მედარდები...
მედარდები, თუკი ამას სადარდელი ჰქვია. ისე, როგორც მედარდება ცივ ზამთარში ამოსული უსუსური ია... თუმცა ია ძლიერია. ვერ მტრობს სუსხი ქარის. სინაზეში იმალება ძლიერება ქალის. თოვლის საბანს მიიფარებს ია ნაზად, კრთება. ნუ გვგონია გაყინული, ის ხომ მიწით თბება? მშობელია დედამიწა, გამზრდელია მისი. შვილი როცა დედას ეკვრის შიში არ აქვს სხვისი. ჰო და ასე ,ისიც უძლებს, სუსხს, გრიგალს თუ ქარებს. დედის ძალა აძლიერებს თვით უნაზეს ქალებს! -მერ'ფი-
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი