ჩემი ციცუნია
სოფლად მიდის ჩემი კატა, ჩემს საყვარელ ბებოს ვატან. იმ წყეულმა წრუწუნებმა გაუწყალეს თურმე გული; შეუჭამეს ხმელი ხილი, ჩემთვის სხვენზე შენახული. იცით, მერე რამდენია? უამრავზე უამრავი. არხეინად დაძვრებიან, მოაბეზრეს ყველას თავი. დაერევა ჩემი კატა, არ მიუშვებს არცერთს ახლოს; ამოსწმენდს და ამოსანსლავს წრუწუნების სამოსახლოს. როცა ჩავალ, უნდა დამხვდეს კაკალი და თხილი ბლომად; ჩემს ფისოს და დათუნიას დიდხანს ეყოთ გასაძღომად. და ამიტომ ამ ჩემს კატას ჩემს საყვარელ ბებოს ვატან.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი