უსახელო ბაქანი

მე მელოდები თუ ისე დაგრჩა,
ღია ეგ გულის კარი ?
ნუ მელი- შორს მოვიტოვე უკვე 
სადგურის ფილაქანი.

და მორიგ ჯერზე გულში იმედით
ნუ ჩაუყვები ბაქანს,
იცოდე ვრჩები სადაც მივედი
ვერაფერს გეტყვის ახალს ,

ნუ მელოდები - არ ვიმსახურებ.
დავჩე შენს გულში მარად
ეგ გულის კარი სუსხით დახურე
და აიფარე ფარად.

მე კი გამყვება ცხოვრების საგზლად
თვალთა ის მწველი სხივი,
რომ აყოლებდი წვიმიან ბაქანს 
და იკავებდი ტირილს

მ.ბ