მაკრინე აბულაძე - ლექსები, პოემები 100
- * ,,აღარც ღრუბლები და აღარც ვარსკვლავები“
- ....................
- „ფიქრში შემოპარებულ...“ (ლ.მ - ს.)
- (აღარ ვდარდობ)
- (ახლა ვდგები უღმერთოდ)
- (ახლა სისხლი სდის)
- (დამტრიალებდა თავზე)
- (თითეოს არ ხდება)
- (თუ ქალის ბრალი იყო)
- (თუმცა ვერ ვიტან)
- (მე ის ვარ)
- (მეგობარ პოეტს, პაატა აბაშიძეს)
- (მკერდში ნაღვერდალი ფეთქავს)
- (მომღერალ - გოჩა აბულაძეს)
- (ოდესმე ალბათ)
- (რაღაცა ხელს მიშლის)
- (როგორ მომენატრა)
- (სადღაც, ოდესღაც, მომიღებს ბოლოს)
- (შემოვიხვიე)
- (შენ ისევ)
- 08. 08. 08.
- გ გადაიკარგე როგორც ზამთარი
- გავიშლი აფრებს
- გარეთ ახლა ისევ წვიმს
- გზები ჩემამდე არ მოდის
- გულზე ისევ მატყვია
- ი ისევ და ისევ შენს თავს ვიბრალებ
- ისევ დაინისლებიან
- ისევ თუ მომენატრები
- ისევ მოგიბრუნდი გამჩენელო
- ისევ მოვალ ლურჯი ციდან
- იცი ვეღარ გწერ...
- იცი, რამდენჯერაც უარმყოფ
- მ მარიამობისთვეს ველი
- მე აგიშენე ეგ ციხე-კოშკი.
- მე ვზიდე...
- მე ვიცი რასაც მალავენ ფსკერზე
- მე თუკი მწამხარ
- მე ისევე ვიხსენებ
- მე ლურჯი ზეცა მეხურა ოდეს
- მე სიძულვილზე ვერ დავწერ ლექსებს
- მე ხელებს ვურევ დამთბარ სივრცეში
- მეგობარო
- მეგობარს - ზაზას.
- მივატოვე სამყარო
- მითხარი სიტყვა
- მიწავ
- მიწამ ვეღარ დაიტია
- მოდის ზამთარი
- მოვიხმე ისევ
- მოძველებულ სახლზე
- ს სად აღარ ვიარე
- სამშობლო
- სვეტიცხოველს
- სიზმარი
- სულო, ცდუნებამ რამდენჯერ უნდა გძლიოს
- სუნთქვას ტკივილი მიაქვს ფილტვებში