უბრალოდ მოინდომე!

ერთ-ერთ  ზაფხულში ვიყავი თბილისში დასასვენებლად ბიძიასთან ბიცოლასთან და ასევე ჩემს საყვარელ ბიძაშვილებთან. სწორედ იქ გავიგე, ჰიპ-ჰოპ-ის  და კ-პოპ-ის შესახებ, რატომღაც მათი ნახვის შემდეგ გამიჩნდა სურვილი, რომ მეც მესწავლა ცეკვა. ასეც მოვიქეცი. აი აქ კი დაიწყო ჩემი არამედ ჩვენი ისტორია და თუ ჩვენში რა ვიგულისხმე, ამას მოგვიანებით შეიტყობთ. მოკლედ, ყველაფერი ასე დაიწყო, მახსოვს ღამის 3-სთ იყო და საშინლად ცხელოდა, ჩემს გვერდით კი ბიძაშვილ სალომეს ეძინა, ის აზრი თუ ცეკვის დაწყებას ვაპირებდი არ მასვენებდა! დილამდე ვერ მოვითმენდი ამიტომაც სალომეს რომელსაც ყველაფერს ვუამბობდი ეს ამბავიც ვუამბე და გავძახე:
-სალო!
-ღუ!!!
-სალოო!
-კაი რა ნატა! რა მოხდა?
-რაღაცის თქმა მინდა!
-კარგი გისმენ!
-მკლედ, გადავწყვიტე ცეკვა ვისწავლო!
-რომელის?
-ოო, გეყო რა გამოფხიზლდი!
-კაი ჰო გაბურღე ტვინი! მოიცა მომესმა თუ ცეკვა ახსენე!
-ჰო რა გაგიკვირდა? რა იყო?
-ღადაობ ნატა!
-აუუუ ამან დაიწყო ბოდვა! სალო რატო არ გჯერა?
-კაი! კაი! და მოდი ეხა დავფიქრდეთ თუ სად აპირებ სწავლას: აქ? სადმე ჩაეწერები თუ მასწავლებელს აიყვან?
-არა არცერთში!
-რაო არცერთშიო? შენ რა დამცინი? აბა სად?
-ჰო არცერთში, არა არ დაგცინი, სწავლას რაც შეეხება კომპიუერში!
-კაი ეგ გავიგეთ, მაგრამ ერთ კითხვაზე მიპასუხე! სადმე შენი ძმაკაცები ხომ არ ნახე და დაგაბოლეს ან რაიმე ხომარ მოწიე?
-არა საიდან მოიტა?
-აბა სანამ მეძინა კლუბში იყავი?
-იცი რა მე კი არა მემგონი შენივე სიზმარში, შენ თვითონ იყავი კლუბში!
-კაი ჰო გეყო!
-აბა აბუჩად მიგდებ და არ გჯერავს!
-მოდი გეტყვი, რომ მჯერავს და ამიხსენი კომპიუტერიდ რანაირად აპირებ სწავლას?
-კაი მოდი აგიხსნი, პრაქტიკის ცეკვებს ხომ ცეკვობენ კ-პოპელები?
-კი და მერე?
-ჰო და კომპიუტერში გადმოვტვირთავ ცეკვებს შემდეგ კი დავაკვირდები ადამიანების უფრო სწორად მოცეკვავეების: ქცევებს, ცეკვებს, მანეერებს, მოძრაობებს და ა.შ მიხვდი?
-და მაინც რომელი კ-პოპ ჯგუფის ცეკვების ცეკვას აპირებ?
-მაგალითად BTS-ს აქვს რთული ცეკვები, რომლის შესწავლას მესამე ეტაპზე შევძლებ!
-აუუ ამას ეტაპებათაც დაუყვია!...
-ოოეე მისმენ!
- კი განაგრძე!
-რაც შეეხება EXO-ს ზოგიერთ ცეკვას, მათ ათვისებას თავისუფლად შევძლებ!
-ოო ეგ სერიოზულია და კონცერტის ორი ბილეთი ჩემია!
-ფუუიი, ეს მართლა დაბოლილია, სალო გამოფხიზლდი!
-ამას შენ ამბობ ძმაო?
-კაი რა სალო!
-მოდი ასე მოვიქცეთ, ეხა ძილი მაცალე  და ხვალ თუ გინდა მეც შენთან ერთად დავაკვირდები, პიკროსკოპიდ ან ლუპიდ და შევეცდები ვიცეკვო!
-ღადაობ?
-ჰო! ჰა? არა არა!
- კარგი დაიძინე!
-არც დამამთავრებინა სათქმელი ისე ამოუშვა ხვრინვა! მეც მივხვდი რომ სალომეს იცნაური თანხმობა გულწრფელი იყო და მშვიდად დავიძინე. 
       დილას კი სალომ გამაღვიძა:
-ნატა!
-აუ მაცალე რა ძილი!
-ადექი ვარსკვლავო დავიწყე უკვე ცეკვა და თან კონცერტზე გაგვიანდება! 
-აუ კაი რა გეყო!
-ჰო კაი, ადექი ვჭამოდ და მარტო, რომ დავრჩებით მაგაზე მერე ვიფიქროდ.
-სერიოზულად?

-ჰო, აბა ეხლა მე  ვგავარ არასერიოზულს?

-არვიცი შეიძლება!

 
ჩემი პასუხი ასეთი იმიტომ იყო, რომ სალომემ ეს კითხვა მაშინ დამისვა როცა: 5 ზომით დიდი ტანისამოსი ემოსა, სახეზე მწვანე ნიღაბი ეკეთა, თავზე კი ორი პალმა ედგა, წარმოიდგინედ რა სასაცილო იყო.
-მორჩი მაიმუნობას! ადექი ჩაიცვი და ვჭამოდ!
-კაი ჰო.
უცებ ჩავიცვი და სასაუზმოდ გავედი ბიცოლა წასულიყო სამსახურში, ბიძიაც მას გაჰყოლოდა და შოთაც წაეყვანა. მალე ვისაუზმედ და მისაღებში გავედით. სალომემ წამოიწყო საუბარი:
-აბა ჩემო ძვირფასო რომელი ცეკვით ვიწყებთ?
-ვიწყებთ ანუ შენც?
- ჰო რა გაგიკვირდა მერამდენედ გითხარი!
-ოოო მომილოცავს პარტნიორო!
-აუ ეს ვინ ყოფილა, ერთი ის მითხარი ცუდ  გუნებაზე როდის ხარ?
-მერავიცი!
-განა შენ რამე იცი? რომელი ცეკვით ვითცებთ თქო?
-მე EXO’S The eve-თი ვიწყებ და შენ იცეკვებ?
-რატომაც არა მარტივი იქნება!
-კაი მაშინ ჩართე და დავიწყოთ!
-მოიცა და რითი უნდა დავიწყოთ ან როგორ?
-კაი მოდი აგიხსნი ჩართე! უყურედა დააკვირდი: ქცევებს, მანერებს, პლასტიკას და ცეკვას განა ჯადოსნობა არაა?
- ჯადოსნობა ეგ კი არა ჩემი ცეკვა იქნება, კი მაგრამ ამით როგორ უნდა ვისწავლო ცეკვა?
-მისმინე ერთი-ორი დღე უყურე ამ ცეკვას და მერე ვცადოთ ჩვენი ცეკვა!
-კაი ვუყურებ.
 მართლაც ასე იქცეოდა ორი დღის განმოვლობაში მხოლოდ ბანაობის დროს არ ვუყურებდით ცეკვას, ალბად სალომეზე ვერ მოახდინა ზემოქმედება მათმა ცეკვამ მაგრამ ჩემზე ამას ვერ ვიტყოდი, რადგან ჩემთვის მათი ქცევა და მათი პლასტიკა გასაოცარი იყო. მიკვირდა თუ როგორ შეიძლებოდა: ნაზად, თბილად და ჰაეროვნად ეცეკვა ადამიანს და ამასთან კონცენტრილებული ყოფოლიყო ერთად ორ ურთულეს პროფესიაში, ცეკვასა და სიმღერაში! მიკვირდა და ვაკვირდებოდი მათ ორი დღის განმავლობაში. ორი დღის გასვლის შემდეგ სალომემ მითხრა:
-იცი მემგონი მართლაც გაჭრა დაკვირვებამ.
-ხომ გეუბნებოდი დაკვირვება ცოდნის დედაა თქო!
-იცი ამ ორ დღეში რაღაც დაბრძენდი და წვერს ხომ არ გამოუშვებდი?
-ბოდვას როდის მორჩები?
- კაი მაშინ მითხარი რა ისწავლე ნატა?
-ყველაფერი,  ეხა ორი წაცეკვება და  მაშინვე მზად ვიქნები!
-კაი მაშინ წავიცეკვოდ, მოიცა მუსიკა ცავრთო!
-მუსიკა როცა ჩართო ცეკვა დავიწყეთ. მართალი ბევრი მოძრაობა გავაფუჭედ, მაგრამ ორ კვირაში ისე დავხელოვნდით რომ შეგვეძლო ფანთა ჯგუფში თავისუფლად გვეცეკვა. ერთ ცხელ საღამოს როცა რეპეტიციას მოვრჩით და დავსხედით სალოს ვუთხარით:
-სალო ფანთა გვერდი შეამოწმე?
-არა რა იყო?
- არაფერი უბრალოდ შედი და შეამოწმე!
-კაი ვნახავ. ეს თქვა და უცებ დაიყვირა. 
- რა ხდება?
-არარსებობს EXO-ს ჯგუფს ორ დღეში კონცერტი აქვს სასტუმრო მარიოტში.
-მოიცა მატყუებ?
-არა რა ტყუილი აი ნახე!
-ღმერთო ჩემო ბილეთი რა ღირს ნახე დროზე, მკვდარი რომ ვიყო მაინც წავალ!
-კაი აზრია! ბილეთი 20 დოლარი ღირს  მაგრამ ეგ არაა პრობლემა!!!
-კარგი სალო!!
-არა მოიცა! დაიყვირა სალომ.
-ახლა რაღა მოხდა! რა გაყვირებს?
-B.A.P-იც მოყვება!
-აი გამართლება და სასტუმრო?
-სასტუმრო მარიოტი!
-მოიცა მანდ გია ძია არ მუშაობს?
-აუ კი მაგარია!
-და მომსახურე პერსონალში ვერ გაგვაპარებს? წარმოიდგინე მოგვიწევს მათთან ყოფნა და უკეთაც დავაკვირდებით, ინგლისური და კორეული ხომ ისედაც ვიცით!
-კაი აზრია მოიცა მივწერ!
-კაი.
-რაოოო!!!!!
-რაიყო რა თქვა?
-კიო!
-არარსებობს!
-რას იცვამ ნატა? მკითხა სალომემ.
-აზრზე არ ვარ. მოიცა რაღაც კიდე მოიწერა ნახე აბა! ვუთხარი სალოს.
-აჰამ ძაღლი ახსენე და ჯოხი ხელში დაიკავეო!
-რა?
-უნიფორმები გეცმევათო!
-ჰაჰაჰაჰაჰა!
-გეყო სიცილი ნატა!
-კაი ჰო.
-და გვიბარებს შეხვედრაზე, პირველ საათძე სასტუმროს რესტორენში.
-ეგ კაია მაშინ ჩავიცვათ და გაიდეთ!
ასეც მოხდა 1 საათში მივედით რესტორანში, გია ძიაც იქ იყო და აგვიხსნა  როგორ და როდის რა უნდა გაგვეკეთებინა. საღამოს სახლში მივედით მათაც მოვუყევით ეს ამბავი და მოეწონათ. ჩვენ კი გახარებულებმა ცეკვა გადავდეთ და იმის გაანალიზება დავიწყეთ თუ რა ხდებოდა ჩვენს თავს ასევე ბილეთებიც ვიყიდეთ, რადგან დრო აღარ დაგვრჩენოდა და დილით სასტუმროში უნდა ვყოფილიყავით. მალე გვიანიც გახდა ამიტომაც დასაძინებლად წავედით, მაგრამ სიხარულისგან ძილი არ გვეკარებოდა... დილით მაღვიძარამ 5-ის ნახევრზე დარეკა! ეს კი იმას ნიშნავდა რომ ზუსტად 6-სთზე მარიოტში უნდა ვყოფილიყავიდ. ზარის გაგონებაზე ორივემ წამოვხვტით საწოლებიდან, ნახევარ საათში მოვემზადეთ და გარეთ გავედით. ერთ საათში კი სასტუმროში მივედით. გია ძიაც შეგვხვდა და კიდევ ერთხელ აგვიხსნა ყველაფერი. ამ დროს კი ვიღაცამ დარეკა, ზარის დასასრულს კი აეროპორტში მივედით. მალე თვითმფრინავიც დაეშვა და სალომ მითხრა:
-უცნაურია მაგრამ მეშინია!
-და მერე?
- გცემ ნატა! ამ დროს კი გია ძიამ თქვა.
-თვითმფრინავის კარი გაეღება თუ არა, მაშინვე სახეზე ღიმილით უნდა მიხვიდეთ სეულელებთან და დაეხმაროდ,  გასაგებია?
-დიახ გასაგებია გია ძია! ვუპასუხეთ ერთ ხმად.
-ჰო და წადით! დაასრულა თუ არა საუბარი გია ძიამ, თვითმფრინავის კარი გაიღო. ჯერ  გადამღები ჯგუფი გადმოვიდა, შემდეგ კი კ-პოპელები. ჩვენც მივედით და კორეულად მივესალმედ, გია ძიამ გააცნო ჩვენი თავი, ისინი ჩევნც გავიცანით. მივიყვანედ სასტუმროში, ასე ვთქვათ დავაბინავედ და ავუხსენიდ, რომ კონცერტი 3 საათში იყო ჩანიშნული, მათ კი თავიანთი განრიგი მოგვცეს. ჩვენ კი როგორც აღმოჩნდა მათვის მოსამსახურეებზე მეტი ვიყავით, რადგან კორეული შესანიშნავად ვიცოდით.... განა ჩვენც ხომ ეს გვინდოდა!
 უმეტესად EXO-დან კაი, ხოლო B.A.P-დან ზელო აქტიურობდა. მაგრამ გასაკვირი ის იყო რომ EXO-ს დიო ხმას არ ოღებდა. როცა მარტო დავრჩიდ სალომ მითხრა.
-ახლა რომ მითხრან შეუძლებელი იცეკვეო, ისეთ გუნებაზე ვარ ვიცეკვებდი!
-ოოო ეგ კარგია, მალე მოგიწევს!
-ვერ გავიგე?
-მოდი დაველოდოთ მოვლენებს და წინ ნუ გავუსწრებთ!
-კაი, მოკლედ გველს მოარჯულებ რა!
-გელის რა გითხრა მაგრამ შენ ხომ მოგარჯულე?
-ბლაააბლააა! დამეჯღანა სალო.
ამ საუბარში კონცერტის დრო მოსულიყო, ჩვენც გავედით კონცერტზე. როცა ცეკვავდნენ მუსიკის რიტმი მომეწონა და რადგანაც მათ ცეკვას დაჟინებით ვუყურებდი თითებიც ავაყოლე მათ რიტმსა და ცეკვას. თურმე ეს კაიმ შენიშნა და ჩენიოლს მიჰკრა ხელი:
-მოიხე!
-რა იყო კაი?
-ჩვენს გიდს დააკვირდი?
-და რა? 
-ვერ ამჩნევ ჩენიოლ?
-ვერა?
-დააკვირდი თითებს და სახეს, აშკარაა რომ ცეკვის ნიჭი აქვს!
-მართალი ხარ და მეორე? მასზე რას იტყვი?
-მასაც!
-მაშინ ეხა კონცერტი ჩავატაროდ და მაგაზე მერე ვიფიქროდ!
-კაი მასე იყოს!
-კარგი ეხა წამო! თვა ჩენილომა და სცენაზე გავიდნენ. ამ დროს კი სალომ  ხელი მომკვრა და ყურში ჩამყვირა, რადგან ხმაური იყო:
-ნატა ნეტა კაისთვის და ჩენიოლისთვის შეგეხედა, გვიყურებდნენ და როგორც ჩანს ჩვენზე საუბრობდნენ!
-მერე თუ უნდათ კიდე გვიყურონ!
-კაი როგორც გინდა!
სალომესთან არ შემიმჩნევია, მაგრამ მათი ასეთი ქცევა მეც უცნაურად მომეჩვენა. ცოტახანში კონცერტი დასრულდა, ყველანი თავიანთ ოთახებში გავაცილეთ და ჩვენც ჩვენთვის განკუთვნილ ოთახში შევედით. უცებ კაიმ დარეკა ოთახის ტელეფონზე, სალო სააბაზანოში იყო გასული, ამიტომაც მე ვუპასუხე:
-გისმენთ, რით შემიძლია გემსახუროდ?
-თუ შეიძლება 1311-ტე ოთახში მოდით!
-კარგით, ახლავე მოვდივარ! დავკიდე ყურმილი და სალოს აბაზანაში გავძახე:
-სალოო გავალ და მოვალ!
-სად გახვალ მარილზე?
-არც იოცნებოო!
-კაი გავითვალისწინებ! მიპასუხა სალომ. ზუსტად 10 წუთში კაის ოთახის კარებთან ვიდექი და დავაკაკუნე:
-უკაცრავად ბატონო კაი შეიძლება?
- კი შემოდი! მეც შეცედი, ჩენიოლიც იქ დამხვდა!
-დიახ ბატონო კაი, რამ შეგაწუხათ?
-არაფერმა მოდი დაჯექი!
-კი მაგრამ ბატონო კაი!
-არავითარი მაგრამ, დაჯექი შენთან ლაპარაკი გვსურს!
სხვა გზა არ მქონდა, მათი სურვილი ჩემთვის კანონი იყო, ამიტომაც დავჯექი.
-მოკლედ აი რატომაც დაგიბარეთ, მაშინ კონცერტზე ჩვენს სოლოს რომ ვცეკვავდით, თქვენი თითები შევამჩნნიედ!
-თითები? მაპატიედ მაგრამ, ვშიშობ სათქმელს ვერ მიგიხვდით!
-კარგი მაშინ ასე აგიხსნით ყველაფერს, რამდენი ხანია ცეკვობთ?
-რა? საიდან მიხვდით?
-თქვენივე თვალებმა და თითებმა გაგყიდეს!
-ღმერთო ჩემო! კი მაგრამ.... 
-არავითარი მაგრამ!
- კარგით გეტყვით, მაგრამ არ დამიჯერებთ!
-იქნებ დაგიჯეროდ? თქვა ჩენიოლმა და სავარძლიდან წამოიწია.
-სულ რაღაც ორი კვირაა ვცეკვობთ, ისიც ჩემი აკვიატებული სურვილის გამო!
-ჩვენ სერიოზულად ვსაუბრობთ ნატა!
-ხომ გეუბნებოდით არ დამიჯერებთ თქო ბატონო კაო!
-კი მაგრამ საიდან ასეთი სმენა, თითქოთ მაგ ორი თითიდ მთელ მუსიკას გრძნობდით!  და რომელ ცეკვას ცეკვობთ?
-ამჯამად მხოლოდ თქვენივე The eve-ს!
-ოვ მაგარია, მაგ ცეკვას მაგარი პლასტიკა და მუსიკის გრძობა უნდა!
-გეთანხმებით! და როგორც იქნა, კიდევ ერთხელ ამოიღო ხმა ჩენიოლმა.
-და როგორ სწავლობთ ცეკვას ბევრს ვარჯიშობთ?
-არა უბრალოდ ვაკვირდებით!
-უფრო კონკრეტულად თუ შეიძლება!
-ინტერნეტის კერძოდ YouTube-ს მეშვეობიდ ვნახულობ ჩემთვის მისაღებ ცეკვას, შემდეგ მას ორი დღის განმავლობაში ვაკვირდებით და დაახლოებით ორ კირაში  მოძრაობებს ვხვეწავთ, შემდეგ კი ცეკვისთვის მზად ვართ!
-გაოცებული ვარ, არ მჯერა! თქვა ჩენიოლმა და ჩაიცინა, ამას კი კაის ნათქვამი მოჰყვა რომელიც გამიხარდა:
-რადგანაც ასეა, მაშინ ხვალ სასტუმროს რესტორანში დილის 7 საათზე შევხვდეთ და მეგობარიც წამოიყვანე!
-კარგით მაშინ მე წავალ, აღარ შეგაწუხებთ და თუ რამე დაგჭირდებათ აუცილებლად დაგვირეკედ და დაგეხმარებიდ!
- აუცილებლად! თქვა ჩენიოლმა და მეც წამოვედი. სალო თურმე მოუთმენლად მელოდებოდა, კარზე დაკაკუნებაც არ მაცალა ისე გამიღო კარი. ოთახში შევედი თუ არა მაშინვე 1, 000,000,000,-დი კითხვის რისხვა დამატეხა თავს, მეც რაღა თქმა უნდა ვპასუხობდი კითხვებზე. მალე გვიანიც გახდა  და დავიძინედ, რადგან დილიდ შეხვედრაზე დაგვიანება სასტიკად არ შეიძლებოდა. 
სანატრელი დილაც მალე გათენდა. რესტორანში რომ ჩავედით კაი და ჩენიოლი იქ დაგვხდნენ, ჩვენც მივესალმეთ, მაგიდას მივუსხედით და პირდაპირ საქმეზე გადავედით;
-ბატონებო გისმენთ!  ვუთხარი მე.
-გვინდა რომ იცეკვოდ! თქვა ჩენიოლმა
-რაა? სად აქ?
-არა, სასტუმროს თვითმფინავის სადგომზე ჩავწეროდ! მიპასუხა კაიმ.
-თქვენც იცეკვებთ?
-დიახ!
-არც კი ვიცი რა გიპასუხოდ!
-მაშინ წავიდეთ?
-რა თქმა უნდა! ვუპასუხე მე. სალომე კი ლამის თვალებით შემომეჭამა, რადგან ხმას არ იღებდა.
მართლაც ასე მოხდა, ავედით ვიცეკვედ და დავბრუნდით. ჩვენს ცეკვაში დიდი დრო გასულიყო, ამიტომაც რესტორანში დანარჩენებიც დაგვხვდნენ, მეტად გაკვირვებული სახეებით, კაიმ თქვა:
-რა იყო, რას გვიყურებთ ბიჭებო? უცნარი ის იყო რომ ხმას არავინ იღებდა, ბოლოს კი სასოწარკვეთილმა და იძულებულმა ჩენიოლმა დაიყვირა:
-ოეეეე რა იყო კორეული დაგავიწყდათ? და ისეთი თვალებით გახედა კაის რომ კაი პატა ბავშვად გადაიქცა, რომელსაც შოკოლადი წაართვეს. ამ აურზაურში კი წყნარად გვიპასუხა ჩენმა:
-კაი ნუ ყვირი ხალხს შეეშინდა! ამ დროს კი გაოცებულმა კაიმ გაბრაზდა:
- ჩემგან რა გინდა ჩენ,მე არ დამიყვირია!
-აუუ მოკლედ რა შენი სახელის გამო ხომ, თანხმობისთვის კაი ვეღარ მითქვამს!
ამ ყველაფერზე კი ყველას გულიანად გვეცინებოდა. კაიმ და ჩენიოლმა ზრდილობის ნიშნად სკამები გამოგვიწიეს მე და სალოს, მაგრამ ცოტათი შევყოყმანდით, რადგან გია ძია გვიყურებდა. 
ჩვენი ყოყმანი ჩენიოლმა შეამჩნია და თქვა ყველას გასაგონად:
-მოიცათ გოგოებო, ეს საქმე არ მომწონს! დღეიდან თქვენ ჩვენი პარტნიორები ხართ! ამიტომ დასხედით და თქვენობით ნუ მოგვმართავთ! ჩვენც დავსხედით, რადგან უფლება მოგვცეს. ჩვენი დაჯდომა და სეჰუნის გაოცებული კივილი ერთი იყო, ან უბრალოდაც დაემთხვა:
-რაოო პარტნიორებიო თუ მომესმა?
-არა ძვირფასუნიო, არ მოგესმა! ცინიკურად თქვა კაიმ  და ჩენიოლმაც დაამატა:
-ჰო რეპერა ისინიც ამიეროდან ჩვენი პარტნიორები იქნებიან!
-კი მაგრამ....
-არავითარი მაგრამ, ჯგუფის ლიდერი მე ვარ და მე გადავწყვეტ ვინ იქნება ჩვენი პარტნიორი და ვინ არა. ჩენის ყვირილი და ყველას გადახარხარება უბრალოდ დამთხვევა დამიჯერედ ვერ იქნებოდა.
-უი ამას ყვირილიც ცოდნია! ჩაიჩურჩულა დიომ და კიდევ ერთხელ გადაიხარხალა. მიუხედავად იმისა, რომ იგი საუბრის მოძულე ადამიანი იყო! მაგრამ საქმე იმაშიც იყო რომ სეჰუნს შეეშენდა. ბოლოს კი ჩენმა ჩვენ მოგვიბრუნდა.
-გოგონებო მე თქვენი ცეკვა არ მინახავს და არც ის ვიცი მღერით თუ არა მაგრამ, ამ ორის გადაწყვეტილებას ვენდობი, ამიტომაც მინდა გკითხოთ იქნებით ჩვენი პარტნიორები?
როცა ეს კითხვა გავიგონე მეტყველებისა კი არა საერთოდ აზროვნების უნარიც დავკარგე, მაგრამ საბედნიეროდ სალომ ამ შემოთავაზებაზე თანხმობა განაცხადადა დათანხმდა.
-ძალიანაც კარგი მომილოცავს! თქვა ჩენმა, ამ დროს კი ბექიონმა წამოძახა:
-ერთი წამიდ დაიცადეთ! მე კი ამ სიტყვებზე  გავიფიქრე:
-ახლა რაღა მოხდა თუ ღმერთი გწამთ! ბექიონმა კი განაგრძო:
-რის პარტნიორი, რა პარტნიორი ხვალ არ მივფრინავთ?
-რადგან ასეა თუ რამე პრობლება არ შეგექმნებათ გოგონებო, თქვენც გამოფრინდით!   არვიცი ბოლოს სუჰომ რა თქვა, მაგრამ რაღაც კარგი, რომ იყო და სალო რომ თანხმდებოდა, მაგას დანამდვილებით გეტყვით. საუბრის დასასრულს  როგორც იქნა დიომ ამოიღო ხმა და თქვა:
-ახლა კი ჩვენ წავალთ, რადგან კონცერტისთვის უნდა მოვემზადოდ!
-როგორც თვენ ისურვებთ! ვუპასუხე მე.
-და ბოლოს გოგონებო იფიქრედ სეულში წამოსვლაზე! შეგვახსენა კაიმ წასვლისას.
ჩვენც ჩვენივე ოთახში წამოვედით, ოთახში შევედით თუ არა სიხარულისგან ხტუნვა დავიწყეთ. სალომ მკითხა:
-ნატა დავთნხმდეთ?
-გოგო ამდენ ხტუნვაში მემგონი გაგიჯდი! იცი რა შანსი გვაქვს?
-ეგ კი მაგრამ სახლი და ასეთი რამეები?
-სალო დაგავიწყდა სად მუშაობს დედაშენი? ერთი თითის დაწკაპუნება და ჩათვალე აქ არც გვიცხოვრია.
-მართალი ხარ, მაშინ დავურეკავ!
- კაი მიდი, მე კი მანამდე ენერგიას კიდე დავხარჯავ!
- კარგი! მიპასუხა სალომ და გავიდა აივანზე დასარეკად.
მოდი ეხა აგიხსნიდ ენერგიის დახარჯვაში რა ვუგულისხმე. ბოლო ხმაზე გავძახოდი არის-არის თქო და დავხტოდი საწოლზე, არა როგორც გოგო არამედ ქაჯი! ამ დროს კი ვიღაცამ ოთახში შემოვიდა და სიცილი დაიწყო. მეც შევიხედე მისკენ და გაოგნებულმა ვთქვი:
-ბიცოლაა!
-ნატაა!  ამ დროს კი სალო შემოვიდა აივნიდან.
- ვა დეე, ასე სწრაფად როგორ მოხვედი? 
-ახლოს ვიყავი და მაგიტომ, აბა რა საქმე გქონდათ რატო დამირეკედ?
-მოდი დაჯექი მოგიყვებით!
-კარგი!
ბიცოლასაც მოვუყევიდ ყველაფერი მას კი ჩვენზე მეტად გაუხარდა. ამიტომაც დაგვპირდა რომ როცა იქ  ჩავიდოდიდ ყველაფერი მზად დაგვხვდებოდა! წასვლის წინ კი ბიცოლას ვკითხე:
-აუუ ბიცოლაა!
-ხო რაიყო?
- ეგ ყველაფერი კაი მოგვარდა მაგრამ, ჩემი მშობლები?
-შენ მაგაზე არ ინერვიულო, მე ავუხსნი ყველაფერს კარგი?
- კარგი!
- კაი მაშინ მე წავალ, თქვენ კი  ბარგის გამო საღამოს მოდით სახლში!
-კაი დედა! დაეთანხმა სალომ და დავემშვიდობეთ ბიცოლას. უცებ კონცერტის დროც მოსულიყო 15 წუთში მოვემზადედ და დიდი სისწრაფის წყალობით კონცერტს მივუსწარიდ! საბედნიეროდ კონცერტმა მშვიდობიდ ჩაიარა და ცოტახანში ყველანი სასტუმროს ბაღში შევიკრიბედ, და თან B.A.P-იც შემოგვიერთდა რადგან ამ ორ ჯგუფს კონტრაქტი ჰქონდათ დადებული და როდესაც მაგიდას მივუსხედით ზელო ჩემს გვერდით დაჯდა. უცებ სრული სიჩუმე ჩამოწვა, ისეთი თითქოს ვერევინ იცნობდა ერთმანეთს, მაგრამ ხმის ამოღებას არავინ ჩქარობდა, ამიტომაც ენა ამოვიდგი და ხმის კანალით ჩენს ვუთხრაი:
-ჩენ ჩვენ გადავწყვიტედ თქვენს შემოთავაზებას დავთახმდეთ!
უნდა გენახად როგორ გაუხარდათ, მაგრამ მე ის მიკვირდა რომ ასე ჩვენ არ გაგვხარებოდა და ნეტა ამათ რა ახარებდათ. სუჰომ იკითხა:
-კარგია მაგრამ ასე უცებ შეძლებთ, თქვენი ცხოვრების ახლიდან
დაწყებას?
-რა თქმა უნდა თუ გვერდით თქვენისთანა საიმედო ადამიანები
გვეყოლება. თქვა სალომემ. სეულელებს კი ცოტათი გაუკვირდათ,
მაგრამ როგორც ყოველთვის მოუსვენარმა ზელომ, ტრადიცია არ
დაარღვია და  წამოიძაღა.
-მოიცადეთ მოიცადეთ, ეს EXO რას მაიმუნობთ, გაგვაგებინეთ B.A.P-საც 
იქნებადა გვაინტერესებს ჰა?
-აი მაგას თუ რას ვმაიმუნობთ, ხვალ საღამოს 6 საათზე მოგიყვებით,
მაინც დიდი ხანი მოგიწევს უსაქმოდ ჯდომა ზელო!! გაეღადავა ჩენმა
ზელოს, ზელომ კი საპასუხოდ დაეჯღანა, ჩვენ კი მათზე ისევ გულიანად
გვეცინებოდა, ამ დროს გვიანიც გახდა და სახლში წავედით. 10-ის
ნახევარი იყო როცა კარი ბიძაშვილმა გაგვიღო. შევედი თუ არა სახლში
სამზარეულოში, ჩემი ჩემი მშობლების ხმა გავიგონე და მაშინვე მათკენ
გავიქეცი, იქ კი დედა და მამა დახვდნენ, სიხარულისგან არც კი ვიცოდი
რა გამეკეთებინა. მშობლები თურმე ბიცოლას ჩამოეყვანა რათა წასვლის
წინ ერთმანეთი გვენახა, ცოოტახნის შემდეგ ბიცოა მშობლებთან
დავტოვე და გვერდითა ოთაში გავედით მე და სალო. როგორც კი ოტახში
შევედით სალომ მთხოვა:
-ნატა წამო ცოტახნიდ აივანზე ჩამოვჯდეთ!
-კაი გადი და მოვალ! ცოტახანში მეც გავედი აივანზე და სალომ მკითხა:
-გჯერა?
-არა ვერ ვიჯერებ!
-კი მაგრამ რატომ, ამაზე არა ოცნებობდი?
-იცი სალო ეს შეიძლება შენთვის ჩვეულებრივი ამბავი იყოს მაგრამ, მე 
ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვარ და რომ დავიჯერო რაც ჩვენს თავს ხდება,
შიძლება გულისშეტევა დამემართოს.
-ვაი რომ გეთანხმები ნატა!
- და კიდევ გამუდმებიდ ერთი კითხვა მიტრიალებს თავში!
-მიდი მკითხე!
-დედამიწაზე 9 მილიარდი ადამიანიდან ალბად 3 მილიონი მაინც 
ოცნენობს ჩვენს ადგილას ყოფნას და მაინც და მაინც ჩვენ რატომ?
ან ნეტავ მომავალში რა იქნება?
-ორი კითხავა გამოგივიდა ნატა! კაი ეხა წამო თორე გაგვითენდა, ბარგს
მივხედოთ!
-კაი მოვდივარ!
ოთახში შევედით და ბარგის ჩალაგება დავიწყედ, მე კი ვფიქრობდი
რადგან ვიცოდი სალომემ ასე იმიტომ მიპასუხა, რომ  არც მან იცოდა ამ
კითხვებზე პასუხები! ამ ფიქრებსა და ბარგის ჩალაგებაში გვიანიც გახდა
და დავიძინედ!
დილაც მალევე გათენდა 10 საათზე გავიღვიძედ და სასტუმროში
მივედით, იქედან კი ყველა აეროპორტში გავეშურედ! თვითმფრინავში
ჩასხდომის შემდეგ ყველა რაღაციდ დაკავდა. კაიმ მოყოლა დაუწყო
B.A.P-ის წევრებს, თუ რატომ მივდიოდით ჩვენც მათთან ერთად! სალოს 
როგორც ყოველთვის საბუთებში ჰქონდა თავი ჩარგული! მე კი
პატარა სავარძელში ვიჯექი, ყურსასმენები მეკეთა და ვფიქრობდი მალე
კი ჩამეძინა. როცა გავიღვიძე სალო კითხულობდა, ბიჭები რაღაცას
ჭამდნენ, მხოლოდ ცელქი ზელო იჯდა ჩაფიქრებული, მე კი ამ ყველა-
ფერზე ჩამეცინა. ამ დროს კი ზელო ჩემს გვერდით დაჯდა და მკითხა:
-ჰეი, ხომ არ მიწყინე?
-არა უბრალოდ ჩავფიქრდი!
-როგორც ჩანს ფიქრი გიტაცებს?
-ჰო რადგან უამრავ კითხვაზე პასუხებს ვშოულობ!
-მაშინ მარტივი კითხვა მეც დამისვი, იქნებ გიპასუხო!
-კარგი. რატომ? ვკითხე მე. ზელო ცოტახანს დაფიქრდა ამოიოხრა და
მითხრა:
-ბედისწერამ ასე ისურვა! ამ პასუხზე უბრალოდ ჩავიცინე და ისევ 
ფიქრებში გადავეშვი. ზელომაც იქვე მიწვა და თვალები დახუჭა, ისე
თითქოს დიდი გულის ტკივილი აწუხებდა! ამ ფიქრში კი უკვე 14 საათი 
გვეფრინა. ბოლოს ყევლა შევიკრიბედ და  კაიმ გვკითხა:

-ნატა ცოტახანში ჩავფრინდებით და საცხოვრებელთან დაკავშირებით გაარკვიედ ყველაფერი?

-ეგ ყველაფერი სალოს საქმეა, ამიტომ მე არაფერი ვიცი კაი! ვთქვი მე და სალომ განაგრძო საუბარი.

-დიახ კაი მაგაზე არ იღელვო!

-კარგია და მისამართი ხმო უნდა ვიცოდეთ?

-აი ამ ბარათზეა გამომართვი!

-კარგია და ტელეფონის ნომრები გავცავლოდ?

-რათქმაუნდა!

-მაშინ თქვენ ორმა გვითხარიდ და მერე ჩემსას გეტყვიდ სხვების ალბად არც დაგჭირდებად!

-როგორც ისურვებ, ჩაიწერეთ 5 808 702!

-კაია და ნატა შენი?

- 5 202 502!

-კარგია ახლა ჩემი ჩაიწერედ 5 831 723!

-ჩავიწერედ!

-კარგია და საათი რომელია?

-2-ის ნახევარია! წამოიძახა ქიუნმა.

-ესეიგი 1 საათი კიდევ გვაქვს რაც კარგია!

-ჰომ! დავთანხმდით ყველამ, ბოლოს კი ჩენმაიკითხა!

-რომელიმეს სიმღერა თუ შეგიძლიად?

-ორივეს, ადრე მუსიკალურ სკოლაში დავდიოდით! უპასუხა სალომ.

-ანუ ვოკალისტები ხართ?

-არა! ისევ სალომ უპასუხა.

-ვერ გაგიგე?

-სალო ვოკალისტია მე კი რეპერი! ამჯერად მე ვუპასუხე.

-ვავ! ეს ხომ ძალიან კარგია! გაუხარდა ყველას. ბოლოს კი ბექიონმა იკითხა.

-ნატა ესეიგი რეპავ?

- დაახლოებიდ მასეა!

-და სეჰუნზე სწრაფად რეპავ თუ უფრო ზოზინა ხარ?

ამ კითხვაზე ყველამ გადავიხარხალედ. ბექიონს კი სეჰუნისგან ბალიში მოხვდა, ხუმრობის საფასურად  და მეც პასუხი გავეცი:

-რომ გითხრა არვიცი სეჰუნი რას იზავს, ამიტომ ჯობია თავი შევიკავო! ამ პასუხზე კი სეჰუნმა თანხმობის ნიშნად ცალი წარბი წამოწია და თავი გააქნია.

-ოიი ოიი სეჰუნაა! თქვა დიომ.

-ჰო მართლა ყოველთვის ასე კინკლაობთ?

-მოდი ასე გიპასუხებ სალო ჩავთვალოდ რომ ჯერ კიდევ ვერ გვიცნობთ ბოლომდე! იმაიმუნა ზელომ. ამ სიცილ-ხარხარში დავეშვით აეროპორტში, ბიჭებმა კი მათიც და ჩვენი ბარგი მძღოლებს გაატანეს. ჩვენც დრო არ დავკარგედ და ხმის ჩამწერ სტუდიაში წავედით, რადგან სეულელებს აინტერესებდათ თუ რა შეგვეზლო! მოკლედ ორივე ვიმღერედ, და როცა გამოვედით ვიკითხე:

-აბა როგორ მოგეწონად? ჰო მართლა ჯერ სალომეს ვოკალი შეაფასედ!
ჩენმა კი უცებ ბექიონს გახედა და თქვა:

-მეგობარო მემგონი კონკურენტი გამოგიჩნდა!

-მემგონი მართლაც ასეა! თვა ბექიონმა და გაიღიმა.

-და მე?  ჩენიოლ როგორც რეპერმა შემაფასე!

-ნატა გეტყოდი მაგრამ, მეშინია ზურგში ბალიშის ნაცვლად მიკროფონი არ მომხვდეს. ჩენიოლა დაამთავრა თუ არა სათქმელი მაშინვე უკან მოუხედავად გაიქცა და სეჰუნიც მას გამოეკიდა. ეს კი იმას ნიშნავ და რომ ნამდვილად მოეწონად. ბოლო კი ჩენმა როგორც ლიდერმა თქვა:

-ესენი დილამდე ვერ დაასრულებენ, თქვენ კი ალბად დაღლილები იქნებით, ამიტომ გარეთ მძღოლი გელოდებათ!

-რადგანაც ასეა დაგემშვიდობებით!. ვთქვი მე და წამოვედით. სახლში მისვლისას პირდაპირ ოთახებში შევედით და დავიძინედ რადგან მართლაც დაღლილები ვიყავიდ და ვიცოდით რომ ხვა ჩვენი ახალი ცხოვრება დაიწყებოდა. აი დადგა ჩვენი სანატრელი დილაც და დილით სალომეს ყვირილმა გამაღვიძა:

-ნატა!

-რა იყო შენ კაი ადამიანო გასკდა ყურები, რა გაყვირებს?

-სიზმარი არ ყოფილა, ღმერთო ჩემო რა ბედნიერებაა!

-მერე არ იცოდი თუ რა?

-შენ რა ისევ ისეთი ხარ?

-როგორი? ამ კითხვაზე საწოლიდან სალომემ გადამაგდო. სახვათაშორის მაგრად დავეცი. და ჩემს კითხვაზე ისევ სალომ მიპასუხა:

-აი როგორი!

-ოეე მომტყდა ხელი. კი მაგრამ რა გაყვირებს საათი რომელია?

-მერავიცი, მაგრამ წავალ კარებს გავაღებ თორე ჩამოიღებენ!

-წადი წადი , ღმერთო ჩემო ეს ხალხი სულ გაგიჟდა, ვის გაუგია მძინარე ადამიანის საწოლიდან გადგდება! ვბუზღუნებდი მე. ამ დროს კი თურმე კაი და ზელო მოსულიყვენ. ცოტახნის მერე სალო კაიმ წაიყვანა ზალო კი ჩემთან დატოვა, წასვლის წინ კი მთხოვა პატარას მიმხედეო! ამის გაგონებაზე კი ზელომ კაის დაეჯღანა. ეს ყველაფერი დილის 9 სთზე მოხდა, ზელო როგორც ყოველთვის კარგ გუნებაზე იყო და ღიმილიდ მითხრა:

-მშვენიერი სახლი გქონიათ ნატა! 

-გეთანხმები! ჩემმა უსაყვარლესმა ბიცოლამ როგორც ყოველთვის კარგი არჩევანი გააკეთა და დაგვეხმარა!

-ეგ კარგიაა! ჰო მართლა გინდა ქალაქში გავიდეთ?

-რატომაც არა, მაშინ წავალ ჩავიცვამ!

-კარგი დაგელოდები! 15 წთს მერე მეც გამოვედი.

-აბა წავიდეთ ზელო?

-კი წამო!

მალე მანქანაში ჩავსხედით და ქალაქისკენ წავედით, რადგან სახლი გარე უბანში გვქონდა. ზელოს ვუთხარი:

-შეიძლება ვიკითხო კონკრეტულად სად მივდივართ?

-კი სეულის ცენტრში!

-ამ.. კაია!

-მოიცა რატო მოიწყინე?

-უბრალოდ ჩემი სამუშაო მომენატრება!

-რა სამუშაო?

-18 წელი რომ შემისრულდა ბიძიამ თავის საავდმყოფოში თავის დამხმარედ ამიყვანა!

-ააა ეგ კაია იცი აქ 17 წლიდან შეგიძლია სამუშაოს დაწყება!

-ჰო მაგრამ, სამედიცინო სფეროში სათანადო განათლების გარეშე  არავინ მიგირებს!

-აი მოვედით ,გადავიდეთ და იქ გავაგრძელოდ საუბარი! მალე ულამაზეს კაფეში შევედით ჩამოვჯექიდ ყავა შევუკვეთედ  და საუბარი გავნაგრძეთ:

- ეგ ისედაც ხომ კანონია სეულში ან თუნდაც  ყველგან!

-მართალია ზელო, მაგრამ მალე ალბად შოუბიზნესში გავიკვალავ გზას რა თქმა უნდა თქვენი წყალობიდ, რისთვისას მადლობას გიხდით!

-აქ სამადლობელი არაფერია! მაგრამ ერთ მეგობრულ რჩევას მოგცემ, ოღონდ თუ  ნებას მომცემ!

-იცი უცხო ქალაქში ნამდვილად არ მაწყენდა მეგობრული რჩევები, ამიტომ გისმენ!

-კარგი რადგანაც ასეა გეტყვი. შოუბიზნეს უცხოები და ახალ ბედები არ უყვარს, აქ დამკვიდრება ძალიან რთულია, ამიტომაც არავის ენდო. თუნდაც სალომესაც რადგან დღეს ყველა გადარჩენისთვი იბრძვის!

-საინტერესო რჩევაა, მაგრამ ვიცი რომ მხოლოდ 3-ს ვენდობი!

-ვის?

-შენ კაის და სალოს!

-მაშინ შევეცდები იმედები არ გაგიცრუო! !ქვა ზელომ და ტელეფონზე ზარს უპასუხა. საუბრის მერე კი ზელომ მითხრა:

-კაიმ დარეკა!

-მერე რა უნდოდა?

-ხმის ჩამწერში დაგვიბარა! 

-რატომ?

-უფროსებს სალოს ხმა მოუსმენიათ და ვოკალის 10 ქულიანი სისტემიდან 8 ქულით შეუფასებიათ!

-მერე ეს კარგია თუ ცუდი?

-კარგი!

-როგორ?

-ბექიონის წარმეტება ხომ იცი მაგან 6 ქულა მიიღო!

-რა მაგარია, ძალიან გამიხარდა!

-ჰო. და ეხა შენი მოსმენა უნდათ ამიტომ უნდა წავიდეთ!

-ჩემი მოსმენა უნდათთ????

-ჰო წამო!

-კარგი მოვდივარ!

ნახევარ საათში მივედით ხმის ჩამწერში მომისმინეს, შემაფასეს მაგრამ ქულა მხოლოდ კაიმ იცოდა. იქედან მალე წამოვედით და ჩვენთან სახლში მივედით მისაღებში შევედით თუ არა კაიმ იკითხა:

-მოიცად თქვენ რა შეფასება არ გაინტერესებთ?

-კი კი მაინტერესებს მიდით ქვი! ვუთხარი მე...

-ჰო და მაშინ მაგრად დაჯექით, რადგან ნატა რეპერთა ხუთ ქულიანი სისტემიდან ოთხი ქულიდ შეგაფასეს, რაც იმაზე მიანიშნებს რომ დიდი შანსი გაქვს წარმატებიკენ და ა.შ ბოლოს რა თქვა სიხარულისკან არ გამიგია. ამ სიხარულში ღამი საღამოს 6 საათი გამხდარიყო , ბიჭები წასვლას აპირებდნენ, მაგრამ ზელოს ვიღაცამ დაურეკა. საუბრიას შემდეგ კი სახეზე ფერ გადასულმა დაიყვირა:

-ოღონდ ეს არა ლი იუნგი! ამ სახელის გაგონებაზე ყველას ისე შეეშინდა მეგონა მიცვალებული გაცოცხლდა თქო მაგრამ შევცდი რადგან უარესი მოხდა:

-კი მაგრამ ვინააა ლი იუნგი? ვიკითხე მე.

-ზელოს ბიძია! მიპასუხა დიომ.

-მერე?

-ნამდვილად აუტანელი ადამიანია ზელოს ვერ იტანს და სხვათაშორის არც ზელოს უნდა მისი დანახვა!

-და მერე რატოა ასეთი ამბავი?

-ზელოს სახლში ჩამოვიდა! მიპასუხა კაიმ.
-ზელო სხვაგან ღამის გასათევი გაქვს?

-თუ დაუფიქრებლად გიპასუხებ არა!

-მაშინ ჩვენთან დარჩი მაინც უზარმაზარი სახლია!

-დიდ მადლობა მაგრამ კაის ვესტუმრები!

-არავითარი მაგრამ, კაი შენს ნივთებს ხვალ მოგიტანს შენ კი აქ დარჩები სანამ ბიძაშენი არ წავა შენი სახლიდან! მკაცრი ტონით თქვა სალომ.

-მოიცათ მე რატომ! იკითხა კაიმ

-იმიტომ რომ მეგობარს ვერ მიატოვებ გასაჭირში, რადგან ჯელტმენი ხარ. ხომ ასეა კაი? და ზელო ხომ დარჩები ჩვენს სახლში?

-კარგი დავრჩები! დაგვთანხმდა ზელო და გავაგრძელედ მხიარულება. ამ დროს ვიღაცამ კარზე დააკაკუნა. კარი მე გავაღე და რეფ მონსტერი შემოვიდა რომელიც მთვრალი იყო.  როგორც ჩანს კაის მიეცა მისამართი და მონსტერმა თქვა:

-მოიცა კაი უჩემოდ აპირებდი გართობას? მე შენ გიჩვენებ სეირს... უცებ შუგაც შემოვიდა რომელიც მონსტერს უკან გამოჰყოლოდა  და თქვა:

-ვაი შე საწყალო რა გეშველება, სულ გამოთვრა! ამასთან კი სიცილს  ვერცერთი ვიკავებდით,რადგან შუგას სასმელსი ზელომ ალკოჰოლი გაურია. ზუსტად ნახევარ საათში შუგა და რეფ მონსტერი მაგიდაზე ცეკვავდნენ ჩვენ კი ამაზე გულიანად ვხარხარებდით. ბოლოს შუგამ თქვა:

-იცოდეთ თუ გამოვფხიზლდი ვიღაცის გასვენებაში მოგვიწევს წასვა! ამ დროს ზელომ ბალიში აიფარა სახეზე შუგამაც მიხვდა ყველაფერი და თქვა:

-მოდი აქ შე წურბელა სად გაიქცევი? ვერსად დამემალები! ამის თქმაზე შუგამ ზელოს გამოეკიდა ზელომ კი თავის გადასარჩენად გაიქცა. ამ დროს კაი წამოდგა ფეხზე ეტყობოდა რომ ისიც შემთვრალიყო და თქვა;

-ვაი თქვე საწყლებო კაი გიჩვენებთ სეირს! და მანაც ჩაერთო შუგას და ზელოს კატა თაგვიბანაში.

-ოეე ამათ რა გააჩერებ!!? დაიწყო საუბარი სეჰუნმა.

-გეთანხმები სეჰუნ, ჯობია წავიდეთ თორე მალე დალეწავენ სახლს!

-მოიცა სად მიდიხართ? ვკითხე დიოს.

-ეს სამი ლოთი უნდა მივიყვანოდ სახლებში!

-ცოტა კიდე გაერთონ! ამ დროს კი რეფ მონსტრემაც ჩაერთი კატა თაგვიბანაში.

-არა არა ჯობი წავიდეთ!

-რადგანაც ასეა, მაშინ ხელს აღარ შეგიშლიდ! უთხრა სალომ. შუგა, კაი და რეფ მონსტრეი ანუ ერემი ძლივს წაიყვანეს, ზელო კი ჩვენთან დარჩა. სალომ თქვა:

-ნატა მე წავალ დავწვები თორემ ძალიან დავიღალე!

-კაი წადი ძილინებისა!

-თქენც ასევე! სალოც წავიდა და მედა ზელო დავრჩიდ  უზარამარ, ზღაპრულ მისაღებში. ზელომ მითხრა:

-აბა ხომ არ დაგღალეთ?

-არა რას ამბობ, პირიქიდ კარგად გავერთე!

-აჰა და ჩვენი ქალაქი მოგეწონა, თუ ისევ ვერ შეეჩვიე?

-რა თქმა უნდა მომეწონა სეული ხომ ულამაზესია, მაგრამ შეჩვევაზე ჯერ ვერაფერს გეტყვი!

-ეგ არაფერი მალე შეეჩვევი, ჩემივე გამოცდილებიდან გეტყვი. დიდი ხნის წინ მეც ჩამოვედი ამ ქალაქში!

-აა არ ვიცოდი შეგიძლია მომიყვე?

-კი როგორ არა, მოგიყვები!

-მოიცა!

-რა რამოხდა?

-მისმინე, ჩვენი ოთახების აივნები ხომ ერთმანეთის გვერდითაა, ამიტომ იქ გავიდეთ და იქ მომიყევი!

-კაირგი მაშინ წამო!

გავედით ჩვენ ჩვენს აივნებზე, მოვკალათდით და პლედები გადავიხურედ რომ არ შეგცივებოდა, რადგან უკვე ღამის 1- საათი იყო და ძალიან ცივოდა!

-დავიწყო მოყოლა? 

-გისმენ!

-ყველაფერი ასე დაიწყო, მე კანადაში დავიბადე ჩინურ ოჯახში. შემდეგ გადავედი ჩინეთში საცხოვრებლად, იქ  მივიღე მუსიკალური და უმაღლესი განათლება. შემდეგ კი სამსახურის საშოვნელდ, კორეაში წამოვედი მიუხედავათ იმისა რომ არც ქალაქს ვიცნობდი კარგად და არც კორეული ვიცოდი სათანადოთ. ქალქში ჩამოსვლიდან სამი თვის  შემდეგ სოციალურ ქსელში ვნახე განცხადება, სადაც კ-პოპ ჯგუფის შესაქმნელად ეძაბდნენ ისეთს ვისაც ერთ დროულად ცეკვაც და სიმღერაც შეეძლო.

-საინტერესოა გთხოვ განაგრძე!

-განცხადების ნახვის შემდეგ იმ დილითვე მივედი საჭირო ადგილას, ვაჩვენე ჩემი შესაძლებლობები, მოეწონად და ბოლოსდაბოლოს შეიქმნა ჯგუფი B.A.P. შემდეგ კი მის მთავარ ვოლასისტად ამირჩიეს. გჯუფს რამდენიმე წელი სერიოზული ჩავრდნა ჰქონა შოუ-ბიზნესში, იქამდეც კი მივედით რომ ჯგუფის დაშლა გადვწყვიტედ, მაგრამ დიდ ხნიანი კრიზისის შემდეგ, ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული ჯგუფი გავხვდით. 

-მართლა საინტერესო ისტორია გქონია!

-ალბად დაგეთანხმები!

-და ამდენი ხანია კანადიდან რომ წამოხვედი, შენი იჯახი არ გენატრება?

-ოჯახში 5 ვიყავიდ მაგრამ, ერთმა საბედისწერო დღემ ყველაფერი შეცვალა,  2017 წლის 1 დეკემბერს როცა ფარმაცეპტული მაღაზიიდან ვბრუნედებოდი, ჩემს მანქანას სადაც მთელი ოჯახი იჯდა და მელოდებოდა, სატვირტო  შეეჯახა იქენად კი არავი გადარჩენილა!

-აუუუ, მაპატიე ზელო არ უნდა მეკითხა შენთვის ეგ ამბავი!

-არაუშავს დაივიწყე! 

-კაი!

-ჰო მართლა, შენ გაქვს რამე საინტერესო თავგადასავალი?

-ოო რაც შემეხება მე, ჩემი ყოველი დღე თავგადასავლებითაა სავსე!

-უკვე დამაინტერესა და მაინც რას ფიქრობ შენს ახლო წარსულზე როგორია ის?
-თავი აუხდენელ ოცნებაში მგონია, რომელსაც სიზმარში ვხედავ და გული დამწყდება თუ მალე გამომეღვიძება!
-კარგი რადგანაც მასეა გეტყვი რომ ოცნებები აგიხდა და სიზმარიც ცხადად გადაიქცა!
-მემგონი მართლაც მასეა!
-მემგონიო მომესმა? მკითხა ზელომ და ცალო წარბი წამოწია.
-კარგი ჰო გეთანხმები, მართლაც მასეა. ვუთხარი მე და სიცილიდ ცალი წარბი წამოვუწიე.
-ნატა გაიხედე მზე ამოდის!
-კი მაგრამ ზელო ღამის 3 საათი რომ არის?!
-მერე რა აქ მზე ადრე ამოდის!
-და გვიან რო ღამდება?
-ეგ კი იმას ნიშნავს, რომ ჩვენთან ღამე ხანმოკლეა! თქვა ზელომ მე კი ეს ამბვი არ გამიხარდა, რადგან ძილის გუდა ვიყავი. ზელო მზის ამოსვლას უყურებდა, მე კი ჩამეძინა. დილით სალოს მაღვიძარამ გაგვაღვიძა. მისაღებში გავედით, სალო საუზმეს ამზადებდა და მივესალმედ:
-დილამშვიდობისა სალო!
-დილამშვიდობისა! ვაიმე!
-გასკდა ყურები რა გაყვირებს? შევეპასუხე მე, სალო კი სიცილიდ კვდებოდა.
-იციდ საერთოდ რას გავხართ?
-არა!
-კი მაგრამ მასეთს რას ვგავართ რომ ყვირი? იკითხა ზელომ
-ნაღმზე აფეთქებულ ქათმებს!
-ვაიმე რა სასაცილოა! გავუბრაზდი სალოს, რადგან მთელი ღამე სავარძელში მეძინა და სხეული აუტანლად მტკიოდა. ზელომ კი რაღაცა მობოდა:
-ეგ არაფერი!
-რაო? ოკითხა სალომ მე კი გავბრაზდი.
-ჰი რა გაგიკვირდათ ეგ არაფერი!
-რააა რატო? ვიკითხე მე.
-იმტო რო კიდე კაი შენ არ გგავარ ზღარბო!  ამაზე სალო იცინოდა მე   კიდე ტკივილი დამავიწყდა და ზელოს გავეკიდე. წარმოიდგინედ ორი თმა არეული ადამიანი , რომელთგან ერთი იცინის მეორეს კი მისი მოკვლა სურს. მთელი ამ აურზაურის დროს კაი და სუჰო მოვიდნენ, ისის იყო უნდა გაეცინად რომ ზელომ ყურში ჩამჩურჩულა:

-მე რომ კაი სიცილი ვიცი ჯობია აქედან წავიდეთ, თორე “SI4”-ზე აფეთქებულ ძროხებს დავემსგავსებით!
-არ მჯერა ზელო მაგრამ, მაინც წავიდეთ მოვწესრიგდეთ!
-დამიჯერე ასე აჯობებს!!
სანამ კაი გაიცინებდა ოთახებში სევასწარიდ და მერე? მერე არ ვიცი რა მოხდა. ცოტახანში მოწესრიგებულები გამოვედით ოთახებიდან, მივიპარედ ჩუმად მისაღებში და დავსხედით. ვუსმენდით კაის რომელით კარგი ამბით მოსულუყო ცუდ დილას, მაგრამ ალბად კარგად ჩაითვლებოდა რადგან კაის სიცილს გადავურჩიდ. კაიმ თქვა:
-აბა ნატა კარგი ამბავია!
-რა ხდება?
-რა და 17 დღეში კინცერტი გვაქვს!
-კი მაგრამ ასე სწაფად? იკითხა სალომ.
-დიახ, ამ 17 დღეში უნდა მოვიფიქროდ ცეკვა!
-და სიმღერა? ვიკითხე მე.
-სიმღერა დაიწერა სადაც თქვენც მიიღებთ მონაწილეობას! რაც შეეხება ცეკვას, ერთად უნდა მოვიფიქროდ.
-ხვალიდან რადგან დრო ცოტააა, სამუშაო კი ბევრი! ჩაეჭრა საუბარში სუჰო
-გასაგებია! ამ დროს კი ზელომ თქვა :
-თუ ასე მე წავლ, ჩვენს ჯგუფსაც ექნება რაღაც გეგმა!
-კარგი გაგაცილებ! უთხარა ზელოს სალომ და გააცილია. შემდეგ კაის ორივემ მივუსხედით, ის კი არ ჩერდებოდა გვიხსნიხა ყველაფერეს. საღამომდე გავიგედ რაშიც იყო საქმე, საღამოს კი ყველა მოვიდა EXO, BTS და B.A.P ორონდ ამჯერად სრული შემადგენლობიდ. დავსხედით ისევ მისაღებში და ერემს და შუგას ვკითხე:
-აბა ბიჭებო როგორ გრძნობთ თავს?
-გემუდარები ეგ ამბავი არ გამხსენო! მთხოვა შუგამ.
-რატომ, მორბენალთა ოლიმპიადაზე ოქროს მედალი ვერ აიღეთ?
-შენ ხუმრობ მე კიდე თავი გოგრასავით მაქვს! მიპასუხა ერემმა.
-ეგ არაფერი ბიჭებო მაინც გოგრის თავინები ხართ! იხუმრა ტეჰიონგმა, ამზე შუგამ დაეჯღანა, ერემმა კი ბალიში გაუქნია. ამ დროს კი ჯანქუქმა წამოდგა ფეხზე და განაცხადა:
-ორივე გოგრის თავიანს ან შესაძლებელია სამსაც. და უცებ კაის გაუხედა კაიმ კი საპასუხოდ როგორც ყოველთვის ბალიში გაუქნია, ჯანქუქმა კი სითბოს და სიყვარულის ნიშნად იგი ჩაიხუტა და კოცნა გაუგზავნა კაის, რადგან იცოდა ამაზე კაი გაბრაზდებოდა. ასეც მოხდა კაი გაბრაზდა და კინკლავი დაიწყეს. ირგვლივ მყოფები კი სიცილიდ ვიგუდებოდით მაგრამ სამწუხაროდ სალომ შეგვაწყვეტინა:
-მეგობებო მოვრჩედ სიცილს და საქმს მივხედოთ რამაც აქ შეგვკრიბა!
-კაგრი მართალია საქმეს მივხედოთ! დაეთანხმა სეჰუნმა, მე კი კაის ვკითხე:
-კაი კონცერტი 17 დღეშო გვაქვს ხომ?
-დიახ 17 დღეში! 
-კარგია და მაინტერსებს, ჩვენ როგორც EXO-ს წევრები ისე გამოვალთ სცენაზე, თუ ახალი ქვე -ჯგუფი შეიქმნება? აი მაგალითად როგორც   EXO-SBX-ია
-სულ დამავიწყდა ეგ ამბავი მეცნობებინა, ჩვენმა და უკვე თქვენმაც გადამღებმა ჯგუფმა შევქმენიდ ახალი ქვე ჯგუფი EXO-NS და მის შესახებ ინფორმაცია დღეს დილიდ ფანთა გვერდზე გავავრცელედ!
-სახელწოდება ძალიან მაგარია და ფანების რეაქცია როგორი იყო? იკითხა სალომ.
-ფანები დიდი ინტერესითა და გაოცებიდ შეხვდნენ ახალ ქვე-ჯგუფს. ამიტომ იმედი მაქვს 18 ივლისის საღამოს ბევრი ადამიანი მოვა ჩვენს კონცერტზე!
-გასაგებია ეგ ყველაფერი, მაგრამ კონცერტი მართლა 18 ივლისსაა ჩანიშნული? ვკითხე მე.
-კი რაიყო? რამე ხდება?
-არაფერი უბრალოდ ჩემი დაბადების დღეა!
-მართლა? აი კიდევ ერთი სასიამოვნო ამბავი, რადგან მსმენელებს და ასევე შენ დიდი სიურპრიზი დაგელოდება!
ეს ამბავი ძალიან გამიხარდა, რადგანც სიურპრიზებზე ბავშვობიდან ვგიჟდებოდი და კონცერტზე მსმენელსაც სიურპრიზი დაელოდებოდა. ამ საუბრებში გვიანი გაგვიხდა, ყველა გავაცილედ, სალო და ზელოც წავიდნენ დასაძინებლად, ამიტომაც მეც შევედი ჩემს ოთახში და დავიძინე.
ამჯერად მაღვიძარამ დილის 6 საათზე დარეკა, სამივე იძულებიდ ავდექით საწოებიდან და როგორღაც მოვემზადეთ. მალე დიომაც მოგვაკითხა და წაგვიყვანა ხმის ჩამწერში. ბევრს არ გავაგძელებ ამიტომაც ასე აგიხსნიდ, 1-თი კვირა მოვანდომეთ სიმღერის სრულად გასწორებსა და ჩაწერას, მე-2 კვირა ცეკვის მოფიქრებას სიმღერის ტექსტის მიხედვით და მერწმუნედ ძალიან დავიღალედ მე და სალო დანარჩენები კიდე კაი მიჩვეულები ყვნენ. დარჩენილ 2 დღეში კი მოვაგვარედ ტანსაცმილს, მიკროფონების და სცენის განათების დიზაინის პრობლემები. 16 დღის გასვლის შემდეგ კი მე-17 დღის დილაც გათენდა, სალომ და ზელომ ოთახში ჩუმად შემოიპარნენ და ხმამაღალი შეძახილიდ დაბიდუბი მომილოცეს, მაგრამ ძილი რომელიც სტუმრად მყავდა გამიქციეს. რაც შეეხება დანარჩენებს ტელეფონზე ზარები არ შეწყვეტილა. დილით მოვწესრიგდით, ვისაუზმედ თუ არა მაშინვე სცენაზე წავედით, რადგან კიდევ გვქონდა მოსაგვარებელი საქმეები იქ კი დანარჩენებიც დაგვხვდენ. მე კი როგორც გავარკვი ეს არ იყო სოლო კონცერტი, ამიტომაც ყველა ჯგუფი იქ იყრიდა თავს. ჩემი და სალოს გაცნობა ყველას უნდოდათ, რადგან შორეული ქვეყნიდან უცნაური ამბავიდ ვიყავიდ  შოუ ბიზნეში, წარომოიდგინედ როგორი ქაოსი იქნებოდა. დაახლოებიდ 3 საათში მოვემზადედ, მალე კონცერტიც დაიწო. თითქმის ყველამ მიიღო მონაწილეობა, შემდეგ კი ჩვენი ჯერი დადგა. სანამ სცენაზე გავიდოდით მინდოდა სალოსთვის რაღაც მეთქვა, მაგარა ისეთი აურზარური იყო რომ მხოლოდ სცენაზე  შევხვდით ერთმანეთს. ჩვენი ცეკვისა და სიმღერის ბოლოს როგორც EXO-NS-ის ლიდერმა კაიმ გააცნო ჩვენი თავი მსმენელებს და იციდ უკმაყოფილონი არ ჩანდნენ. ბოლოს კაიმ ისიც დააყოლა რომ იმ დღეს ჩემი დაბიდუბი იყო, ამაზე კი უფრო მეტი ფანი გაიძახოდა ჩვენი ჯგუფის სახელს  და ტაშს გვიკრავდა. დასარულს კი კაიმ საჩუქარი შემოატანინა. ალბად დაგაინტრესებთ რა იყო საჩუქარი ხომ? მაგამ მე მხოლდ იმას გეტყვით ხომ ზემოდან ეწერა ქართულად 18 ივლისი 2023 წელი, EXO-NS-ის პირველი კონცერტი.  ერთი სიტყვიდ კონცერტმა ზედმეტად არჩვეულებრივად ჩავიარა. მერე სამივე სახლსი წამოვედით.  მოვედით თუ არა სახლში ისეთი დაღლილები ვიყავით, არც კი მახსოვს საწოლთან როგორ მივედი, მაგრა ის კი დამამახსოვრდა რომ სალოს მაღვიძარა რომელიც გამუდმებით რეკავდა დილიდ, უკან გადავწიე რამოდენიმე საათით,რადგან ძილი მჭირდებოდა და კიდევ მინდა რაღაც გირჩიოდ, თუ ღამიდ ვერ იძინებთ ჩაატარედ კონცერტი და პირობას გაძლევთ ტკბილად დაგეძინებად! 
კიდევ ერთი დილაც გათენდა, ჩემმა გეგმამ არ გაამართლა და საზიზღარმა მაღვიძარამ ისევ თავის დროზე დარეკა.  ვისუზმედ და როგორც ყოველთვის ამჯერადაც კაი მოვიდა  კარი გავუღე თუ არა მაშინვე გახარებულმა სახში შემოვარდა და თქვა:
-მეგობრებო ვერც კი წარმოიდგენთ ჩენმა რა მითხრა!
-რა გითხრა მასეთი?
-ზემოდან EXO-NS  ალბომის ჩაწერი უფლება მისცეს, გარდა ამისა გუშინ 30 000 ბილეთი გაიყიდა რაც ნიშნავს რომ შემოვიდა 90 000 დოლარზე მეტი.
-ვაიმე! ვთქვი მე და ლამის იყო სიხარულისგან გული უნდა წამსვლოდა, სალომ დაიწო ყვირილი არ მჯერაო!
ის დღე ზეიმში გავატარედ, რადგან ჩვენო პირველი წარმატება იყო. ასე გრძელდებოდა ჩვენი წარმეტება, ყოველი დღე სიურპრიზებით იყო სავსე. 3 წლის შემდეგ კი ერთმა ზარმა ეს ყველაფერი უფრო საინტერესო გახადა! 2026 წლის 5 სექტემბერს ერთ-ერთ რესტორანში ყველანი შევიკრიბედ, რადგან სალოს დაბადების დღე იყო, მხოლოდ ზელო გვაკლდა ისის იყო მისთვის უნდა დამერეკა რომ მისი ტელეფონიდან დამირეკეს:
-გამარჯობად ზელოს ნათესავი ბრძანდებით?
ამ კითხვაზე მოვიტყუე და ასე ვუპასუხე:
-დიახ მაგრამ ზელო სადაა?
-ბატონი ზელოს სამწუხაროდ ავტოსაგზაოშემთხვევა შეემთხვა, მის მანქანას სამწუხაროდ სატვირთო შეეჯახა.
-ოღონდ ესარა ზელო! ვთქვი მე და ცრემლები ვეღარ შევიკავე რადგან თავისი მშობლების დაღუპვის ამბავი გამახსენდა და ნერვიულობისგან მუხლებზე დავეცი. კი მაგრამ რომელ საავადმყოფოშია?
-სონგჯინის კლინიკა, ექიმი ჯი ჩანი!
-კარგით ახლავე მოვდივარ! ვუთხარი ექიმს. დანარჩენბსაც შევატყობინე ეს ამბავი, ქიუნმა ლამის გონება დაკარგა. 15 წუთ-ში მივედით საავადმყოფოში. ზელო რეანიმაციაში ყავდათ, კაი ექიმთან იყო წასული ამბის გასაგებადნ, დანარჩენები კი კაის ელოდნენ. მე კი ამ ყველაფერ ვერ გავუძელი და საავდმყოფოს ეზოში გავედი, მაგრამ იქ ისეთი რამ ვანხე ვიფიქრე ალბად გავგიჟდი თქო! ზელო რომელიც რეანიმაციაში დავტოვე სრულიად ჯანსაღი და მრთელი ადამიანებს ირგვლივ დადიოდა თითქოს ეუბნებოდა მათ ჰეი მე აქ ვარო მაგრამ არავინ ამჩნევდა. ცოტახანში მე დამინახა და ჩემსკენ წამოვიდა:
-ჰეი ნატა აქ ხარ? მემგონი ეს ხალხი თან დაბრმადდა და თან  დაყრუვდა, ნახევარი საათია ტვინს ვუბურღავ ყველას და ხმას არ მცემენ. მე კი ამ დროს ცაში ავიხედე და ვთქვი:
-ვაიიმე დე-და! ეს რა დღეში ვარ, ამდენი რამიონის ჭამიდ მოლანდებები დამეწყო! ზ-ზელო კი-კი მაგრამ წეღან პალატაში არ იყავი, აქ რანაირად გაჩნდი?
-პალატაში? რა სისულელეა! რა მინდა პალატაში? 
-სიმართლეს გეუბნები, წამოდიდა და შენ თვითონ ნახე! ისის იყო ხელი უნდა მომეკიდა მისთვის, მაგრამ მასსში  სულ სხვა ადამიანმა გაიარა, როგორც მოჩვენებებშია ხოლმე, მაგრამ ვიფიქრე მომემეჩვენა თქო და ზელო პალატაში წავიყვანე.   მივედით პალატაში და რეანიმაციაში როცა შევიპარედ, მოიცადეთ ერთი წამიდ! როგორც კი შევედით იქ ისეთი რამ ვნახე ჩემს თვალებს კიდევ ერთხელ არ დავუჯერე! ერთი ზელო ჩემს გვერდით იდგა, მეორე კი საწოლში უგონო მდგომარეობაში. მაშინვე სალომესთან გავვარდი და მოვიყვანე. ვუთხარი:
-სალო ეხა ყურადღებიდ მომისმინე, რამდენ ზელოს ხედავ და სან?
-ერთს ისიც აგერააა წევს!
-მიცა და მეორეს ვერ ხედავ?
-კარგი რა ნატა ეხა ხუმრობის დროა!
-კაი დაივიწყე! მე წამოვედი სახში გზაში კი ზელო მომყვებოდა რაც უფრო მაგიჟებდა. სახლში რომ მოვედით, მისაღებში პატარა სავარძელში ჩავჯექი ზელოს სულიც იქვე იყო, ჩემს გვერდით ბოლოს მომიბრუნდა და მითხრა:
-იცი ნატა, მემგონი მართლაც მოჩვენება ვარ!
-რაო?~
-ჰო სრულიად სიმართლეა! თქვა ზელოს სულმა და ჩემსკენ მოჯდომა დაააპირა, მე კი მაღალი ტონიდ ვუთხარი:
-აააა იჯექი, იჯექი სადაც ხარ, არ მომიახლოვდე მემგონი მართლაც მოჩვენება ხარ! მაგარმ მე რატომ გხედავ?
-ჰო ეგ საინტერესოა და სულებს ნივთებში გავლა შეუძლიად?
-რაა?
-გეკითხები შეუძლიად თუ  არა?
-მეგონი კი და რატომ მეკიტხები?
-არაფერია ისე და რადგანც მასეა ესეიგი კედლებსი გავლასაც შეძლებენ?
-მერავიცი, ისე მეკითხები თითქოს სულობის მაგისტრი ან გამოცდილება მქონდეს, წადი და თვითონ შეამოწმე! ვუთხარი თუ არა ეს მაშინვე დაიწყო კედლებში ძრომიალი და მომაძახა:
-იცი მართლა კაი ყოფილა სულობა, ნახე კედლებშიც დავდივარ არ გინდა შემომიერთდები?
-ღმერთოო რა დავაშავე ასეთი, სულს მაინც ჰქონოდა ცოტაოდენი ტვინი რა მოხდებოდა! ჩაილაპარაკე თავზარდაცემულმა.
-რამე მითხარი ნატა?
-არაფერი, შენ ფრთხილად იყავი კედლებში ძვრომის ლიმიტი არ ამოგეწუროს და კედლებში არ ჩარჩე! გავეხუმრე სულს იმის მიუხედვად რომ სასაცილოდ სულაც არ მქონდა საქმე და სავრძელში ჩავწექი. მალე კაიმ კარები გააღოდა შემოვიდა, უცებ კედლიდან ზელოც შემოხტა, კაის სახე უნდა გენხად: 
-ზელოო?
-ვაა კაი? უპასუხა ზელომ.
-მოიცა მოიცა შენც ხედავ კაი?
-კი მაგრამ ამაქ აქ რა უნდა საავდმყოფოში არ დავტოვე?
-ესეიგი კაი შენც შეიშალე მოდი დაჯექი!
-ერთი წამიდ ამოხსენი ამას აქ რა უნდა ან რანაირად მოვიდა?
-აქაც არის და იქაც!
-ვერ გავიგე?
- სულია კაი სული და სახვათაშორის უფრო მოუსვენარი!
-ვაიმე! წამოიძახა კაიმ და მოწყვეტიდ დაჯდა.  ზელო უფრო სწორად სული კი ისევ განაგრძობდა კედლებში ძრომიალს, ბოლოს ეტყობოდა დაიღალა და კაის მახლობლად ჩამოჯდა. ამ ჯერად კაის დაუწყო კინკლავი, კაი კი სახეზე ფერ გასული იჯდა და ზელოს სულს უყურებდა, ბოოს მოთმინების ფიალა ამოეწურა და დაუყვირა:
-საკმარისია სულო არ მომიახლოვდე!
-რომც მოგიახლოვდე შენში გავივლი და სხვა არაფერი, ყოველ შემთხვევაში სანამ მე არ მენდომება ვერ შეგეხები! ამაზე კაი ჩემსკენ მოიწია და მითხრა:
-დარწმუნებული ხარ რომ არაა საშიში?
-კი დარწმუნებული ვარ!
-ნეტავ სხვებიც ხედავენ?
-არამგონია, თორემ ვინმე გამოელაპარაკებოდა მაინც, ბოლოს და ბოლს კ-პოპელი სულია!
-შენც გაგიჟებულხარ ნატა!
-აბა რას მოელოდი?
-უარესს! 
- კაი ოდესმე გოგოს უცემიხარ?
-კაი დაივიწყე და ნეტა თავისი სხეული თუ ნახა?
-კი მე ვანახე!
-მოიცა და მე რატომ ვერ დავინახე?
-ექიმთან იქნებოდი გასული, ჰო მართა სულ დამავიწყდა მეკითხა ექიმმა რა თქვა?
-მძიმე ტვინის შერყევა აქვსო და  2 კვირა სავარაუდოდ უგონოდ იქნებაო!
-ძალიან ცუდი, მაგრამ მგონი ექიმი ცდება!
-გეთან...... მოიცა რაოო?
-ექიმი ცდება ტვინის შერყევა სხეულს კი არა სულს აქვს ნახე რა დღეშია საწყალი!
-სხეულს მივეჩვიე ჩემი მეგობარი იყო, მაგრამ სულს რა გაუძლებს, ნამდვილად ფსიქოლოგიურ ზეწოლას აქვს ადგილი!
-ნამდვილად გავაფრენ,  დავიჯერო ჩვენი მეგობრებიდან მას ვერავინ ხედავს კაი?
-არვიცი დანარჩენების მოსვლას დაველოდოთ!
-მე ვერ დაველოდები! ღამიდ ზელოს სხეულთან უნდა ვიყო.
-შეიძლება მეც წამოვიდე?
-როგორც გინდა ნახევარ საათში გავიდეთ!
-კარგი.
-მოიცადეთ სად მიდიხართ? იკითხა სულმა.
-სად და შენივე სხეულთან!
-მაშინ მეც მოვდივარ!
-კარგი წამო მაიც ვერავინ გხედავს.
-მოკლედ რა სულობა ცუდი არ ყოფილა!
-მოკეტე სულო! გაბრაზდა კაი.
-არა მეგობარო ასე არ გამოვა, ეს რა დამოკიდებულება გაქვს სულების მიმართ, შენ რა პირველად ხედავ სულს? იცი სული ცოტა უხეში ნათქვამია, ხომ შეიძლება უფრო ნაზად ჰააა? აი მაგალითად საკალელი ან ფერია ასე უკეთესია!
-მოდი აქ შე პატარა გაიძვერა მოგკლავ! გაბრაზდა კაი და სულისკენ წაიწია მაგრამ შევაჩერე და ვუთხარი:
-შენ რა სულ გააფრინე? დაჯექი მაინც ვერაფერს გახდები! ამ დროს კი ზელომ თქვა:
-მართალია კაი ჩემი ცემა არ შეიძლება, ბოლოს და ბოლოს სული ვარ!
-კარგი ორივემ მორჩიდ ლაზღანდარავობას! გავბრაზდი მე და ზელოს მივუბრუნდი:
-შენ კიდე  მორჩი ამდენი სისულელის მოყოლას და მოყევი რანაირად  მოხვდი ავტოსაგზაოშემთხვევაში?
-იციდ მარტივი არ ყოფილა, გზაზე მივდიოდი ჩემივე მანქანიდ ამ დროს კი დიდმა ბიძიამ დიდი სატვირთოთი სამწუხაროდ გადამიარა! ზელომ რომ მოყოლა დაასრულა კაიმ თავზე ხელი შემოირტყა ამოიოხრა და თქვა:
-ღმერთოო! შენ ხომ არ იცი სული სხეულზე დებილი რატომააა?
-კარგი გვეყო საუბარი და წამოდიდ საავადმყოფოში არ დავაგვიანოდ!
-მიცა ნატა სულმაც ჩვენი მანქანიდ უნდა წამოვიდეს?
-ჯერ ერთი მანქანა ჩვენი არააა, ჩემია. მერე მეორე ზელოს სხეულს კი არა შენ გაქვს ტვინის შერყევა და ბოლოს მესამე რათქმაუნდა ჩემი მანქანიდ წამოვა, აბა ცხენიდ ხომ არ იმგზავრებს?
-არ არის ცუდი აზრი. ჩაილაპარაკა კაიმ.
-ახლა კი ნამდვილად გავგიჟდები თქვენ ორმა დებილმა ჩემს გარდა ვერევინ იპოვედ? დროზე მანქანაში!
-მე სულის ერთად არ წამოვალ მითუმეტეს თუ ზელოს უტვინო სულია!
-არც მე წამოვალ თუ  კაი იქნება მანქანაში! გამოეხმაურა ზელოს სულმა კაის ნათქვამს.
-ახლა ორივემ კარგად მომისმინედ თუ  სიცოცხლე არ მოგბეზრებიად სამის დათვლაში მანქანაში ჩასხედით, თუ არა და ავტობუსიდ წამოდით საავდმყოფოში!
-კააარგიიი მოვდივართ! ჩაიბუზღუნა ორივემ.
საავადმყოფოში მალე მივედით, სალო და დანარჩენები ეზოში იყვნენ. მხოლოდ ჩენიოლი ეკლო, რომელიც სხეულთან დარჩენილიყო რადგანაც ზელო პალატაში გადმოეყვანეს. როცა პალატაში შევედით ჩენიოლი გაკვირვებული გვიყურებდა . მე მივესალმე:
-გამარჯობა ჩენიოლ!
-ჰეი! მიესალმა კაიმაც თავისებურად.
-მ-მ-მ-მოიცადეთ ე-ეს როგორ?
-სულ დამავიწყდა შენთვის მეკითხა, ხედავ მას?
-კ-კი მაგრამ კაი აქ რა ხ-ხდება?
-ჩვენც ვერ გავიგედ გაიცანი ზელოს მოლაპარაკე და ცანცარა სული!
-გამარჯობა ჩენიოლ როგორ გიკითხო? მიესალმა ზელოსულმა თვალების ფახურიდ.
-ააააა გაჩერდი სადაც ხარ, არ მომიახლოვდე! კი მაგრამ ნატა ნამდვილია?
-კი ნამდვილი აბა ბამბუკის სული ვის გაუგია? გეხვეწები კაი აუხსენი რას ხდება!
-კარგი წამოდი ჩენიოლ! კაიმ გაიყვანა ჩენიოლი გარედ და სიტუაციის ახსნა დაუწყო მე კი სულმა მომუბრუნდა და მითხრა:
-იცი გაკვირვებული ვარ!
-შენც რაღამ გაგაკვირვა?
-არმეგონა ასეთი სიმპატიური თუ ვიყავი, თან ნახე ცხვირზე პატარა შავი წერტილივიდ ნიშანი, როგორი ქარიზმა ვყოფილვარ!
-რ-რ-რააა?
-ჰო! ახლა მესმის ამდენი ფანი გოგო რატომ მყავს!
-ვაი შე საწყალო, მოდი დაჯექი რაღაც მინდა გკითხო!
-კარგი გისმენ!
-როგორო გგონია დანარჩენები რატომ ვერ გხედავენ?
-არვიცი!
-ვერსიაც არ გაქვს? მაინც და მაინც ჩვენ რატომ?
-არვიცი ალბად იმიტომ რომ განაკუთრებული ადგილი გიკავიად სამივეს ჩემს გულში!
-და მე რატომ ხომ შეიძლებოდ შენი დიდი ხნის მეგობარი ყოფილიყო ჩემს ადგილას?
-შენ იმიტომ ამოგირჩია განგებამ, რომ კარგად გიცნობ და ვიცი როგორი კრთილიც ხარ! და მე შენი მჯერა ამიტომც გეუბნებოდი ყველა ჩემს საიდუმლოსა თუ გეგმებს!
-მადლობა ნდობისთვის!
-კარგი ახლა დაიძინე გვიანია!
-კი მაგრამ კაი და ჩენიოლი?
-მაგ ორს მე მივხედავ, ცოტა ჭკუა უნდა ვასწავლო. ახლა კი დაიძინე პატარა ტახტზე, ძილინებია!
-კარგი დავიძინებ!
კიდევ ერთი დილაც გათენდა, ყველაფერი რიგზე იყო ამიტომაც როცა დიო და სუჰო მოვიდნენ სხეულთან ჩვენ სახლში წამოვედით. სახლშიც მალე მივედით რადგან საცობები არ იყო, კაი და ჩენიოლი ზელოს ოთხაში წავიდნენ დასასვენებლად მე მისაღებძი სულთან ერთად დავრჩი და გადავწყვიტე ისეთ თემებზე მელაპარაკა სულთან რომელიც ადამიანთან არც კი მიხსენებია:
-დავიჯერო ზელო არ დაიღალე, მთელი ღამე სხეულს დაჰყურებდი თვალიც კი არ მოგიხუჭავს!
-არა არ დავღლილვარ როგორც ჩანს აიდოლის სულები არ იღლებიან!
-აიუფ!  კარგი დაივიწყე მოდი დაჯექი რაღაც უნდა გკითხო!
-მკითხე გისმენ!
-ზელო წინა ცხოვრების გჯერა?
-იცი მაგს სულებს არ უნდა ეკითხებოდე მაგრამ მე როგორც პატივცემული ზელოს სული გიპასუხებ რომ...... არა!
-მორჩი მაიმუნობას!
-აბა რა უნდა აკეთოს სულმა რომელსაც სამი ადამიანის მეტი ვერ ხდევას და თან ის ორი გენიოსი ადამიანებში არ ითვლებიან!
-ზელო სერიორუზულად გეკითხები, წესიერად დაჯექი მე ჯერ კიდევ გხედავ!
-კარგი მაპატიე, რომ გითხრა წინა ცხოვრების მჯერა თქო მოგატყუებ, ამასთან ისიც რომ გითხრა არ მჯერა თქო მაგას მოგატყუებ, ამიტომ ორმოცდაათი-ორმოცდაათზე ვარ!
-არასდროს გიფიქრია ვინ იყავი წინა ცხოვრებაში?
-მემგონი მე კი არა შენ ხარ სული, თან რომელიც აშკარად ბოდავს კარგად ხარ? სოკო ხომ არ ჭამე?
-იცოდე მაგ სიტყვებისთვის სხეულს როცა დაუბრუნდებო მაგრად გცემ!
-გეყო თორე გადამფიქრებინე სხეულში დაბრუნება! ადრე მეც მჯეროდა წინა ცხოვრების, მაგრამ გარკვეული მიზეზების გამო დავივიწყე!
-და არც გაინტერესებს?
-არვიცი ალბად მაინტერესებს!
-რადგან ასეა მაშინ ერთ საიდუმლოს გაგიმხელ. მე ვიცნობ ისედ ადამიანს რომესაც შეუძლია წინა ცხოვრება განახოს და გაგაგებინოს თუ ვინ იყავი ადრე!
-მასე თუ არის წავიდედ წამო!
-ოეეეე! სად მიდიდხარ, დაგავიწყდა რომ სული ხარ?
-ეგ სულ დამავიწყდა და ნეტა ის დამინახავს?
-მერავიცი ჯადოქარი ხომ არ ვარ გენიოსა!
-და შენ განახა თუ ვინ იყავი წინაცხოვრებაში??
-კი.
-და მერე ვინ იყავი?
-სხვა საქმე არ გაქვს?
-ჯერ ერთი სული ვარ და ამიტომაც ბევრი თავისუფალი  დრო მაქვს, მეროდ კი მე არ დამიწყია საუბარი!
-კარგი ჰო დაივიწყე!
-არავითარი დავიწყება ვინააა ან საიდან იცნობ მაგ კაცს?
-დაივიწყე მეთქი. წადი დაიძინე!
-სულებს არ ძინავთ!  მომიყევი!
-დაივიწეყე თქო გრძელი ამბავია!
-დროზე გისმენ!
-ჯერ სული და მერე ასეთი ჯიუტი პირველად ვნახე! კარგი მოგიყვები მაშინ როცა 13 წლის ვიყავი სხვადასხვა ჰობები მქონდა. ერთერთი ჰობის გამო კი პროფესორთან მოვედი!
-და ახლა რამდენი წლის ხარ?
-21-თის რა იყო?
-არაფერი დაბერებულხარ!
-მოკეტე და მომისმინე!
-კარგი და პროფესორის სახელი? რა ქვია?
-მე კიმს ვეძახოდი!
-მიცა კიმი ანუ???
-არა უბრალოდ ეს გვარი მას წინაცხოვრებაში ეკუთვნოდა!
-ანუ კორეეელი არაა?
-დიახ ქართველია!
-მისი ნამდვილი სახელი და გვარი იცი?
-ბევრჯერ ვკითხე მაგრამ  არ მითხრა!
-საინტერესოაა, მიდი განაგრძე!
-ჩემი შესაძლებლობები მოეწონა შემდეგ კი ჰობის განვითარებისთვის საჭირო რჩევებს საჭირო დროზე მეუბნებოდა  მერე დავმებობრდით მიუხედავად ასაკის სხვაობისა, მერე კი მოულოდნეკად კორეაში წამოვიდა!
-წინა ცხოვრების გამო?
-ალნად!
-და ბოლოს როდის ნახე?
-მისის წამოსვლის დღეს როცა კორეაში გადმოდიოდა. გადმოსვლის წინა დღეს მასთან მივედი დასამშვიდობებლად, წამოსვილას კი ვთხოვე ენახებონა ჩემი წინა ცხოვრება!
-მერე?
-არაფერი როცა გამოვიღვიძე მთლიანად სველი ვიყავი  და სუნთქვა მიჭირდა მაგრამ არაფერი მახსოვდა სიზრიდან. ბატონ კიმს ვკითხე თუ ასე რატომ ხდებოდა მანაც კი მიპასუხა:
-იმიტომ არაფერი გახსოვს რომ ჯერ პატა ხარ! მაგრამ კარგად გიცნობ და ვიცი რომ ცნობისმოყვარეობა დაგტანჯავს! ამიტომაც რასაც ლაპარაკობდი ჰიპნოზის დროს გეტყვი.
-გისმენ ძია კიმ!
-როცა გამოფხიზლებას აპირებდი ჩაილაპარაკე „ყველაფერი ისევ განმეორდება სიბოროტეც, სიკეთეც და სიყვარულიც’’ მაგრამ ჩემო ძვირფასო ნატა გირჩევ, რომ ეცადო გაიხსენო სიზმარში რაც ნახე და მაქსიმალურად თავი აარიდო ხიფათს რადგან არამგონია რამე კარგი დაგსიზმრებოდა.
-შევეცდები ძია კიმ, დიდ მადლობა! ვუთხარი და დავემშვიდობე. მის შემდეგ მხოლოდ ინტერნეტიდ ვნახულობთ ერთმანეთს!
-და მერე გაიხსენე სიზმარი?
-კი ოღონდ ბუნდოვნად და იმის მერე კოშმარები მესიძმრება, ღამით გამოფხიზლების შემდეგ კი არაფერი მახსოვმ იმ სიზმრის მსგვასად.  მაგრამ მე ყველაზე მეტად ის მაშინებს, რომ მგონია ვიღაც წინაცხოვრებიდან რაღაცის თქმას ცდილობს  მაგრამ ამაოდ!
-საინტერესოა და ძია კიმს უთხარი ეგ ამბავი?
-არა, რადგან ვერ გავერკვიე რა ხდება ჩემს თავს!
-იცი ეს  ამბავი BTS-ის IDOL-ს მაგონებს!
-რააა?
-ამ ამბაში როგორც ამ კლიპში, კველაფერი ჩახლართული და უცნაურია!
-ღმერთო რა სულელი და ხუმარა ხარ!
-ჰო მართლა ძია კიმის მისამართი იცი?
-კი და რა?
- რა რა? რატომ არ მიდიხარ?
-რავი არ მინდა! ვუპასუხე მე და გავიქრე:
-ამას საერთოდ ვინ ეკითხება სად წავალ და სად არა, გიჟია ვიღაც სულია! ზელოს კი ისეთი სახე ჰქონდე თითქოს გაეგო რაც გავიფიქრე.
-ოეეე  რას მომასშტერდი კარგად ხარ? პასუხს არ მცემდა, და ისეთი სახე ჰქონდა თითქოს სული დაინახაო, მაგარამ თვითონაც სული იყო ამიტომ მივუბრუნდი:
-ღმერთო ჩემო სული სხეულს საერთოდ არ გავს! კაი მე წავალ გადავივლედ შენ კი არ გაბედო და არ ძვრე კედლებში რდგან უნდა გადვავივლო! პასუხს ისევ არ მცმედა. 
-ოეე გაიგე რაც გიარი? 
-კი წადი!
მალე წყალი გადავივლე და ისევ მისაღებში დავბრუნდი. სალო მოსულიყო:
-ვა სალო როდის მოხვედი?
-ცოტახნსიწინ!
- და სად იყავიი სალოო? ცნობისმოყვარეობამ მძლია.
-დიოს გავყევი ხმის ჩამწერში კლიპის საქმზე!
-ააამ და რამე სერიოზულია?
-არაფერია დაივიწყე!
-კაი! ამ დროს კი სულმა მკითხა:
-გშია? 
-არა!
-და რატომ?
-იმიტომ რომ ცოტახნისწინ ვჭამე!
-და მაინც არ გშია?
-ჯანდაბა რას გადამეკიდე? ცოტა ხმამაღლა მომივიდა ამის თქმა და სალომ გაიგონა. მკითხა?
-ვინ მე?
-არა შენ არა უბრალოდ საკუთარ თავს ველაპარაკებოდი!
-ხო აბა სუმ მისთავს ელაპარაკებოდ,ა რა საცოდავია ამხელა კორეაში ვერავინ ნახა ვისაც მასთან საუბარი მოუნდებოდა და სხვა რა გზა ჰქონდა! ჩაილაპარაკა სულმა.
-მოკეტვას არ აპირებ?
-რამე მითხრაი ნატა ? იკითხა ისევ სალომ.
-არა სალო არაფერი!
-კი სალო ყვერაფერი! ისევ ზელო იყო ოღონდ ამჯრად დაიყვირა!
-წამოდი ჩემს ოთახრში!
-რა რატომ?
-იმიტომ! 
-ააა იმირომტომ ბაბუა დრაკს ეწყინება?
-ბევრს ნუ ლაპარაკობ მოდი აქ დაჯექი და მომისმინე!
-კარგი გისმენ!
-ძალიან გთხოვ ბევრს ნუ ლაპარაკობ!
-რატომ ჩემს ხმას მაინც ვერავინ იგებს შენს და კიდე ის ორი ფინიას გარდა!
-სწორედ ეგაა პრობლემა მე რომ მესმის შენი ხმა!
-ვერ გავიგე რა? 
-რა და ნამდვილი ჰიპერაქტიური სული ხარ გასაგებია?
-ეგ რაღაც სული როგორ იქნება?
-ვაიმე დედა იმედია სიზმარში ვარ და ისევ კოშმარი მესიზმრება!
-მორჩი წუწუნს და ტელეფონს უპასუხე რეპერა გირეკავს!
-ვ-ვინ რეკავსო?
-აუუუ რა დაგემართა სეჰუნი რეკავს უპასუხე!
-კარგი გაჩუმდი!
-კაი! დავითანხმე სული და სეჰუნს ვუპასუხე, რომელმას კარგი ამბავი შემატყობინა. ჩვენც მაშინვე საავადმყოფოში წავედით, როცა მივედით ზელო მოვინახულედ, რადგან გონზე მოსულიყო. მონახულების შემდეგ კი კაფეტერიაში მე კაი და ჩენიოლი ჩავედით. კაიმ თქვა.
-კიდევ კარგი დროზე გაქრა სული თორე ცოტაც და გავფრენდი! ამ დროს კი მეოთხე სკამზე ზელოს სული გამიჩნდა და თქვა:
-შენ ისედაც გაფრენილი გქონდა ჭკვიანო!
-ფუი ეშმაკს! რა შენ არ გამქრალხარ?
-როგროც ჩემი სიკვდილის ანგელოხი ვონგ სო მკარნახობს ზეციდან მისმა გამოთვლებმა გაამართლა და არ გავმქრალვარ!
-კი მაგრამ როგორ?
-ეგ არვიცი მაგრამ საკუთარ თავს კარგად გავუგე!
-ანუუ? ვკითხე მე
-რა ანუ? საკუთარ სხეულს შევხვდი და ვესაუბრე ექიმმა კი ჩემს სხეულს უთხრა, თუ კარგად იქნება ყველაფერი ხვალ გაგწერთო!
-მიცა და შენ წასვლას არ აპირებ? კითხა სულს ჩენიოლმა.
-სადემე მივდიოდი? და კიდე მასეთი გაფართოებული თვალებიდ ნუ მიყურებთ თორე შეიძლება გავქრე!
-მოიცათ არავინ გაინძრეს! წამოიყვირ კაიმ.
-ახლა რაღა მოხნა კაი? ვიკითხე მე.
-უყურედ იქნება და გაქრეს!
-რას ბოდავ?
-მე არ გითხარი უყურე თქო ჩენიოლ?
-ბიჭებო მორჩიდ სისულელეებს და მოვიფიქროდ 2 ზელოს რა ვუყოდ! 
-მერავიცი. თითქოს ერთი არ გვყოფნიდა, ახლა მეორეც გაბურღავს ტვინს! ჩვენს საუბარზე ზელოს სული სიცილიდ იგუდებოდა. მაგრამ საქმე იმაზე რთულად იყო ვიდრე ჩვენ გვეგონა რადგან სხეულის გონზე მოსვლის შემდეგ სულთან ყველაფერი შეიცვალა, ადრე თუ მასთან შეხება არ შეგვეძლო, არ ჭამდა არ სვამდა და არ სძინავდა, ახლაა ეს ყველაფერი პირიქიდ შემოტრიალდა! და იმდენს ჭამდა რომ მაცივრის შევსება ყოველ 8 საათში მიწევდა. ცოტახანში ისევ პალატაში ავედით, მე კი ისეთი შთაბეჭდილემა დამრჩა რომ სული და სხეული კი არა თითქოს შეყვარებული ზელოები ვნახე, ამ ფიქრში კი კაიმ ხელი მომკრა და მითხრა:
-ვიცი რასაც ფიქრობ და მართალიც ხარ, რადგანაც ზელოს არავინ ჰყავს სწორედ მაგიტომ თავისი თავი თავი ძალიან უყვარს!
-ცოტახანს არ შეგიძლია გაჩუმდე?
- მისმინე ნატა, კარგ მსიქოლოგს ვიცნობ! 
-მე რა გითხარი ცოტახანს გაჩუმდი თქო! მე სახლში წავალ და შენ ამათს მიმიხდე მეგობარო თორემ მართლა ცუდად ვარ გთხოვ გემუდარები!
-კარგი შეგიძლია წახვიდე!
-კარგი ნახვამდის
-ნახვამდის ნატა, ღმერთო ეს გოგო ამ ამბებმა სულ გააგიჟა უკვე მეცოდება!
-ჯერ კიდევ მესმის კაი!!!!
-ჯანდაბა. კარგი ბოდიში!
სახლში როცა მივედი უკვე საღამო, იყო ამიტომ დავიძინე. დილიდ  როცა გავიღვიძე, ბაფტიანი ტვინის ბურღები მოვიდნენ, მე თავი გავარიდე და ოთხში გამოვედი, მაგრამ როდის იყოს ჩაიდანი ცეცხლზე იდგას და უწყლოდ დუღდესო, სულმაც შემომყვა ოთახში. 
-ჰეიიი ჩვენც დავბრუნდით!
-მოიცა ზელო გახსოვს ის დღე და საათი როცა სულად იქეცი?
-კი სულებს 32 გეგაბაიტი გვაქვს მეხსიერება!
-და მერე?
-მაპატიე მეგონა გაგეცინებოდა!
-კარგი არაუშავს დღე და თარიღი მითხარი!
-5 სექტემბერი 9:47 წუთი და რახდება?
-სიზმრის ნაწილი გაახსენდა!
-ძია კიმს უთხარი?
-კი დავურეკე და ხვალ შევხვდებით! კარგია მაშინ მკეც გამოგყვები!
-კარგი!
-ახლა მე წავალ სხეულს უნდა დავეხმარო და ვჭამო!
-კარგი წადი! ის დღე ოთახში ვიყავი და ვფიქრობდი ჩემს სიზმარე, იმ ღამიდ თითქმის არ მძინებია და სამწუხაროდ დილაც უბედურებიდ დაიწყო დილის 8სთ-ზე კაი კედლიდან ჩამოხტა და დაიყვირა:
-თათამმმ სიურპრიზი!!!!!
-ოიჰ ღმერთო ჩემო ტვინი სულ დაკარგე, ვინ აღვიძებს ადამიანს ასე?
-სულები და სიურპრიზები! სოურპრიზი არ მოგეწონა?
-როგორ უნდა მომეწონოს სიურპრიზი როცა კედლიდან შემოდიხარ? სხვათაშორის დღეიდან სულებიც კონტროლში უნდა იყოდ!
-კარგი ჰო მაპატიე! ~
-წამოდი მისაღებში! მე ვიცი შენ რასაც მოგიხერხებ! გავედი მისაღებში, ზელოს სხეულის გამო ყველა იქ იყო ამიტომც განვაცხადე:
 -პატივცემულნო საზოგადებავ დღეიდან ვაცხადებ კომენდანტის საათს!
-ეს რა საწოლიდან გადმოვარდა? იკითხა კაიმ.
-არარის გამორიცხული! უპასუხა სალომ.
-დღეიდან ამ სახლში იმოქმედებს კომენდანტის საათი, რომელსაც დაემორჩილებიდ შემდეგი კანონების მიხედვიდ, რომელიც ეხება ამ სახლში მცხოვრებ ყველა პირს, მთშორის სულებსაც და რაც ყველაზე მთავარია ეს წესები მე არ მეხება. მაშასე წესი 1) 12 საათამდე ყველანნი სახლში მოხვალთ; 2)გეკრძალებად ყოველგვარი მაღვიძარას გამოყენება; 3)რაც ყველაზე მთავარია გეკრძალებად კედლებში ძვრომა; და მე-4 დილიდ ნუ მაღვიძებთ! სულ ეს იყო მეგობრებო იმედია არ დაარღვევთ წესებს. რომელიმეს კითხვა ხომ არ გაქვთ?
-მე მაქვს მაგრამ შეიძლება ცალკე ვისაუბროდ?
-კარგი წამოდი ჩემს ოთახში ვისაუბროდ კაი! როგორც კი ოთხაში შევედით კაიმ კარები გულმოდგინედ დახურა და მკითხა:
-შენ რა სულ გააფრინე?
-დიახ გავაფრინე! აბა სხვა გვარად როგორ გინდა, დიდილიდ საუკეთესო მეგობრის სული მაღვიძებს, რომელიც კედლიდან კი არ შემოდის შემოხტის და მე ჩემს საკუთარ სახლში მოჩვენების შიშიდ მშვიდად ვერღარ მიბანავია და კიდე მე გავაფრინე?
-გეყო ყრუ არ ვარ ნუ კივი! ამ დროს კი კედლიდან ზელოს სული შემოხტა.
-ვაი დედიკო დედა შენ მიშველე! შენ რა მესამე კანონი ვერ გაიგე?
-მაპატიედ, უბრალოდ სულთა სარეცხი გაშრა ასაღებად რომ ვიყავი კედელში შესული ფეხი დამიცდა და შემთხვევიდ აქ გამოვხტი!
-მოიცა და სარეცხი კედეკში გაქვს?
-ჰო თუ გინდა წამოდი და განახებ!
-კაი მითხარი რომ სიზმარია, ან ეს მოჩვენება ოთახიდან გააქრე!
-კაი ზელო მორჩი მაიმუნობას ცოტაც და გავგიჟდებით!
-მე უკვე გავგიჟდი კაი! ვთქვი მე ამ დროს კი დიომ შემოიხედა ოთხშიდა იკითხა:
-ხომ მშვიდობაა შეიძლება შემოვიდე?
-მოდი დიო შემოდი!
-ერთი წამიდ ზელო, 2 წუთის წინ ლუდის მოსატანად არ წახვედი? აქ რანაირად შემოხვედი?
-მ-მოიცა დ-დიო შენ რა მ-მას ხედავ-ვ??
-რა თქმა უნდა ეს ხომ ზელოა და რატომ არ უნდა ვხედავდე?
-დიო რადგანაც ზელოს სულს ხედავ თამამად შემიძლია გითხრა რომ ხვალ დიდიდ გაფრენილი გექნება ან მთელი ღამე თვალს ვერ მოხუჭავ! თქვა კაიმ.
-და რატომ კაი?
-კარგი კარგი დამშვიდდი კაი აგიხსნის ყველაფერს! ხომ ასე კაი? ვკითხე მე.
-მოიცა და მე რატომ ჩენიოლი ხომ აქააა მას უთხარი და ის აუხსნის!
-კაი მეორედ გეკითხები გოგოს უცემიხარ?
-ღმერთო იაჰ! ჯანდაბას კარგი დიო წამოდი აგიხსნი ყველაფერს სეჰუნის ოთახში. შენც წამო სულო!
-კარგი კედლიდან გადმოვალ!
-კომენდანტის საათი სულო! ვთქვი მე და ჩენიოლი სიცილიდ ლამის დაიხრჩო!
-კარგი ჰო  კაი დაიცა მეც მოვდივარ კ-ა-რ-ე-ბ-ი-დ!!!!!!!
მალე ჩემს ოთახში მარტო დავრჩი, საწოლზე წამოვწექი და ფიქრი დავიწყე რადგან ტვინი არეული მქონდა. ისის იყო ღრმა ძილში უნდა შევსულიყავი რომ მარცხენა ყურში ვიღაცა ჩამჩურჩულა:
-კომენდანტის საათი რამ მოგაფიქრა?
-რ-რ-რაა? რადროს შემოხვედი? კაისთან და დიოსთან ერთად არ იყავი წასული სეჰუნის ოთახში?
-კი ვიყავი სეჰუნის ოთახში მაგრაამ საუბარი მოსაწყენად მომეჩვენა და შენთან მოვედი ვიფიქრე ცოტა მაინც გავხალისდები თქო! ჩაიჩურჩულა სხეულმა მარჯვენა ყურთან.
-შ-შენ აქ რას აკეთებ ორივე ნამდვილი სატანები ხართ! თქვენ რა ჩემს წინააღმდეგ პირი შეკარიდ?
-არა უბრალოდ ვერთობით! მიპასუხეს ერთხმად და დაიკრიჭნენ. 
-აა მორჩიდ ჯუჯღუნს და  ნუ იკრიჭბიდ! და მაინც რითი ერთობით?
-რითი და კომენდანტის საათი რომ გაუქმდა აი მაგითი!
-უკაცრავად?
-წეღან სხეულმა განაცხადა ნატამ გააუქმა კომენდანტის საათიო!
-და რომელმა მოიფიქრედ?
-მე. წამოიყვირა სულმა.
-ღმერთო რა დავაშავე. მაგ მაიმუნობას ჯობია მოემზადოთ 6-სზე ძია კიმთან მივდივართ შესახვედრად!
-კარგი. მიპასუხეს ორივემ და ოთახიდან გავიდნენ მე კი ჩემსთავს დავუწყე საუბარი:
-ღმერთოოოო სერიოზულად გეკითხები მართლა ასეთი დიდი ცოდვა ჩავიდინე რომ ეს ორი სატანა მომისაჯე? ამ დროს კი უცებ ჩავფიქრდი და მივხვდი რომ ჩემს თავს ველაპარაკებოდი:
-მოიცა ამ წამს ჩემს თავს ველაპარაკებოდი? არა არა გიჟი არ ვარ! მაგრამ არცაა გამორიცხული ორი სატანა დამდევს! ამ ფიქრებში კი მოვემზადე და დანარჩენებთან ერთად ძია კიმთან წავედი. ძია კიმს ყველაფერი მოვუყევი მათ შორის მარტოდ რომ დავრჩიდ ზელოს სულზეც ვუამბე მიუხედავად იმისა რომ ვერ ხედავდა დამიჯერა და მითხრა:
-ზელოს სულის შესახებ რომ მომიყევი, მე მხოლოდ ერთი დასკვანა გამოვიტანე. ზეცამ ის რაღაც მნიშვნელოვანისთვის გამოგზავნა რადგან სხეულს გაუჭირდებოდა მარტო. ხოლო როცა სული თავის მისიას შეასრულებს მაშინ დაუბრუნდება თავის ადგილს!
-ძია კიმ როგორ ფიქრობ მან ამ ყველაფრის შესახხებ იცის?
-შენი მოყოლილი ხასიათითა და ქცევებით თუ ვიმსჯელებთ, ან კარგი მსახიობია და თავს ისე გვაჩვენებს თითქოს არაფერი იცის, ან მართლა არაფერი იცის!
-საინტერესოა ძია კიმ! რა დავალების შესასრულებლად გამოჩნდა?
-დიახ საინტერესოა ნატა, მაგრამ ამას მხოლოდ დრო გვიჩვენებს!
-მადლობა ძია კიმ, გამიხარდა ჩქვენი ნახვა, ახლა კი წავალ გარედ მელოდებიან!
-კარგი წადი და იცოდე ხშირად მესტუმრე ხოლმე!
-კარგი ძია კიმ აუცილებლად!
ამ ამბის შემდეგ სახლში წამოვედით მთელი გზა ძია კიმის სიტყვები მიტრიალებდა თავში. სახლში რომ მოვედით ყველას ეძინა ამიტომ ჩვენც წავედით ჩვენ-ჩვენს ოთახებში დასაძინებლად! მაგრამ ოთახში შევედი თუ არა ზელოს სული დამხვდა  ძალიან გავბრაზდი რადგან მუდამ უკან დამყვებოდა და ვუთხარი:
-შენ რა თავს არ დამანებებ ხომ ხედავ რომ ვიძინებ!
-არა არ დაგანებებ! რაც შეეხება დაძინებას დაიძინე!
-მაინტერესებს რატომ არ მანებებ თავს ან როგორ უნდა დავიძინო ოცა შენ აქ ხარ?
-რთულია როცა სული ხარ რომელსაც 99 საათიდან მხოლოდ 8 საათი სძინავს!
-რააა?
-ჰო სწორად გაიგე 8 საათი, ამიტომაც ამაღამ არც შენ დაგაძინებ რაგდან არ ვაპირებ ამ ღამიდ მარტო ვიყო!
-ღადაობ ხო? წადი დაიძინე!
-მერწმუნე სულების გამჭრიახი გონება და მისი ანეგტოდები დაღლილობას დაგავიწყებენ. იცოდი ეს?
-არა არ ვიცოდი! კარგი ჰო არ დავიძინებ და რა გავაკეთოდ?
-აი, აი, აი ,აი,! დაება ენა.
-რააა? დავუყვირე მე. 
-ფილმს ვუყუროდ! თქვა და ლამის სავარძელიდან გადმოვარდა.
-კარგი და რა ჟანრს?
-ტარგი-კომედი-ფენტეზი?
-კარგი მოდი დაჯექი!
-ს-სად საწოლზე?
-ფიქრებმა ნუ წაგიღეს ბოთე!
-კარგი უკაცრავად და რამე კარგი ფილმი იცი, ან სერიალი მაინც მთელი ღამე გვაქვს წინ!
-კი ჩამოგითვლი და აირჩიე!
-კარგი გელოდები!
-სანამ შენ გეძინა!
-რა? რამე მოხდა?
-ო ჩემო ვენერა!
-გალაქტიკაში სულები ვერ ვერკვევიდ, ამიტომაც სხვა!
-შინაგანი სილამაზე!
-ჩემი შინაგანი სილამაზე და აურა ისეთი ქარიზ.......
-კარგი სხვას გეტყვი, ლამაზმანი!
-არა ისე ლამაზმანი კი ვარ...
-ალისფერი გული?
-ორივე სეზონს ნაყურები ვარ!
-ექიმები!
-ბავშვობიდან მეშინია ექიმების....
-ლურჯი ზღვის ლეგენდა!
-ლეგენდების არასდროს მჯეროდა!
-გობლინი?
-მანდ დაუნდობელი სიკვდილის ანგელოზი ყავთ ,მე კი სული ვარ ამიტომ ვერ გავრისკავ!
-კარგი შემდეგი,ძლიერი ქალი დო ბონგ სუნი!
-ძლიერი ადამიანის საერთოდ მეშინია!
-ჩემის სიყვარული სხვა ვარსკვლავიდან!
-უკვე გითხარი გალაქტიკაში.....
-კარგი გავიგე ისევ შემდეგი სულოო! (ცოტაც და მოთმინების ფიალა ამევსებოდა) 
-გელოდები!
-სისუფთავე ვნებასთან ერთად!
- მაგასაც ნაყურები ვარ!
-მზის შთამომავლები?
-ცრემლების დაკარგვა არ მინდა რადგან არამგონია მანდ კომედია იყოს!
-სიგიჟემდე შეყვარებული?
სხეულის სახელიდ გეტყვი რომ ჯერ არ მყოლია შეყვარებული!
-მე გაფრთხილებ მდგომარეობიდან გამოგყავარ! რა მოუვიდა მდივან კიმს?
-ჰო მართლა ძია კიმი კარგოი ადამიანი ყოფილა!
-იცოდე ეს ბოლოა ჰილერი ხმა რა ამოიღო ამას ვუყურებდ, დამღალა შენმა მიზეზებმა! საბოლოოდ მეც ამენთო თვალებში წითელი და დავიყვირე. ეს ყვირილი კი იმაზე სანანებელი გამიხდა ვიდრე გამიფიქრია ოდესმე. მალე ჩემს ყვირილზე სხეული შემოვიდა ოთახში:
-რა გაყვირებთ რატომ არ გძინავთ?
-ფილმის ყურებას ვაპირებდიდ რაგან არცერთს არ გვეძინება! უცებ კი სულმა ჩამეჭრა საუბრში.
-რადგანაც აქ ხარ სხეულო არ გინდა შემოგვიერთდე?
-არავითარ შემთხვევაში! ვთქვი მე მაგრამ ამაოდ.
-რატომაც არა! თქვა სხეულმა და მარჯვენა მხარეს მომისკუპდა. ომ ღამიდ ჰილერის ყურებას მოვრჩიდ, დილიდ კი კაიმ კარზე დააკაკუნა და შემოვიდა. შემოსვლის თანავე ტრადიცი არ დაარღვია და ხუმრობა დაიწყო:
-ექვსივე თვალი ლურჯი რატომ არის?
-გენიოასა სულს კითხე! თქვა სხეულმა ამ დროს კი უკმაყოფილო სულმა მოაძახა:
-მასე ძალიანაც ნუ გიხარია მეც შენი ტვინი მაქვს სულელო!
-კაი ძალიან გთხოვ ამათ სისულელებს ყურედღებას ნუ მიაქცევ! უბარლოდ მთელი ღამე ფილმს ვუყურებდით და შეიძალება ეს ორი ტვინის ბურღი ბოჩოლა აქედან გაიყვაბო მინდა ტკბილად დავიძინო!
-ბოჩოლა?
-კიდევ კარგი ბოჩოლა ვთქვი კაი!
-კარგი მაშინ ბოჩოლებო წამოდით გარედ! ძალიდ გაათრია ორივე გარედ მე კი კიარ დავიძინე, გავითიშე. რადგან ძალიან მეძინებოდა!  მაგრამ ჩემმა ბედნიერებამ დიდ ხანს არ გასტანა დაახლოებიდ 5 საათი ძილის შემდეგ დილის 11 საათზე სასწრაფოდ სალომ გამაღვიძა:
-ნატა ადექი დროზე რაღაც უნდა გითხრა!
-აუუუუ რა გინდ რა ?
-ახალი ოთახის გამზადება მოგვიწევს!
-რაა ახალი ოთახიი? 
-ჰო!
-რატომ EXO იმ 4 ოთახში ვერ დაეეტია, ისედაც ჩვენთან ცხოვრობენ ზელოს ავადმყოფობის გამო ლამის მეც დავიჯერე რომ ზელო მათი ჯგუფის წევრია!
-შე სულელო გონზე მოდი რაებს ლაპარაკობ!
-კარგი და ახლი ოთახი რაში გვჭირდება?
-ბექიონის ბიძაშვილი ჩამოვიდა და რადგანაც ბექიონო მარტოდ ცხოვრობს ამიტომაც ამჟამად სახლი ცარიელია და იგი ჩვენთან იცხოვრებს სანამ ბექიონი არ გადასახლდებ თავის სახლში!
-ახალი ბოჩოლაღა მაკლდა და რა ქვია მაგ ბექიონის ბიძაშვილს?
-კიმ ჯი ჰა!
-რ-რრრაააააააა????????
-რა იყო იცნობ?
-თავიდანვე მაგიდ რატომ არ დაიწყე დროზე წადი თეთრეული მოამზადე მე კი მანამდე მოვწესრიგდები და გამოვალ!
-კი მაგრამ საიდან იცნობ კიმ ჯი ჰას? 
-ჯარიდან!
-რას ბოდავ ჯარში როდის იყავი?
-გახსოვს სპეცრაზმელი მეგობარი რომ მყავს?
-ხო ვიღაც გია თუ გიგა!
-ის თუ გახსოვს რუსეთში რომ წავიდა და იქედან რომ ერაყში გაგზავნეს?
-კი და რა?
-და ის თუ გახსოვს იქედან რომ კორეისუშიშროების სამსახურებმა რომ აიყვანა?
-კი და თქვი რის თქმაც გინდა?
-გახსოვს ის ბიჭი გოგომ რომ ჩამოიყვანა საქრთველოში?
-კი როგორ არა საბრძოლო ხელოვნების ნაწილი მაგან შეგასწავლა მაგრამ ისევ დაგავიწყდა!
-ჰო და შენი აზრიდ ის ტიპი ვინ იყო?
-შენი საუკეთესო მეგობარი და არ მითხრა კიმ ჯი ჰა იყოო? კითხვის ბოლოს სამო ხმას აუწია და თვალები გაუფართოვდა.
-ჰო კიმ ჯი ჰა იყო!
-კარგი მაშინ მოემზადე ბექიონი წავიდა აეროპორტში მის წამოსაყვანად!
-კარგი რა არასდროს იწყებ მთავარიდ!
-მორჩი წუწუნს !!! 
-კარგი ჰოოო. არა და როგორ მეძინებოდა!!
დაახლოებიდ 20 წთ-ში მეც მოვემზადე და ოთხაიც მოვამზადეთ. ბოლო წამებში როცა ოთახში ტელეფონისთვის შევედი კიმ ჯი ჰაც მოვიდა. სწრაფად ავიღე ტელეფონი გავედი ოთახიდან და მისაღებში შემოსულ კიმ ჯი ჰას მივესალმე:
-გამრჯობა კიმ ჯი ჰა, დიდი დრო გავიდა მეგობარო! თავი  ისე იგრძენი როგორც საკუთარ სახლში, იმედია გახსოვს საქრათველოში მომხდარი ამბები! ჩემს ნათქვამს ყველა გაოცებული პირ-ღია სახეებიდ შეხვდა. კიმ ჯი ჰამ კი მალევე დამიბრუნა პასუხი:
-როგორ არა ნატა, დიდი დრო გასულა  და ძალიან შეცვლილხარ!
-მართალია ჯი ჰა. მიხარია შენი ნახვა, მოდი დაჯექი ალბად დაღლილი ხარ?
-უფრო დაღლილიც ვყოფილვარ და ამათ რა ჭირთ ასეთი სახეები რატომ აქვთ!
-ალბად გაუკვირად! დასხედით თორემ სტუმარი უხერხულად იგრძნობს თავს ვუთხარი დანარჩენებს მათაც უსიტყვოდ დასხდნენ მხოლოდ სალოს არ უკვირდა რადგან ის იციცნობდა კიმ ჯი ჰას:
-ჯი ჰა არვიცი ვინმეს უთქვას ეს თუ არ,ა მაგრამ ბექიონს გაჭრილი ვაშლივიდ გავხარ!
-ალბად მასეა ნატა!
-ერთი წამიდ  თუ შეიძლება ბექიონ ჩვენი სტუმარი გაგვაცანი თუ შეიძლება! თქვა სუჰომ.
-მოიცადე ჩენიოლ თუ ნებას მომცემ მე გავცნობ დანარჩენებს ჩვენს სტუმარს რადგან შეიძლება მე უკედ ვიცნობდე ჯი ჰას!
-კარგი  მაშინ ისიც აგვიხსენი საიდან იცნობ ჩემს ბიძაშვილს ნატა!
-კარგი. მაშასადამე გაიცანიდ ბატონი კიმ ჯი ჰა იგი ბექიონის ბიძაშვილია და ჩემი საუკეთესო მეგობარი დაიბადა 1999 წლის 18 ივლისს, 2014 წელს იგი რუსეთის საუკეთესო ჯარისკაცების ოცეულში მესამე ადგილს იკავებდა, შემდეგ იგი 2018 წელს გადაიყვანეს ერაყში იქედან კი კორეის უშიშროობის სამსახურმა თავის სამშობლოში გადმოიყვანა ტკბილი ცხოვრებისთვი მაგრამ კიმ ჯი ჰა ისეთი შარიანი ვინმეა რომ არამგონია ტკბილად ცხოვრობდეს! ხომ ასეა ჯი ჰა?
-ალბად! თქვა ჯი პამ და გაიცნია.
-რაც შეეხება ჩვეს მეგობრობას იგი 2020 ჩამოიყვანა საქართველოში  ჩემმა მეგობარმა იქედან კი დავმეგობრდიდ შემდეგ კი 2023 წელს იგი თავის სამშობლოში დაბრუნდა. ახლა კი როგორც ვხედავ ჩინეთიდან ბრუნდება!
-მაინტერსებს ამდენი ინფორმაცია საიდან გაიგე ჩემს ბიძაშვილზე ნატა?
-ასე ვთქვად ჰაკერის ნიჭიდ დაჯილდოვებული ადამიანის დახმარებიდ! რომლმაც თავის დროზე კომპიუტერის ჩართვაც კი არ იცოდა!
-რადაგანაც ასე მაშინ კიმ ჯი ჰა უცხო არ ყოფილა ამიტომაც გავერთოდ! წამოიყვირა კაიმ. 
-გეთანხმებო და ჯი ჰას ცხოვრებაზე რაც მოგიყევი ყველაფერი მართლა დაიჯერთ? ამ კითხვაზე კი ყველამ ბოროტი გამომეტყველებიდ მითხეს:
-იცოდე სამაგიეროს აუცილებლად გადაგიხდით!
-მიყვარს როცა სამაგიეროს მიბრუნებენ და არ ვიბრუნებ!
-მოგკლავ ნატა! სიცილიდ მითხრა კაიმ.
-რადგან ასე მაშინ გეტყვი რომ ჯი ჰაზე ისტორია ნაწილობრივ სიმართლეა!
-კარგი გვეყო მაიმუობა და გავერთოდ ! წამოიძახა ჩენმა.
-კარგი გავერთოდ! დათანხმდნენ დანარჩენებიც მე კი ჯი ჰა ჩემს ოთახში შევიყვანე სალაპარაკოდ:
-ჯი ჰა მეგობარო მთელი ეს დროები სად იყავიდ დაკარგული შენ და ჩვენი საერთო მეგობარიც. მშვენივრად ვიცი რომ წეღან რაც მოვყევი შენზე სიმართლის მარცვალიც კი არა ერია!
-დამშვიდდი მე ძველი კიმ ჯი ჰა აღარ ვარ გიგის რაც შეეხება ახლა საქართველოშია!
-აჰ კარგია გულზე მომეშვა! და აქ რამდენი ხნიდ ხარ?
-დაახლოებიდ 3 თვიდ!
-კარგია და ისევ ძველებურად ჩუხბობ?
-კი და რაც გასწავლე გახსოვს?
-ვშიშობ სცენაზე ვერ ვიჩხუბებდი!
-გასაგებია ესეიგი არა. მაშინ ხვალ დილიდან წავალთ სპორტ დარბაძში!
-არაა!!
-კი!!!
-არა!!
-მეგობრის თხოვნა?
-კარგი ჰო ახლა კი წამოდი გარედ გავიდეთ! ვუთხარი მე და ისევ გავედით გარედ კარგად გავერთედ, საღამოს კი ნაწილობრივ ლუდისგან მთვრალებმა დავიძინედ. 
დილიდ ისევ  სულმა გამაღვიძა:
-ამჯერად რაღა მოხდა?
-მინდა  რაღაცაზე დაგელაპარაკო!
-მიდი გისმენ!
-იმ დღეს ძია კიმს რომ ესაუბრე წამოსვლისას ყველაფერი გავიგონე და ვიცი აქ რისთვისაც ვარ!
-რას გულისხმობ?
-ჩემი მისია ჩემი სხეულის მოკვლაა. როცა მეც სხეულის ფორმას მივიღებ!
-რა? სახეზე ფერი დავკარგე.
-ძალიან გთხოვ რამე გზა მაპოვნინე რომ ეს არ გავაკეთო გემუდარები!
-ეგ როდოს შეიტყვე?
-3 დღის წინ სიზმარი ვნახე !
-და იცი ეს როდის მოხდება?
-არა არ ვიცი, მაგრამ სიზმარში დავინახე რომ რაღაც დღესასწაული იყო!
-მოიცა ტელეფონში ვნახავ უახლოეს დღესასწაულს!
-კარგი!
-ჯანდაბა ოღონდ ეს არა!
-რა რახდება?
-ერთ თვეში  შესაწირის შეტირვის დღესასწაულია ურწმუნოებისთვის!
-და გამოდის რომ ეს იმ დღეს უნდა გავკეთო?
-დიახ მასეა. მაგრამ ეს არ მოხვდება!
-როგორ?
-ახლავე წადი სახლიდან და საღამომდე არ დაბრუნდე რადგან გეგმას რომელსაც  მოვიფიქრებ შენ არ უნდა იცოდე!
-კარგი ახლავე წავალ!
სული იმწამსვე გავარდა სახლიდა ეტყობოდა არც მას უნდოდა რომ ნამდვილი ზელო მოეკლა. იმწამსვე დანარჩენებს ვინც მას ხდედავდა გავაგებინე ეს ამბავი, ყველა შევიკრიბედ მაგრამ ამაოდ  ცოტა ინფორმაციის გამო ვერაფერი მოვიქრედ
-ვინმე ისეთი გვჭირდება ვინც მსგავ საქმეებში იღებდა მონაწილეობას და გამოცდილება აქვს!
-მართალი ხარ დიო! უპასუხა ჩენიოლმა
-მოიცადე აქამდე როგორ ვერ მოვიფიქრე კიმ ჯი ჰა ის დაგვეხმარება!
-მაგრამ ნატა ის ხომ სულს ვერ ხედავ!
-კაი სულმა თქვა რომ იმ დღეს როცა სხეულის მოსაკვლავად დღესასწაულზე წავა ადამიანის ფორმას მიიღებს და მისი ხილვა ყველს შეეძლება!
-მაშინ ჯი ჰას  დაუძახე ნატა!
-ახლავე დიო მაგრამ გახსოვდეთ რომ ეს სულმა არ უნდა გაიგოს!
-კარგი დავიმახსოვრებთ! დამპირდნენ  ბიჭებმაც, ჯი ჰამ სულის არსებობა დაიჯერა მაგრამ გვითხრა:
-რადგან ასეა და ერთი თვე გვაქვს მაშინ უნდა დავიცადოდ!
-რა?
-ხო ნატა ახლა ის სულია ამიტომაც ვერ დავეხმარებით სხეულს!
-მართალია ჯი ჰა ! ვთქვი მე.
-და კიდევ შეწირვამდე ერთი დღით ადრე სულს დააკვირდით მის ქცევებში თუ რამე უცნაურს შეამჩნევთ მაშინვე გამაგებინეთ!
-კარგი ჯი ჰა! ამ დროს კი საღამოც გახდა სულიც უკან დაბრუნდა და სასწაფოდ ჩვენც დავიშალედ. 
არცერთს იმ ერთი თვის განმავლობაში ძილი არ გვეკარებოდა ზელოს გამო. ღამღამობიდ როცა ოთახებში იყო ველა, სახურავზე ავიდოდი და ვტიროდი ხოლმე, რადგან შეიძლებოდა მეგობარი დამეკარგა. დღესასწაულის ღამეს როცა სახურავზე ავედი ჯი ჰაც გამომყვა:
-პლედი მოიხურე გაცივდები!
-მადლობა ჯი ჰა!
-არაფრის.
-დღეს ზელოს სულს თვალს ვადევნებდი!
-მერე რამე უცნაური შეამჩნიე?
-დღეს მთელი დღის განმალობაში ოთახში იყო ჩაკეტილი, ბოლოს მე შევედი მასთან ვეცადე დავლაპარაებოდი მაგრამმ!!!
-მაგრამ რა??
-მაგრამ დავინახე ისიც როგო იტანჯებოდა და მასთან ახლოს მივედი მან კი ჩუმად მითხრა!
-გთხოვ წადი გემუდარები გადი ოთახიდან ცოტა დრო დამრჩაო!
-აჰჰ!!  ჩაისუნთქა ჯი ჰამ.
-ეს ყველაფერი ცუდზე მიანიშნებს ხომ?
-ვშიშობ მასეა!
-ცუდია კარგი შევიდეთ თორემ ცივა და გავცივდებთ ჯი ჰა!
-კარგი შევიდეთ ფრთხილად ფეხი არ დაგიცდეს!
-კარგი მადლობა ზრუნვისთვის!
-არაფრის ახლა კი შედი შენს ოთახში და დაიძინე. იცოდე არ ინერვიულო თორემ ცუდად გახდები, მე კი არ მინდა ჩემს საყვარელ ადამიანს რამე ცუდი დაემართოს!
-რ-რა?
-დიდი დანია ამის თქმა მინდოდა მაგრამ ვერ გავბედე ახლა კი წადიდა დაიძინე თორემ ცუდად გახდები!
-ძილინებისა კიმ ჯი ჰა! ეს სიტყვები ისე წარმოვთქვი თითქოს ის ღამე უკანასკნელი ყოფილიყო. 
-საშინელი დილაც გათენდა შეწირვის დღესასწაული მართლაც ტარდებოდა ჩვენს ქუჩაზე. სული არსად ჩანდა, სხეულთან კი კაი იყო. მეც იქვე ვიყავი, კიმ ჯი ჰა კი ახლოდან გვაკვირდებოდა. მალე სული რომელსაც სხეულის სახე მიეღო გამოჩნდა. მაგრამ დიო და ჩენიოლი რომელიც მას შორი-ახლოდან თვალყურს ადევნებდა არსად ჩანდნენ, ეტყობა რაღაც  ცუდი მომხვდარიყო. სხეულთან მე კაი და ჯი ჰა დავრჩიდ კაი სულის შესაჩერებლად წავიდა მაგრამ ამაოდ, კაი მალევე მიწაზე დაეცა რადგან ძლიერმა დარტყმამ გონება დააკარგვინა. კაის შემდეგ ჯი ჰაც წავიდა მის შესაჩერებლად, გარკვეული ბრძოლოს შემდეგ ჯი ჰას სულმა რომელსაც სხეული ჰქონდა მიღებული ბრძოლის დროს თავში რაღაც ჩაარტყა რის შემდეგ, ნახევრად გონება დაკარგული ჯი ჰა მოაჯირს დაეყრდნო სხეულ მიღებული სული კი ჯი ჰასკენ წავიდა მოსაკვლავად. მე ზელოს ვუთხარი:
-გაიქეცი ზელო!
-არა ნატა აქ არ დაგტოვებ!
-გაიქეცი დიოს და ჩენიოლს მიხედე და თავი გადაირჩინე თორემ ჩვენი გარჯა ამაო იქნე გაიქეცი გემუდარები!
-ნატა გთხოვ შენც წამოდი!
-არა ზელო შენ უნდა გაიქცე გემუდარები წადი!
ზელოს არ უნდოდა წასვლა მაგრამ ბოლოს მაინც დავიყოლიე და გაიქცა. მე კი ჯი ჰასკენ გავიქეცი ისის იყო რომ მისთვის ერთდროს ჩემს საუკეთესო მეგობას უნდა ესროლა. მაგრამ კიმ ჯი ჰამ გონება დაკარგა და მას გადავეფარე. მონსტრად ქცეული მეგობრის ნასროლი ტყვიამ რომელიც ჯი ჰასთვის იყო მე დამჭრა . ამ გასროლას მეორე გასროლაც მოჰყვა რომელიც ზელომ ესროლა მონსტრს და მოკლა . ამ დროს გონზე კიმ ჯი ჰაც მოვიდა:
-არა, არა ეს ასე არ უნდა მომხვდარიყო  გთხოვ გემუდარები არ წახვიდე, გემუდაები ნუ დამტოვებ, მე გონებას ვკარგავდი მაგრამ მაინც მესმოდა კიმ ჯი ჰას განწირული ყვირილი ბღავილი და მუდარა შემდეგ კი აღარაფერი მახსოვს რადგან გონება დავკარგე.
რამოდენიმე დღეში საავადმყოფოში ვიაიპ პალატაში გავიღვიძე ყველა იქ იყო რადგან უზარმაზარ პალატაში ვიწექი. კიმ ჯი ჰა გვერდით მეჯდა, როგორც კი გონზე მოვედი კაიმ მაშინვე  ყველას გააგებინა პალატაში ვისაც კი ტახტზე ეძინა. კიმ ჯი ჰა სიხარულს ვეღარ მალავდა და სიხარულისგან ტიროდა .
-მადლობა ღმერთს ცოცხალი ხარ! ძალიან შემაშინე გთხოვ ეს აღარ გაიმეორო!!!
-შენი მომავალი დამესიზმრა და მვხვდი რომ უჩემოდ მოწყენი იქნებოდა ამიტომც ვერ დაგტოვე კიმ ჯი ჰა!!!!
	დასასრული......
გთხოვთ წაიკითხეთ!!
 თითოეულ სიტყვასა, წინადადებასა თუ აბზაცში, მე ჩავაქსოვე  ჩემი მოგონებები, ჩემი ტკივილი, და ოცნებები. თითოეული ადამიანი რომელიც ამ მოთხრობაში იღებდა მონაწილეობას, რეალობაშიც არსებობს. მაგალითად სალომე, იგი მართლაც ჩემი ბიძაშვილი და მეგობარია! 
კ-პოპელები, მათი სახიდ ჩემი მეგობრები წარმოვაჩინე რადგან მჯერა, რომ მათ არასდროს დავკარგავ!
 ზელოს სულის სახიდ კი მინდოდა მენახებინა თქვენთვის ის ადამიანები ვინც თავს მაჩვენებენ თითქოს ჩემი მეგობრები არიან, მაგრამ საბოლოოდ თავიანთ სახეს ვერ მალავენ და ბოლოს საკადრისადაც ისჯებიან!
 რაც შეეხება დასასრულს, სადაც საყვარელი ადამიანის გადასარჩენად თავს ვსწირავ, მაგრამ ბოლოს მაინც გადავრჩები რადგან ვიცი რომ ის ჩემს გარეშე უბედური იქნება. ამით მინდოდა სათქმელი მათვის მეთვა ვისაც ვუყვარვარ და მაფასებენ.მათთვის სიცოცხდეს გაწირავ, შემდეგ კი  ვიცოცხლებ რათა ისინი ბედნიერები იყვნენ!....