რისთვის ვიპოვე თუ უნდა დამეკარგა?

რისთვის ვიპოვე თუ უნდა დამეკარგა? 
ნეტავ ეს ამბავი არასდროს მომხდარიყო.  თავიდან ყველაფერი კარგად დაიწყო: მე ძალიან ამაყი, უხეში, სამართლიანი და თავხედი გოგო ვიყავი, სახელად ანა. ჩემი უხეშობის გამო მხოლოდ ერთი მეგობარი მყავდა, ნია. მიუხედავად იმისა რომ ერთმანეთს არაფრიდ ვგავდით, მაინც საუკეთესო მეგობრები ვიყავით. ბოლოს კი ისე  დავუახლოვდი, სკოლის მაღალ კლასებში დედაქალაქში, რომ გადმოვედი სასწავლებლად მასთან ვცხოვრობდი. 
-ნია მეგონა ამ სიტყვას არასოდეს გეტყოდი, მაგრამ დამეხმარე!
-რ-რა?
-დამეხმარები?
-ღმერთო ამ ბოლოს  უცნაური ხმები რატომ მესმის?
-სერიოზულად გთხოვ დამხმარებას!
-ნეტავ ისეთი რა მოხდა, რომ თვით სიამაყე ანა დახმარებას მთხოვს?
-3 დღეში ეროვნულები გვაქვს, მე კი აზრზე არ ვარ რა განხრიდ უნდა ჩავაბარო გამოცდები!
-აი თურმე რაში ყოფილა საქმე და რატომ არ იცი?
-არც ეგ არ ვიცი!
-კარგი მაშინ ერთს გირჩევ, სიამაყე და ურჩობა დაივიწყე!
-სიკვდილი მოგინდა? გავბრაზდი მე, რადგან ჩემთვის ასეთი რამ ჯერ არავის ეთქვა.
-ამას იმიტომ გეუბნები რომ შენი ერთადერთი მეგობარი ვარ და  ვიცი არაფერს დამიშავებ! დამეღღანა ნია.
-მასეთი დარწმუნებული ნუ იქნები!
-კარგი როგორც ჩანს ეს გზა არ გამოგვადგება, თუმცა არსებობს მეორე გზაც!
-რა გზა? ვიკითხე სახე გაბრწყინებულმა.
-ისეთი პროფესია უნდა აირჩიო, რომელიც შენს სტილსა და ხასიათს შეეფერება!
-მასეთი პროფესიები არ არსებობს!
-არსებობს, მაგრამ ძალიან ცოტაა. აი მაგალითად ლექტორობა. ლექტორობაზე რას ფიქრობ?
-შანსი არაა, მაგას მირჩევნია ჩვენს კლასელს ბოდიში მოვუხადო!
-რომელს ცხვირი, რომ გაუტეხე თუ ცარცი, რომ აჭამე?
-დღეს ნამდვილად შარზე ხარ, შემდეგი მითხარი!
-ადვოკატობაზე რას იტყვი? მკითხა ნიამ და სანამ ვუპასუხებდი სწრაფადვე  დაიყვირა:
-ააა არავითარ შემთხვევაში ანა!
-რატომ რა მოხდა?
-მოსამართლეები მეცოდებიან! მიპასუხა მოწყენილი ხმით.
-კარგია თუ მიხვდი, შემდეგი!
-პროკურორობა?
-არა!
-კი!
-არა!
-მეც მაგაზე ვაბარებ გამოცდებს და ერთად ვიქნებით უნივერსიტეტში!
-კაარგი ჰო ეგ იყოს! დავთანხმდი მაინც
-არის!! გაუხარდა ნიას და ხტუნვა დაიწყო.
-მასე ძალიანც ნუ გიხარია, თუ არ მომეწონა გადავაბარებ!
-მე თანახმა ვარ და სულ დამავიწყდა შენთვის მეთქვა, დირექტორი ხვალ თავის კაბინეტში გიბარებს!
-აიიჰ!  მაგ ბებერს რაღა უნდა? ჩავიბუზღუნე მე.
-არვიცი ალბათ, რომელიმე კლასელმა შეიტანა საჩივარი!
-საინტერესოა რომელი იყო ნია? 
-ყოველ შემთხვევაში გოგონებიდან ვერ გაბედავდნენ!
-მართალი ხარ ნია, მაშინ ზურა იქნებოდა!
-ალბად!
-მაგას ვუჩვენებ სეირს! გავბრაზდი უცებ.
-შე სულელო ერთი კვირა გაქვს სკოლის დასრულებამდე, ცოტაც მოითმინე, ოცოდე სკოლიდან თუ გაგრიცხეს უნივერსიტეტს დაემშვიდობე!
-ესეიგი გამოდის, რომ  ხმალ კარგი გოგოს როლის თამაში მომიწევს? ვკითხე ნიას თავზარდაცემულმა.
-სწორად გამოიცანი ძვირფასო!
-ოღონდ ეს არა! 
-მორჩი წუწუნს და დაიძინე, ძილინებისა!
-ძილინებისა! ვუთხარი ნიას და დავიძინედ.
დილიდ სკოლაში მივედით, ნია პირდაპირ გაკვეთილზე წავიდა მე კი დირექტორის კაბინეტში შევედი. ჩემსა და დირექტორს შორის საუბარმა დიდხანს გასტანა. სკოლის შემდეგ კი როცა მე და ნია სახლში მოვდიოდით ნიამ მკითხა:
-აბა გაგრიცხა დირექტორმა?
-ასე მითხრა ეროვნულებამდე ერთი კვირა, რომ არ იყოს დარჩენილი, წამიდაც არ გაგაჩერებდი ჩემს სკოლაშიო!
-ძალიან გაგიმართლა!??!
-ჰო მაგრამ ეს ქალი ნამდვილი ტირანია! ვუთხარი ნიას სიცილიდ და სახლშიც მივედით.  ამის შემდეგ ხუთი წელი როგორ გავიდა ვერც კი შევნიშნე!
-პროკურორო ანა, პროკურორო ანა!
-რა მოხდა ალენა? ალენა ჩემი და გამომძიებლის დამხმარე იყო.
-გამომართვით!
-ეს რა არის, ახალი საქმეა?
-დიახ და კიდევ აი ეს წერილი!
- წერილი??!! ვისგანაა?
-არვიცი პროკურორო ანა, ფოსტიდ მოიტანეს!
-კარგი მაშინ გახსენი და წამიკითხე!
-რა თქმა უნდა ახლავე! გახსნა თუ არა კონვერტი ალენამ გაკვირვებული სახიდ მკითხა:
-წავიკითხავრდი მაგრამ ეს რა ენაა?
-მაჩვენე! წერილს დავხედე თუ არა გავვოცდი. რადგან იგი სამხედ კორეულად ეწერა  და ხმის კანკალიდ დავიწყე კითხვა:
-პროკურორო ანა მოგესალმებიდ პრემიერ მინისტრი ლი ჯონგ ჰანი! ამ წერილის ნახვის შემდეგ გთხოვთ  დაგვიკავშირდეთ მითითებილ ნომერზე! 5 600 600.
-პროკურორო ანა ეს მართლაც  კორეის ნომერია! დამეთანხმდა ალენა.
-მართლი ხარ ალენა!
-დაურეკავთ?
-კი და თან ახლავე მაინტერესებს რა უნდათ ჩემგან!
-შეიძლება მეც მოგისმინოდ?
-კარგი მაგრამ არავისთან წამოგცდეს თორემ გაფიქრებაც არ მინდა რას გაგიკეთებ!
-რა თქმა უნდა! დამთანხმდა ალენაც და მითითებულ ნომერზე პირადი ნომრიდან დავრეკე, მალევე მიპასეხეს:
-პრემიერ მინისტრის ოფისი გისმენთ!
-გამარჯობად მე პროკურორი ანა გახლავართ და ეხლახანს მომივიდა პრემიერ მინისტრის მიერ გამოგზავნილი წერილი, ამიტომაც მითითებულ ნომერზე დაგიკავშირდით!
-დიახ ახლავე  დაგაკავშირებთ პრემიერ მინისტრთან! ოპერატორმა დამაკავშირა ლი ჯომგ ჰანის ტელეფონთან. ლი ჯონგ ჰანმა მომესალმა:
-გამარჯობა ანა!
-გამარჯობად! მივესალმე დაბნეული ხმიდ რადგან შენობით მომესალმა ჰანმა მე კი ამან გამაღიზიანა:
-როგორც ჩანს მიიღე ჩემი გამოგზანილი წერილი!
-დიახ მივიღე და ჩემგან რა გნებავთ?
-კონტრაქტი!
-უ-უკაცრავად? ლამის სკამიდან გადმოვარდი.
-მე როგორც სამხრეთ კორეის პრემიერ-მინისტრმა შენზე ყველაფერი ვიცი. ვიცი შენს შესახებ ყველა ის ფაქტი რაც სამსახურს ეხება, მსენია ჩენი გახსნილი საქმებიის შესახებ დ კიდევ უამრავი სხვა!
-მაშინ ისიც გეცოდინებათ, რომ ვერ ვიტან როცა შენობიდ მელაპარაკებიან!
-რა თქმა უნდა, მე ისიც ვიცი როგორი ურჩი ხარ ზოგიერთი კანონის  მიმართ და გიყვარ საქმის ბოლომდე მიყვანა. კიდევ ისიც ვიცი რომ, უმაღლესი დონის პროკურორობაზე უარი თქვი! 
-და ჩემგნ რას გინდათ, რის თქმას ცდილობთ?
-6 წლიანი კონტრაქტი!
-კი მაგრამ რას ეხება ეს თქვენი კონტრაქტი?
-ვიცოდი რომ ამას მკითხავდი,  ამიტომ ჩემი ადვოკატი გელოდება შენი კაბინეტის კარებთან და ის აგიხნის თუ რა მინდა შენგან!
-კარგით მაშინ მოგვიანებიდ გადმოგირეკავთ!
-კარგი ნახვამდის და კიდევ თუ კონტრაქტს დათანხმდებით სავსებიდ შესაძლებელია თქვენობითაც მოგმართოთ! ამ ბოლო წინადადებაზე ნერვებმა მიმტყუნა, ჩემს ქვეცნობიერში ძველმა ანამ გაიღვიძა და ყურმილი მაშინვე უსიტყვოდ დავუკიდე! გაბრაზებულმა დავიყვირე:
-ამას თავი ვინ გონია?
-კარგად ხართ პროკურორო? მკითხა ალენამ რომელიც ცოტაც და სკამიდან გადმოვარდებოდა.
-კი კარგად ვარ შეგიძლია დამტოვო და კარებთან მდგომ ბრინჯი ჭამია კორეელს უთხრა შემოვიდეს!
-კარგი პროკურორო! დამთანხმდა ალენა და კაბინეტიდან გავიდა. ცოტახანში კი ბრინჯი ჭამია შემოვიდა, კიდევ კარგი ქართული იცოდა რადგან მივიწყებული კორეულის გამო მიჭირდა საუბარი მათ ენაზე!
-დაბრძანდით და გისმენთ!
-გამარჯობათ მე კიმ ჰიუნ ჰო ვარ ალბად იციდ მე ვინც გამომგზავნა?
-დიახ და მაინტერესებს საქმე რას ეხება!
-პროკურორო ანა გთხოვთ შენობით მომართეთ!
-კარგი, პირდაპირ საქმეზე გადადი! დამთანხმდა ჰიუნ ჰოც და საქმეზე გადავიდა.
-პროკურორო ანა ჩვენს პრემიერ მინისტრს სურს თქვენთან 6 წლიანი კონტრაქტი გააფორმოს. რომლის თანახმადაც თქვენ დაინიშნებით სამხრედ კორეის ერთერთ ყველაზე გავლენიან პროკურორად, თქვენი ყოველ-თვიური ანაზღაურება იქნება 30 000 ამერიკული დოლარი. გარდა ამისა ასევე  თქვენივე თანხმობით დაინიშნებიდ პრემიერ მინისტრის მთავარ მოადგილედ, რასაც დაემატება დამატებითი ანაზღაურების სახიდ 40 000 ამერიკული დოლარი და ბოლოს კონტრაქტის დროზე ადრე დასრულების შემთხვევაში მოგიწევთ ჯარიმის სახიდ გადაიხადოთ 2 მილიონი ამერიკული დოლარი!
-სულ ესააა?
-პროკურორო ანა ეს მხოლოდ ფორმალური კონტრაქრია რას შეეხება არაფორმალურს რომელსც პრემიერ მინისტრი აასრულებს, თქვენივე ნებართვიდ წაგიკითხავთ თუ შეიძლება?
-გისმენ!
-იმ შემთხვევაში თუ ფორმალურ კონტრაქტს ხელს მოაწერთ ავტომატურათაც დათანხმდებით არაფორმალურ კონტრაქტს რომლის თანახმადაც! ჰიუნ ჰოს უნდა გაეგრძელებინა საუბარი მაგრამ შევაწყვეტინე:
-ერთი წამიდ ფორმალობის გარეშე ამიხსენი!
-კარგით. როგორც კი კონტრაქტს გააფორმებთ პრემიერ მინიტრი გამოგიგზავნიდ თქვენს მდივანს რომლის მოვალეობა იქნება ის რასაც დაავალებთ, ასევე გამოიგძავნით თავის ერთერთ საუკეთესო დაცვის წევრს და რაც ყველაზე მთავარია სანამ თქვენს პირველ ანაზღაურებას აიღებთ თქვენი მდივნი გადმოგცემთ ბარათს რომელზეც 50 000 დოლარი იქნება დარიცხული!
-და ერთი რამ მაინტერესებს მდივანი და დაცვა საქართველოში რაში მჭირდება?
-სანამ კორეაში გადმოხვიდოდეთ მდივანი თქვენი არჩევანისამებრ მოგიგვარებთ ტანისამოსის, სახლის და მანქანი პრობლემას თქვენივე ბარათის  დახმარებით რომელსაც იგი ჩამოგიტანთ და კიდევ დაგიმზადებთ კორეის პასპორტს!
- ეგ კარგი ჰიუნ ჰო და ჩემი სახელი რა იქნება ჩემს ახალ პასპორტში?
-რასაც თქვენ მოისურვებთ!
-კარგი  ეგ ყველფერი გავიგე ახლა კი მე შეგიდგენ ჩემს კონტრაქტს რომელსაც თქვენ უნდა დაეთანხმოდ!
-გისმენთ!
-თქვენს ფორმალურ კონტრაქტში შეიტანთ შესწორებას ასეთი სახიდ. თუ თვენ დაარღვევთ დროზე ადრე კონტრაქტს მოგიწევთ გადამიხადოთ 2 მილიონი ამერიკული დოლარი, მხოლოდ ჩემი  თანხმობით შემეძლება  ავიღო ჩემთვის ხელსაყრელი საქმე, არ შემეხება არავითარი არაკანონიერი საქმეები, შევძლებ ხანდაზმული საქმეების თავიდან გამოძიებას და ისეთი საქმეების გახსნაც შემეძლება რომელიც უკვე დახურულია, კიდევ მეყოლება ჩემს მიერ არჩეული გამომომძიებელი და დამხმარე და ბოლოს თუ კონტრაქტის რომელიმე პუნქტს დაარღვევთ იძულები იქნებიდ გადამიხადოთ  ჩემს მიერ დასახელებული თანხა ამერიკული დოლარის სახიდ. გასაგებია?
-დ-დიახ მაგრამ პრემიერ მინისტრს აუცილებლად უნდა შევუთანხმდე! მიპასუხა გაოცებული ხმიდ ჰიუნ ჰომ.
-რადგან ასეა დაველოდები განახლებულ კონტრაქტის  და შემდეგ ხელს მოვაწერ, ახლა კი ნახვამდი უამრავი საქმე მაქვს!
-კარგი მე წავლ და საღამოს დაგირეკავთ!
-აი აიღედ ჩემი სავიზიტო ბარათი! მივეცი ბარათი და წავიდა, მე კი გაოცებულმა ხმამაღლა გავიცინე და ვთქვი:
-ეს ბირინჯი ჭამია კორეელები მეღადავებიან თუ ჭკუიდან შეიშალნენ? გაბრაზებულმა ალენეს გავძახე:
-ალენა, ალენა, ელენაა! ბოლოს მაინც ყვირილი მომიწია.
-დიახ პროკურორო!
-ახალი საქმის მასალები და ორი ყველაზე ძლიერი ყავა, ორ წუთში ჩემს მაგიდაზე!
-კარგი პროკურორო! დამთანხმად ალენა და წავიდა დავალების შესასრულებლად, ცოტახნის შემდეგ კი გაომძიენელი ნოე მოვიდა.
-გამარჯობა!
-გამარჯობა ნოე!
-ახალი საქმის მასალებს გაეცანი თუ ჯერ არც გინახავს?
-არა ჯერ არ გადამიხედია მალე მოიტანენ და ერთად გადავხედოთ!
-კარგი და გაბრაზებული რატომ ხარ? მკითხა ნოემ ამ დროს კი ალენა შემოვიდა, ყავა და საქმის მასალები მაგიდაზე დააწყო  და ისევ გარედ გავიდა. მე კი ნოეს კითხვას მივუბრუნდი:
-სამხრედ კორეის პრემიერ მინისტრის შესახებ გსმენია რამე?
-რაში გაინტერესებს ახალი საქმეა?
-არა უბრალოდ 6 წლიანი კონტრაქტი შემომთავაზა! ეს ვუთხარი თუ არა ყავა გადაცდა.
-ასეთი რა ვთქვი, რომ ლამის დაიხრჩე?
-შენ რა მაგას სერიოზულად მელაპარაკები?
-ჰგავს არასერიოზულს თუ რა?
-არა უბრალოდ იშვიათ რამეს გთავაზობენ და დაიმახსოვრე ფრთხილად იყავი!
-ვიცი ვიცი რომ საეჭვოა მაგრამ უნდა დავთანხმდე!
-და რატომ თანხმდები?
-მინდა გავარკვიო რაშია საქმე!
-ვიცოდი რომ ამას იტყოდი! მიპასუხა ნოემ ამ დროს კი პირად ტელეფონზე დამირეკეს:
-ერთი წამიდ ნოე მირეკან!
-კარგი აიღე ყურმილი!
-გისმენთ!
-ისევ მე ვარ!
-კარგი რა გნებავთ?
-გავიგე ახალი კონტრაქტის შედგენა მოგითხოვიად!
-ჰო რა არ მოგეწონად?
-როგორც ჩანს სიფრთხილე მმართებს შენს მიმართ!
-ადრე რომ მიმხვდარიყავიდ ალბად ახლა კონტრაქტზე ხელი მოწერილი მექნებოდა!
-ძალიან საწყენია! კარგი პირდაპირ საქმეზე გადავალ! ჩემი ზარის შემდეგ ჰიუნ ჰო დაგიკავშირდება და დაგითქვამს შეხვედრის ადგილს, შენც შეხვდები და ახალ კონტრაქტს ხელს მოაწერ!
-კარგი და სხვა რამ გნებავთ ჩემგან?
-არა რა თქმა უნდა!
-მაშინ შეხვედრამდე და უმედია ხვალ ჩემი მდივანი და დაცვის წევრი არ დაიგვიანებს!
-რა თქმა უნდა და კიდევ სულ დმავიწყდა მეთქვა ისეთი დაცვის წევრი შეგირჩიე რომელსაც ადვილად გაუგებ!
-უკაცრავად?
-როცა ჩამომა შენ თვითონაც მიხვდები!
-კარგი ნახვამდის! ვუთხარი მე და მაშინვე დავუკიდე ყურმილი. ნოემ მითხრა:
-პრემიერ-მინისტრი იყო?
-ჰო მაგრამ ჩემს ნერვებზე თამაშს მიეჩვია!
-მასე თუ არის არა მგონია მაგან მაგ ლაწირაკს წარმატება მოუტანოს?
-ლაწირაკს? გამიკვირდა.
-შენ რა რა იცი?
-რა უნდა ვიცოდე?
-მხოლოდ 29 წლისაა. ეგ კი არა ხალხი ფიქრობს რომ თანამდეგობა მემკვიდრეობიდ ჩაიგდო ხელში!
-აი მესმის ასე თავხედურდ რატომაც იქცევა!
-შენ რა 50 წელს გადაცილებული გეგონა?
-ჰო! ამ პასუხზე ნოემ კარგად გადაიხარხალა! ტელეფონზე კი ჰიუნ ჰომ დამიეკა და შეხვედრის ადგილი მითხრა. ნოეს ვთხოვე:
-ნოე მე უნდა წავიდე და ჩემს მაგივრად საქმეს გადახედავ?
-კი როგორ არა!
-მადლობა და ნახვამდის!
-არ დაიგვიანო! დავემშვიდობე ნოეს მე კი ადვოკატთან შესახვედრად წავედი. შეხვედრამ დიდ ხანს გასტანა ამიტომ იქედან სახლში წავედი. დაღლილობის გამო ტახტზე ჩამეძინა, დილიდ კი ზარმა გამაღვიძა, მეგონა პროკურატურიდან რეკავდნენ  და ასე ვუპასუხე:
-პროკურორი ანა გისმენთ რით შემიძლიად გემსახუროდ?
-გამარჯობად მე თქვენი მდივანი კიმ ჯი სო ვარ, ახლახანს ჩამოვფრინდით საქართველოში და იქნებ თქვენი სახლის მისამართ გვითხრათ!
-კარგი მოგწერთ და მოდით!
-გელოდებით! მიპასუხა ჯი სომ და გავუთიშე.
-დიდ შარში ვარ! ჩავიბუზღუნე და მისამართი მივწერე შემდეგ კი ნოეს დავურეკე და ვთხოვე!
-ნოე დაახლოებიდ ერთი კვირიდ სამსახურში ვერ გამოვცხადდები!
-რატომ ცუდად ხარ?
-არა მაგრამ მალე გავხდები, კორეიდან ტვინის ბურღები ჩამოვიდნენ ამიტომ უფროსს უთხარი ცუდად გახდა და ვერ მოვა სამსახურში 7 დღეო!
-კარგი ვეტყვი მაგრამ იცოდე მაგარ შარში ხარ!
-ვიცი კარგი კარგად სახლი უნდა მივალაგო!
-შენ რატომ დამლაგებელი სად გყავს?
-დასვენების დღე აქვს და ნუ იცინიხარ!
-კარგი კარგი მართლა შარში ხარ! მითხრა თუ არა მაშინვე გავუთიშე ტელეფონი. სახლი მივალაგე და ტვინის ბურღებმაც დარეკეს კარზე ზარი:
-ახლავეე, მოვდივარ! მალე კარიც გავუღე
-მოგესალმებიდ! მომესალმა ორივე.
-გამარჯობად, შეგიძლიად შემოხვიდეთ თავი ისე იგრძნიდ როგორც საკუთარ სახლში! სინამდვილეში კი გავიფიქრე
-შემოდით და ერთ ადგილას დასხედით ისე რომ არ გხედავდეთ და ხმა არ ამოიღოდ!!!
-მადლობა!
ცოტახანში სახლის ყველა კუთხე გავაცანი ყავა მოვუმზადე და მისაღებში დავსხედით. როგორც ყოველთვის ისევ მე შემხვდა წილად საუბრის დაწყება:
-ესეგი თქვენ მდივანი კიმ ჯი სო ხართ თქვენ კი როგორც მითხრეს ,, ჩემი პირადი დაცვა,,. ამ სიტყვებმა ისე გამაღიზიანა რომ ბოლოს ტონი შემთხვევიდ ამეწია!
-დიახ. მიპასუხა მდივანმა და ისიც დააყოლა რომ შენობიდ უნდა მიმემართა ორივესთვის მეც დავთანხმდი:
-კარგი როგორც მოისურვებთ და მდივანო კიმ მე მითხრეს რომ სახლის მანქანის და ახალი პასპორტის შეძენაში დამეხმარებოდი!
-დახ მართალი ხართ, აი ამ ყველაფერს გადახედედ თუ არ დაგეზარებად!
-ეს რა არის?
-ეს სახლის ფოტოები და მისი შეძენის საბუთებია რომელიც გნებათ ის სახლი აირჩიეთ როცა კორეაში ჩახვალთ უკვე შეძენილი გექნებათ!
-კარგი და ეს?
-ეს მანქანის ფოტოებია არ ვიცოდი რა მანქანა და რა ფერი მოგწონდათ ამიტომ აი ეს ყველაფერი და თქევნ გადაწყვიტედ რაც შეეხება ამას აქ თქვენს შესახებ უნფორმაცია ჩაწერედ პასპორტის შესაქმნელად აქ კი თამოთვლილთაგან თქვენთვის სასურველი სახელი აირჩიედ! ამ ყველაფერ ვუსმენდიდ და თავზარ დაცემული ვნანობდი თუ რატომ შემოვ უშვი მდივანი სახლში ვინ მაძალებდა მეთქი რაც შეეხება დაცვას კიმ ვუ ბინს ხმას არ იღებდა რაც მომეწონა კიდეც. რაც შეეხება მდივნის ლექციას ასე ვუპასუხე:
-კარგი საღამოს გადავხედავ!
-კარგი! დამთანხმდა მდივანი კიმიც მე კი ამ თანხმობაზე მივხვდი რომ სანამ მე არ შევაჩერებდი არაფერი გამოვიდოდა  ამიტომაც შევთავაზე:
-მდივანო კიმ იქნებ დაღლილი ხარ შენთვის პირდაპირ და მარჯვნივ ოთახი მზადააა შეგიძლიად დაისვენოდ!
-არა ქალბატონო შეიძლება რამეში დაგჭირდეთ ამიტომ მერე დავისვენებ! ამ პასუხზე კი კბილების კრაჭუნიდ და ავსობილი მოთმინების უნარიდ ისევ მდივანს მივუბრნდი:
-თუ რამე დამჭირდება ვუბინს ვთხოვ ამიტომაც შეგიძლია წახვიდე!
-კარგი რადგან ასე გნებავთ! მიპასუხა მდივანმა მე კი ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს მხრებიდან დიდი ტვირთი მოვიცილე ამიტომ ღრმად ამოვისუნთქე და სავრძელში მოვკალათდი მაგრამ იქვე სიკვდილის ანგელოზივიდ თავს-დამდგარმა ვუბინმა ყველაფერი გააფუჭა
-ღმერთო გეცოდინება და მიპასუხე ჩემს თავს რა ხდება? ჩავილაპარაკე ჩემთვის და ვუბინს მივუბრუნდი:
-მთელი დღე ასე კუბოსავიდ იდგები? არ გინდა დაჯდე? ყურადღების მოკრება მიჭირს!
-ნუ ბრაზდები არ ვაპირებ მთელი დღიდ შენს ბრძანებებს დავემორჩილო! ამ პასუხზე ტვინში ნეირონებმა ინფორმაცია ვერ გადასცეს ერთმანეთს ცოტათი დავიკრიჭე და ისე გამიკვირდა როგორც არასდროს:
-რ-რაა? მომესმა ხომ?
-პირი დახურე თორემ ბუზი შეგიფრინდება! ამ პასუხზე კი თვალები გამიწითლდა და ყურებიდან ორთქლი გამოვუშვი როგორც ორთქლმავალმა.
-შენ თავი ვინ გგონია?
-პრემიერ-მინისტრმა რომ გითხრა ისეთ დაცვის წევრს გამოგიგზავნი კარგად რომ გაუგოო გახსოვს?
-შენზე საუბრობდა?
-არა მის ტყუპისცალ ძმაზე!
-და იმ ლაწირაკმა შენ რატომ გამოგზავნა?
-მაგ ლაწირაკმა თავის ტყუპისცალ ძმას კომპანია ცოტახნიდ გადააბარა და თვითონ შენს პირად დაცვად ჩამოვიდა!
-ვერაფერი ვერ გავიგე ვუ ბინ!
-ვუ ბინი ჩემი ტყუპისცალი ძმაა მე კი თვით სრულყოფილება პრემიერ მინისტრი ლი ჯონგი ვარ რომელიც შენ უკიდურესად დაამცრე დარამდენჯერმე ლაწირაკი უწოდე!
-მერე რა თუ ლი ჯონგი ხარ მე პროკურორი ანა ვარ და შენგან განსხვავებიდ ხალხი პატივს მცემს! ამ პასუხზე ეტყობა ტვინის მაგივრად ცენტრალური გათბობა რომ ჰქონდა თავში ის გაეყინა და ასე მიპასუხა!
-რამდენს ბედავ!?
-დაჯექი ლი ჯონგ და ჩემს სახლში ხმას ნუ უწევ!
-რა მე ხომ კორეის პრემიერ მინისტრი ვარ ამას როგორმიბედავ!
-ეგ ჩემთან არ მოქმედებ დაჯექი თორემ სიკვდილის ანგელოზი მგონიხარ!
-რაა? შეეეე!....
-დაჯექი მეთქი! უცებ ტვინ-ცენტრალურ გაყვანილობაში ცხელი წყალი გაუშვა და სახე გაწითლებულმა მითხრა:
-ფანჯრები საითაა უნდა გავაღო თორემ აქ დაცხა!
-არავითარი ფანჯრები! უცებ ლი ჯონგმა ვეფხვის თვალებიდ გამომხედა მაგრამ არც მე დავაკელი და ლომის თვალებიდ გავხედე უცებ კი ლი ჯონგის ვეფხვის თვალები ლეკვის თვალებად გადაიქცა. ამაზე კი გაკვირვებული ტონიდ და სახიდ ვკითხე:
-რა იყო შეგეშინდა?
-არასოდეს ან საერთოდ შენი რატომ უნდა მეშინოდეს?
-იცოდი?
-რა?
-ის, რომ ძალიან ბევრს თავის გასამართლებლად ლაპარაკობენ!
-მოგკლავ შე პატარა!
-ჯერ ერთი ვერ მომკლავ რადგან პროკურორის მკვლელობისთვის კანონის უმკაცრესი ზომიდ გაგასამართლებენ და მეორე გაფრთხილებ პატარა აღარ მიწოდო თორემ მაგრად გცემ!
-შენ უნდა მცემო? მკითხა ლაწირაკმა და გაიცინა
-რომ გცემო ჯარიმის გადახდა მომიწევს!
-მე გადავიხდი!
-დამიჯერე ცემის შემდეგ ჯარიმას კი არა უვადო პატიმრობას მოითხოვ ამიტომ ჯობია თავი შევიკავო ახლა კი გააჩერე ეგ ენა გამომძიებელი ნოე მირეკავს. ლი ჯონგმაც დამთანხმდა და ნოეს ვუპასუხე!
-რა იყო უფროსმა არ გამათავისუფლა?
-არა უბრალოდ რაღაც თემა სასწრაფოდ უნდა განვიხილოდ, რომ საქმე დაიხუროს!
-კარგი ნახევარ საათში მოვალ დამელოდე!
-კარგი გელოდები! მიპასუხა ნოემ და გავუთიშე ლი ჯონგმა მკითხა
-რა ხდება?
-არაფერი პროკურატურაში უნდა მივიდე რაღაც საქმეზე დამიბარეს!
-მეც მოვდივარ!
-არავითარ შემთხვევაში! სადაც ხარ მანდ დაეტიე!
-ხომ გითხარი შენს ბრძანებებს არ დავემორჩილები თქო!
-შენ რა მართლა შეიშალე, რომ გიცნონ სკანდალი არ აგვცდება!
-კარგი რა ვინ უნდა იცნოს ვუ ბინი?
-კარგი წამოდი მაგრამ თავი ისე გეჭიროს თითქოს მართა ვუ ბინი იყო!
-მთხოვე!
-რა? 
-მთხოვე და ვუ ბინი ვიქნები მანამდე სანამ შენ მოგინდება!
-იცოდე ამ სიტყვას როგორც ოქრო ისე ვინახავ ამიტომ მეორედ აღარ გაგიმეორებ და კარგად დაიმახსოვრე გ-თხოვ! ეს სიტყვა იმდენ ხანს არ მითქვამს რომ ენა დამება? ვკითხე ჩემს თავს. მალე პროკურატურაში მივედით კაბინეტში შესვლისას კი ნოემ პირდაპირ მკითხა!
-ლაწირაკის კონტრაქტს ხელი მოაწერე?
-კი მოვაწერე! ვუპასუხე ნოეს და ლი ჯონგისკენ გავიხედე  სახეზე ჭარხალაზე წითელი ფერი ედო ამ ყველაფერს კი ბოლო წვეთი ალენამაც დაამატა და მკითხა!
-მართალია ჭორები, რომ ლი ჯონგმა თანამდეგობა მოსყიდული ამომრჩევლებიდ მოიპოვა? ძალიან მაინტერესებს ასეთი ნაძირელა როგორაა? ამ კითხვაზე ლი ჯონგი რომელიც წყალს სვამდა ლამის დაიხრჩო მე კი მივხვდი რომ თუ ამ კითხვებს არ შევაჩერებდი ციხეში განძრახ თვითმკვლელობამდე მიყვანის მუხლიდ სამივეს ჩაგვსმავდნენ ამიტომ დავიყვირე;
-მორჩიდ სხვაზე ლაპარაკს და საქმეს დავუბრუნდედ ცოტახანში ისევ უნდა წავიდე!!!
-კარგი პროკურორო! მიპასუხა ნოიემ და ალენას გახედა რომელმაც დაბნეულობის ნიშნახ მხრები აიჩეჩა.
რამოდენიმე საათში დავასრულედ სამუშაო და სახლისკენ მიმავალ გზაზე პარკში შევჩერდით სასეირნოდ.   სეირნობისას კი ლი კონგმა უცნაური რამ მკითხა:
-მიცანი?
-როგორ არა შენ ხომ  პრემიერ მინისტრი ხარ! ამ პასუხზე კი ბრაზისგან მოკანკალე ხმიდ დამიყვირა და კიდევ ერთხელ მკითხა!
-ვერ მცნობ? 
-პრველი დანახვიდან ლი ჰი ქიონ შე ნაძირალა! ყვირლიდ ვუპასუხე. შემდეგ არ ვიცი გაბრაზებულმა თუ გახარებულმა სახლში წამიყვანა და თან გზად სასმელიც იყიდა სახლში რომ მივედით პირდაპირ აივანზე გავედით  და სასმელთან ერთად საუბარიც დავიწყედ. ლი ჰი ქიონმა მკითხა:
-თავიდანვე თუ მიცანი რატომ არ მითხარი?
-შენი აზრიდ სკოლის ამრევი  და იძულებითი მეგობარი, რომ არ ყოფილი ისე უხეშად დაგელაპარაკებოდი?
-ახლა გასაგებია რატომაც იქცეოდი ასე!
-ჩემთვისაც გასაგებია პირველივე ზარზე შენობით რატომ მელაპარაკებოდი და ჩემს შესახებ ყველაფერი საიდან იცოდი, შენ ხომ ჩემი ფანი იყავი! ამაზე კი სწრაფი რეაქციებიდ მიპასუხა!
-მასე არ იქნებოდა!
-როგორ არა შენს შეყვარებულადაც გამომაცხადე რომ შენთვის გოგონებს დაენებებინათ თავი!
-მე მაგას არასდროს გავაკეთებდი და არც გამიკეთებია!
-ოხ ჰი ქიონ საერთოდ არ შეცვლილხარ ისევ არ გამოგდის ტყუილი ისევ გაწითლდი!
-მაგას მაინც არ გავაკეთებდი!
-კარგი დაივიწყე ისევ ვირივიდ ჯიუტი ხარ!
-შენ კი ესევ ისეთი თავხედი!
-დრო გადის და ჩვენ კი ისევ  არ ვიცვლებიდ. ჰო მართლა ჰი ქიონ მკვდარი მეგონე! ჩემს ამ უაზრო ნათქვამზე კი  მას ასე მიპასუხა.
-კორეაში ხვალ გავფრინდეთ!
-რატომ ერთი კვირა არ მომეცი?
-ახლა კი მინდა, რომ ხვალ გავფრინდეთ თუ არა და მარტო წავალ!
-კარგი კარგი ასე უცებ რამ გაგაგიჟა?
-არაფერმა დაივიწყე. ხვალისთვის მოემზადე და მდივანმა, რომ საბუთები მოგცა იმას გადახედე!
-კარგი ღამიდ გადავხედავ! 
-მაშინ მე წავალ დავიძინებ ძილინებისა!
-ძილინებისა ჰი ქიონ!
ჰი ქიონმა წავიდა დასაძინებლად რადგან ცრემლებს ვეღაც იკავებდა და ვერღაც მალავდა მე კი იმ ღამიდ ვითომც არაფერი მომხვდარიყო ისე ვავსებდი საბუთებს რადგან არ ვიცოდი ჰი ქიონის ცრემლების შესახებ და არც ის ვიცოდი თუ რატომ იქცეოდა ასე! იმ ღამიდ თავს დამათენდა დილიდ კი მზად მყოფი საბუთები მდივანს გადავეცი. მთელი დღის განმავლობაში ვაგროვებდი ჩემს ნივთებს ვალაგებდი ბარგს და ვემშვიდობებოდი მეგობრებს მაგრამ ერთი ადამიანი ყოველთვის მაკლდა რომელიც დაიღუპა ეს კი ნია გახლდათ. სანამ მე საქმით ვერთობოდი და მდივანი კიმი საბუთებს აგვარებდა ჰი ქიონს პატარა კუთხეში მჯდარს მხოლოდ ერთი კითხვა უტრიალებდა თავში:
-რატომ? ხომ შეიძლება რემოდენიმე წლის შემდეგ მომხდარიყო? რატომ მაინც და მაინც ახლა? რატომ? ფიქრობდა და თან ტიროდა ისე, რომ არავის შეემჩნია.
საღამოს ჩემი პასპროტიც დამზადდა სადაც მე ახალი სახელი და გვარი მქონდა კიმ მი სო. დიდ ხნიანი ფრენის შემდეგ  იძულებიდ კომპანიაში წამიყვანეს შემდეგ კი სახლში. როცა კორპუსის ეზოში მივედიდ ჰი ქიონმა უკან გამომყვა მეგონა უნდა გავეცილებინე მაგრამ შევცდი
-მადლობა რომ მომაცილე ჰი ქიონ შეგიძლია წახვიდე ან ფინჯან ჩაიზე შემოხვიდე! 
-კარგია აზრია მაგრამ მერე იყოს ახლა რაღაც საქმე მაქვს სახლში უნდა მივიდე!
-კარგი მაშინ ნახვამდის!
-შეხვედრამდე! მითხრა და ჩემს მეზობლად რომ ბინა იყო მის კარებისკენ მიბრუნდა მე კი გაკვირვებულმა ვკითხე:
-ჰი ქიონ რას აკეთებ?
-არაფერს ჩემი ბინის  კარს ვაღებ!
-უკაცრავად!
-უი მეზობლები ვყოფილვართ! თქვა ჰი ქიონმა გაკვირვებული ხმით!
-შენ რა განძრახ მეზობელი ხარ თუ დამთხვევაა?
-ალბად ორივე!
-და რატომ?
-მინდა დარჩენილი სიცოცხლის ყველა წამი ბედნიერად გავატანო!
-კარგი მე უნდა შევიდე სახლში და ისე ნუ ლაპარაკობ თითქოს მალე მოკვდებოდე!
-კარგი! დამთანხმდა მოწყენილი ხმიდ და თავი ისე მომაჩვენა თითქოს ჩემი შესვლის შემდეგ მანაც შევიდა სახლში მაგრამ ექიმთან წავიდა რაღაცის გადასამოწმებლად! ექიმს კითხა:
-ექიმო იქნებ გეშლებად მე ხომ ჯანრმთელი ვარ ჟანსაღი ცხოვრების წესიდ ვცხოვრობ და ჟანსაღად ვიკვებები, არაფერი არ მაწუხებს გარდა უცნაური და აუტანელი თავისტკივილებისა იქნებ გეშლებად?
-მაპატიე ლიჯონგ მაგრამ დანამდვილებიდ ვიცი, რომ არ ვცდები! და იქნებ მკურნალობაზე დათანხმდეთ!
-რა აზრი აქვს მკურნალობას მე ხომ ისედაც უკურნებელი დაავადებით ვარ დაავადებული, რომელიც ერთ წელში ჩუმად მომკლავს!
-ბატონო ლიჯონგ ჩვენ მხოლოდ შევძლებთ სიცოცხლის გახანგრძლივებაში დაგეხმაროდ. სამწუხაროდ სხვას ვერაფერს შევძლებთ!
-მკურნალებაზე უარს ვამბობ და გთხოვთ ეს ამბავი საიდუმლოდ შეინახოდ!
-კარგით მაგაზე არ ინერვიულოდ!
-მაშინ მე წავალ ექიმო!
-როგორც გინდათ შეხვედრამდე!
-იმედია! იმედი მომავალ შეხვედრამდე! უთხრა ჰი ქიონმა ექიმს ჩაიცინა და წამოვიდა. ლი ჰი ქიონი ამ ყველაფერს არ იჯერებდა მას არ სჯეროდა რომ პარკინსონის დაავადება ჭირდა   და ცდილობდა ეს ერთი წელი მალე არ გასულიყო. შემდეგ საღამოს კარზე ვიღაცამ ზარი დარეკა, კარი გავაღე და ვუთხარი:
-ჰი ქიონ აქ რამ მოგიყვანა ასე გვიან?
-მე ვუ ბინი ვარ შეშეგეშალა!
-აიჰ სულ დამავიწყდა რომ ტყუპისცალი ძმა ყავს, შემოდი მანდ ნუ დგახარ! ვუბინიც შემოვიდა და მისაღემში დავსხედით
-აბა რამ შეგაწუხა?
-ჰი ქიონს ვერ ვუკავშირდები მთელი დღეა და შენ ხომ არ იცი სადაა?
-არც მე მინახავს რამოდენიმე დღეა, საინტერესოა სად დაიკარგა?
-მართალი ხარ ტელეფონი გამორთული აქვს კარებს კი არ აღებს!
-ვიცი მეც ვცადე რამოდენიმეჯერ!
-მი სო ბოლოს რამე უცნაური ხომ არ უთქვამს შენთვის?
-არა რა უნდა ეთქვა?
-არაფერი უბრალოდ უკვალოდ გაქრა და ვიფიქრე შენ მაინც ხომ არ დაგიტოვა მინიშნება თქო!
-აა გასაგებია, მაგრამ არაფერი მახსენდება! აჰ წავალ კარებს გავაღებ!
-კარგი! ჩვენი საუბრის დროც ვიღაცამ ზარი დარეკა მეც გავუღე კარი:
-ჰი ქიონ?
-ჰო რა იყო არ მოგენატრე? ამ დროს ვუ ბინმა ჩაერთო საუბარში:
-მი სო ვინაა?
-ჰიქიონი ვუ ბინ!
-რა აქამდე სად იყო ჩემი ხელიდ მოვკვლავ!
-კარგი კარგი დამშვიდით და სახლში მაინც შემომიშვით!
-კარგი შემოდი! ჰი ქიონიც შემოვიდა ყავა მოვუმზადე და დავიწყეთ საუბარი?
-ძმაო სად დაიკარგე? ჰკითხა ტყუპისცალმა.
-არ დავკარგულვარ უბრალოდ რამოდენიმე დღე სამსახურს გავექეცი!
-და მერე არ უნდა თქვა სად მიდიხარ იცი როგორ ვინერვიულე ცოტაც და ჭკუიდან შევიშლებოდი! გავუბრაზდი ჰი ქიონს
-კარგი ჰო, რა მოხდა მერე?
-ერთი ამას შეხედე რა მოხდაო! კინკლავზე გადავედით მე და ჰიქიონი ვუ ბინმა კიშეგვაჩერაა.
-კარგი კაგრი გეყოფად ორი წლის ბავშვებით  ნუ იქცევიდ, ღრთო სულ გაგიჟდნენ!
-ჰო მართლა სულ დამავიწყდა სიურპრიზი! თქვა ჰი ქიონმა
-რააა? ვკითხე მე მანკი უცებ დაუსტვირა და დიდი ბომბირა ძაღლმა შემოირბინა. ამ ძაღლის დანახვაზე მაგიდაზე ავხტი.
-რა მოხა კიმ მისო? მკითხა ვუ ბინმა
-ჰი ქიონ შენ რა სულ შეიშალე?
-ახლა არ მითხრა შემეშინდაო!
-მორჩიდ სიცილს ორივემ და ეგ ძაღლი ჩემი სახლიდან მოაშორედ თორემ თქვენც გაგყრიდ სახლიდან!
-ასეთი რა მოხდა? მკითხა ვუ ბინმა
-ძაღლის ბეწვზე ალერგია მაქვს! ამის თქმაზე თვალის დახამხამებაში ძაღლი ჰი ქიონმა გააქრო შემოსვლისას კი სიცილიდ მითხრა.
-შეგიძლია ჩამოხვიდე შენი სუსუტი წერტილი ჩემს სახლშია.
-მართლა სულელი ხარ რა გაცინებს? ამ კითხვაზე ვუ ბინმას დაიწყო სიცილი
-ვაი რა გეშველებად?
-კარგი ჩვენ კომპანიაში უნდა წავიდეთ კარგად! მითხრა ვუ ბინმა
-მოიცა ახლა არ მოვედით? იკითხა ჰი ქიონმა.
-ეგ შენ მოხვედი ახლა მე რამოდენიმე სააათია აქ ვარ წამოდი!
-არმინდა წამოსვლააა!
-წამოდი დროზე ჰი ქიონ! სახლიდან ჰი ქიონი თავისმა ძმამ ძლივს გაათრია. მე კი სამსახურში წავედი დამღლელი დღის შემდეგ ყველანი ერთად შევიკრიბედ და დავლიეთ, მაგრამ ყველაზე მეტედ მე დავთვერი და მომათრიეს სალში. სანამ მე მეძინა ლი ჰი ქიონმა ლი ვუ ბინი გვერდით გაიყვანა და გადაწყვიტა სიმართლე ეთქვა:
-ძმაო რაღაც მნიშვნელოვანი მინდა გითხრა მაგრამ ეს არავინ არ უნდა გაიგოს სანამ მე ვიტყვი  გასაგებია?
-კი გისმენ!
-არ ვიცი როგორ გითხრა მაგრამმმმმ!!!! ძალა არ ჰყოფნიდა ძმისთვის ეს ამბავი ეთქვა.
-რა ჰი ქიონ??
-ვკვდები ძმაო! ამის გაგონებაზე ვუ ბინმა ერთ ადგილას გაჩერდა            ჰი ქიონს თვალებში ჩახედა და კითხა:
-ეხლა რაც თქვიიი?
-კი ძმაო სიმართლეა პარკინსონის დაავადება მჭირს!! ყოველთვის როცა ამას  ამბობდა ჰი ქიონი ოღიმოდა. ვუბინმა ცრემლები ვეღარ შეიკავა და ძმას ჩაეხუტა  ბოლოს ვეღარ გაუძლო და ჰი ქიონის მხარზე ტირილი დაიწყო.
-კარგი ვუ ბინ ნუ ტირიხარ! ვუ ბინმა ძმის სურვილი შეასრულა და თავი ისე დაიკავა თითქოს არ ტიროდა!
-რამდენი ხანია იცი ეს ამბავი ჰი ქიონ?
-ორი თვეა!
-და რატომ მიმალავდი?
-ვერ ვიჯრებდი და მაგიტომ!
-ანაც მაგიტომ ჩამოიყვანე ხომ ასე?
-ჰო მინდა დარჩენილი სიცოცხლე მასთან გავატარო!
-გიყვარს?
-კი თან ძალიან! დათანხმდა ჰი ქიონმა და ბავშვივიდ ატირდა!
-დაწყნარდი ძმაო! შეეცადა ვუ ბინი მის დაწყნარებს.
-ხვალ ექიმთან წავალ ვუბინ და გავიგებ  საბოლოოდ რამდენი დღის თვის თუ წის სიცოცხლე დამრჩა! უთხრა ჰი ქიონმა თავის ძმას ვუ ბინი კი ცრემლებს ვეღარ მალავდა. დილიდ ჰიქიონი მართლაც წავიდა საავადმყოფოში ექიმს მიაკითხა მაგრამ უარესი ამბავი გაიგო.
-რადგან მკურნალობას არ თანხმდით  დაავადებამ დროზე ადრე გაიზარდა და ვფიქრობ უფრო ცოტა დრო დაგრჩად!
-რამდენი ექიმო 8 6 თუ 3 თვე რამდენი? ემოციებს ვეღარ მალავდა.
-ვფიქრობ  სამი თვე ან ცოტა მეტი!
-კარგი ექიმო!
უთხრა ექიმს და პირდაპირ სახლში წამოვიდა. რამოდენი დღის შემდეგ როცაა გაანალიზა რომ სამ თვეში მოკდებოდა მთელი ძალღონე მოიკრიბა და ჩემი ბინის ზარი დარეკა:
-შემოდი ლი ჰი ქიონ! შემოვიდა და მისაღებში დაჯდა მეც ფინჯნიდ ყავა მივუტანე და მოპირდაპირე მხარეს დავჯექი უცებ დავინახე რომ ლი ჰი ქიონმა ცრემლები გადმოყარა და ვკითხე:
-ჰიქიონ რამე მოხდა?
-ნეტავ რამე ხდებოდეს მი სო!
-ჰი ქიონ მითხარი რა მოხდა გულს ნუ მიხეთქავ და ისე ნუ იქცევი თითქოს კვდებოდე! ამაზე კი შემომხედა და მომღიმარი სახიდ მითხრა:
-ვკვდები!
-კარგი რა ხომ იცი, რომ მაგაზე ხუმრობა არ შეიძლება!
-სამი თვე ანა!!!!  ამ სიტყვებზე კი კიდევ უფრო გაიღიმა. მე მალე გავაცნობიერე ჰიქიონის სიტყვები უცებ გული გამიჩერდა, ძარღვებში სისხლი ხოლო ფილტვებში ჰაერი გამეყინა, დრო გაჩერდა, მთელს ტანში ჟრუანტელმა დაიარა და არა ამქვეყნიურმა ტკივილმა ყველაფერი დამავიწყა ცოტახნის შემდეგ როცა გონზე მოვედი ჰი ქიონის მუხლებთან დავიჩოქე და ვკითხე:
-იხუმრე ხომ!? მაგრამ ხმას არ იღემდა და უფრო მეტად იღიმებოდა. ისევ ვკითხე:
-მაშინ როცა ლი ჯონგად გამეცანი იცოდი ეს ამბავი და მაგიტომ ჩამომიყვანე აქ ხომ ასეა? ისევ ხმას არ იღებდა და იღიმებოდა:
-მიპასუხე იცოდი ეს ხომ? ბოლოს თავი ვერ შევიკავე და დავუყვირე:
-იცოდი ხომ ასეა? ამ კითხვაზე ღიმილიანი სახიდ შეომხედა და მიპასუხა
-კი ვიცოდი!! პასუხის შემდეგ კი კი ღიმი გაქრა და ფერ გასულ სახეზე ცრემლი გადმოუგორდა. ამ პასუხზე კი გულამოსკვნილმა ტირილი დავიწყე და უფალს ვეკითხებოდი ჰიქიონის მუხლებთან დაჩოქილი:
-რატომ? რატომ? შენ ხომ სამართლიანი ხარ რატომ მას? რატომ? შემდეგ კი ჰიქიონს მივუბრუნდი.
-ამდენი ხანი რატომ მომალავდი ამას?
-ვერ ვიაზრებდი, არ მჯეროდა!
ამ სიტყვების გაგონებაზე კი მინდოდა ყველაფეი გადამეწვა და სადმე შორს წავსულიყავი რადგან მივხვდი რომ სამ თვეზე ნაკლებ დროში საყვარელი ადამიანს, რომელსაც გული ბევრჯერ ვატკინე მხოლოდ იმიტომ რომ დარჩენილი სიცოცხლის გატარება ჩემთან უნდოდა დავკარგავდი.  
დიდ ტკივილის შემდეგ ჰიქიონის გვერდით იატაკზე დავჯექი და ხმას არ ვიღებდი. რამოდენიმე საათი რომ გავიდა ჰიქიონმა იძულებიდ წამომაყენა ფეხზე.
-თვალებში შემომხედე და ძალიან გთხოვ ნუ ტირი იცოდე ვინანებ რომ  სიმართლე გითხარი! ამ სიტტყვებზე თუ როგორ მედგრად იდგა რეალობის წინაშე ბავშვივიდ ტირილი დავიწყე და ჰიქიონს თავეხუტე. მანაც ვეღარ გაუძლოდა ატირდა. 
-რატომ ჰიქიონ ახლა არ გიპოვე ისევ რატომ გკარგავ? რატომ?
მეც ჰიქიონის მსგავსად მიჭირდა თვალი გამესწოორებინა რეალობისთვის და როცა სიტყვა ვკვდები გაისმონა ვცდილობდი არ გავეგონა!  ის სამი თვე ისე ვცხოვრობდით თითქოს ყოველი დღე ბოლო ყოფილიყო. ჰიქიონს დროის ამოწურვის შემდეგ უფრო და უფრო ტანჯავდა დაავადება, მაგრამ მიუხედავად ამისა კარგი ქმარი იყო. 
ლი ჰი ქიონის გარდაცვალების დღიდან მესამე დღეს როცა მონატრებისაგან მის ბალიშს ვეხუტებოდი დაბავშვივიდ ვტიროდი ჩანაწერი ვიპოვე:

-გამარჯობა მე ლი ჰი ქიონი ვარ თუმცა შეიძლება ლი ჯონ ჰანად მიცნობდეთ.  გუშინ ექიმის მიერ მოცემული სამი თვე ამოიწურა მაგრამ მე ახლა თავს კარგად ვგრძნობ და მათთან ერთად კიდევ ერთ დღეს ვატარებ ვინც მიყვარს სიცოცხლეზე მეტად. და ბოლოს ამ ჩანაწერს როცა ნახავთ ალბად მე!!! ერთი წამიდ შეჩერდა ცრემლები ვეღარ შეიკავა და ტირილიდ თქვა რადგან მასაც უჭირდა იმ ფაქტან შეგუება რომ კვდებოდა: ალბად მე ცოცხალი აღარ ვიქნები. კი მი სო თავს გაუფრთხილდი და ბედნიერი იყავი თავს ჩემს გამო ნუ დაიტანჯავ და შეეცადე ცხოვრება გააგრძელო, მიყვარხარ და გთხოვ ჩვენი პატარა ბიჭი თუ დაიბადება ჩემი სახელი დაარქვი. ჩანაწერის ყურების შემდეგ მის ტყუპისცალ ძმას რომელიც ჰიქიონს მახსენებდა ვკითხე:
-რატომ? რატომ? გემუდარები მიპასუხე რატომ?ბოლოს კი თავი ვეღარ შევიკავე და ცხარე ცრემკების კიდევ ერთხელ კივილიდ ვკითხე ვუ ბინს რატომ?..... ვუ ბინიც ბავშვივიდ ტიროდა რადგან ძმის გარდა არაავინ ყავდა! 
ჰი ქიონმა ექიმის მიერ მიცემილი სამი თვის ამოწურვის შემდეგ მხოლოდ 49 დღე იცოცხლა.  


ჩემი სიტყვებიი!!!!!!!
-როცა ამ მოთხრობას წაიკითხავთ, გთხოვთ საკუთარი თავი ჰი ქიონისა და ანას ადგილას წარმოიდგინედ, შემდეგ კი შეაფასედ. მე როცა ამ მოთხრობას ვწერდი ცრემლებს ვერ ვიკავებდი და ცხარე ცრემლიდ ვტიროდი, რადგან ყოველი სიტყვის დაწერისას თავს მათ ადგილას წარმოვიდგენდი. 
მადლობა წაკითხვისთვის!!!