კედლებს ვერ გავაცილე

კედლებს ვერ გავაცილე ჩემი უხმო კივილი,
მდორედ მიედინება
ჩემი ცრემლის მდინარე,
ყველგან სიცარიელეს 
აუღმართავს ჯებირი,
იქნებ სიზმარია და
თავს ვიფხიზლებ მძინარე.

ისევ თეთრად თენდება,
გულს აწყდება ზვავივით-
ათასგვარი ფიქრების
ერთიანი ნაკადი.
მივუყვები ცხოვრებას,
ხშირად რაღაც მეშლება,
ვცდილობ გამოვასწორო-
მილიონჯერ ნაცადი.

ფერი არ აქვთ ტკივილებს,
არც სხეული არა აქვთ,
ერთნაირი დღეები
ქარზე სწრაფად მიდიან.
შორეული ფიქრები,
არამხდარი ნატვრები,
ცად მიმავალ ღრუბლებზე
ახლა ცრემლად ჰკიდია.