მთვარის სონატა


www.merpi.ge
„ადგია“ მთვარე, გლობალური, მსოფლიო მიწას,
და ელვარება იცრიცება ღამის წყვდიადში.
იქ, ბობოქარი გრიალებენ პირამიდები,
აქ, პომპეზური სიჩუმეა ამფითეატრში.
და ანტიკური შეგონება ებრძვის ტექნიკას,
გრიალებს სადღაც მოტორების მთელი არმია.
დასცქერის მთვარე, გლობალური, ამ ეკლი(პ)(ქ)ტიკას,
ამოუცნობი, შეუცნობი, უცხო წამია.
  -მერ'ფი-

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი