ჩვენი საბადი და ჩვენი ჭირნახული...

ჩვენი საბადი და ჩვენი ჭირნახული,
​ის რაც გაგვაჩნია, ათას ჭირნახული,
ჭირი მოგჭამაო ამას რომ გეტყვიან,
​ამაზე მეტი რა უნდა იყოს?!
ისევ თავდახრილი, ხმაშიშშეპყრობილი,
​თვალს რომ ვერ მოწყვიტავ 
​მირყვნილ, პაარტახ მიწას.
თავს რომ ვერ წამოწევ
უარესის შიშით!
​იმას თუ  მაინც ხვდები , 
ვერანმა რა გვიყო?!
წარღვნა რომ წაგლეკავს 
და ისევ ვაი თუ-ო!
​გიღირს ასეთ ყოფას 
უხმოდ შეეგუო?!
  -მერ'ფი-