თომას ჰარდი 1840-1928 ნოემბრის ღამე

მე შევამჩნიე ; როს ამინდმა იცვალა სახე,
ყრუ ტკივილები ამეტყველდნენ უმალვე ჩემში,
დაყიალობდა გარეთ ქარი-მიგებდა მახეს,
მე კი იმ ღამით თვალხილული ვიწექი ბნელში.
მკვდარი ფოთოლი ჩემს ოთახში შემთხვევით მოხვდა ,
ჩუმი ფარფატით დაესვენა საწოლთან ახლოს .
უხმო წყვდიადის უკუნეთში მესმის ხის ოხვრა,
მომწყდარ ფოთლებთან განშორებას -გაფრენას ნაღვლობს.
და ერთი ფოთლის ხელზე ჩუმი , ნაზი შეხებით,
შენ მომაგონდი -შენი სახე,შენი თვალები,
თითქოს იქ დგახარ სადაც ადრე-თითქოს მეხები
და სიტყვებს ამბობ რაღაც ჩუმი იდუმალებით...

A night in November
I marked when the weather changed,
And the panes began to quake,
And the winds rose up and ranged,
That night , lying half-awake .
Dead leaves blew in to my room,
And alighted upon my bed,
And a tree declared to the gloom,
It's sorrow that they were shed.
One leaf of them touched my hand ,
And I thought that it was you
There stood as you used to stand,
And saying at last you new .

თარგმანი : მარი ბაიდოშვილი