ფანფარონი!
აბელას ფეხებზე შემდგარი გზას გადაჰყურებს მამალი. წიწილებს ასე უკვეხნის, რაღას გჭირდებათ სამალი!.. ძერა რომ გადაიქროლებს გულგახეთქილი გარბის და რომ ჩაწყნარდება ქოთქოთი, წამოხოხდება ნამალი. თავი იმგვარად უჭირავს, მე, რომ აქა ვარ, თქვენს გვერდით, მეფე ვარ, რისხვით მავალი. ვინ შემედრება ბრძილაში, რა თოფი, ტყვია-წამალი! -მერ'ფი- P.S. აბელას ფეხებზე შედგომა - თავის დიდად წარმოჩენის ცდა ყალბი საშუალებებითა და ცრუპენტელობით.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი