანეში ბეღელი და ოდესღაც გპირდები რომ დაგიჭერ ჩაეძინა ხის სხეულში მეღურას როცა ქვეყნად მოგვეფინა ნათელი მაშინ მივხვდი შავი მიწა მეხურა მაგრამ ახლა ვიწვი როგორც სანთელი დავამარცხოთ ჩვენში სუსტი ავაზა და დავიდგათ თავმდაბლობის გვირგვინი, დავალაგოთ ეს სამყარო ლამაზად, გაკეთება კარგი საქმის ნუ გვიკვირს. გამიცვითეს ჩემი სულის უღელი როცა სევდამ შემოაღო კარიბჭე ამიშენეს სავანეში ბეღელი და ოდესღაც გპირდები რომ დაგიჭერ დემეტრე ზარქუა
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი