ჩემი ერთადერთი იმედი ხარ უფალო
ჩემი ერთადერთი იმედი ხარ უფალო მიკვირს დავკარგე საკუთარი თავის იმედი, დავრდომილ სხეულ დავათრევ და გულით გიგალობ და მხოლოდ სხვისი სიხარულით ვბედნიერდები. ვლოცულობ მაგრამ ლოცვაც მიჭირს უკვე რატომღაც და მეშინია ჩემი თავის სიმარტოვეში მირონ მდინარე ხატების წინ ცრემლებსაც ვღვრი და შენდობას ვითხოვ თავდახრილი საკურთხეველში. ღრუბლებსაც მიწამ აპატიე წვიმის წვეთები და ოლარივით ეს შენდობაც ცას მოეფინა მივდივარ ცისკენ აქ უბრალოდ გარდავიცვლები და სუდარაში გახვეული დამასაფლავეთ. მე მხოლოდ სხვისი სიხარულით ვბედნიერდები. დავრდომილ სხეულ დავათრევ და გულით გიგალობ მიკვირს დავკარგე საკუთარი თავის იმედი, და ჩემი ბოლო იმედი ხარ ახლა უფალო. დემეტრე ზარქუა
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი