შენზე, შენით, შენთვის, შენად…

(ეპიტაფია)

ვწერდი შენზე, ვწერდი შენით…
ვწერდი შენთვის, ვწერდი შენად...
შენზე, შენით, შენთვის, შენად, -
არა თავის გამოჩენად,
სულთა ჩვენთა ზღვიურ ღელვად,
ზოგჯერ სევდად, ზოგჯერ ლხენად...

ვწერდი შენზე, ვწერდი შენით,
ვწერდი შენთვის, ვწერდი შენად...
შენზე, შენით, შენთვის, შენად, -
ვიქცეოდი გულის ძგერად,
ანდა სულაც უფლის ბგერად
და ზეციურ ჰანგთა მღერად.

ვეღარც შენზე, ვეღარც შენით,
ვეღარც შენთვის, ვეღარც შენად...
შენზე, შენით, შენთვის, შენად, - 
ვეღარ გავიკრიფე ენად,
რადგან სამარეში ვწევარ
და სიჩუმის ურჩი ტყვე ვარ.

ვეღარც შენზე, ვეღარც შენით,
ვეღარც შენთვის, ვეღარც შენად...
შენზე, შენით, შენთვის, შენად, - 
სულს მოუხმო მაღლით ზენამ,
სად სამოთხეც და ძირს - ქვენაც,
ჩემთვის ორივენი შენ ხარ...

მაინც შენზე, მაინც შენით,
მაინც შენთვის, მაინც შენად...
შენზე, შენით, შენთვის, შენად, - 
აქაც მარტოოდენ მე ვარ
და შორეულ ნათლის ჩქერად
კვლავაც ულამაზესს გხედავ...