შენ...

შენ პატარა თაიგული ,
აყვავებულა ვარდი,
 გაზაფხულია სულში,
როცა აწვიმდა ბაღებს,
მე შენი სიყვარული, 
გაჯერებული დარდი.
ნატვრა ჩაკარგულ გულში
კვლავ ნაიარევს აღებს. 
ნეტა რა არის სრული?! 
რამდენი ეკალ-ბარდი,
უსასრულობა სრულში,
ოცნებებს გაალაღებს. 
ასე აენთო სივრცე, 
მზე იყო გადაკრული!..
               -მერ'ფი-