ლექსმცოდნეობითი ოპუსები - ნათურა და ჭიქა ქარ-წვიმაში

ნათურა და ჭიქა  ქარ-წვიმაში
 
     ვმოგზაურობთ. ვართ სადღაც,  გადასაკარგავში, სასტუმროში.
გარეთ  - გაუთავებლად წვიმს და ქარია. როგორც პაპაჩემს უყვარდა თქმა, “კიდევ მამნახა ჩემმა ჩვეულებრივმა მოწყინებამ”.  
   არალიტერატორი მეგობრები აქ არ დაიბნეთ!
  ეს - ჩემი ბიოლოგიური პაპის - გოგიასი კი არა,  არც იოსებ ჩხიკვაძისა, არამედ სულიერი პაპის - ნიკოლოზ ბარათაშვილის სიტყვებია.
 
   გუშინ  ერთი იშვიათი საზომის ვარიაციებით რომ ვერთობოდი, თემო ჭახნაკიამ გივი გეგეჭკორის  ლექსები გადმომიგდო და  იქიდან ერთმა  - ახალი იდეა გამიჩინა :
 
4/3, 4/3, 4/2 - ის ვარიაციები  დამოუკიდებლად ხომ  უკვე გავაკეთე მანამდე,   სამტაეპიან სტროფებად.
   მერე , შემდეგ პოსტში რაიმე, ინვერსიულიც ხომ ვცადე, ისევ ტერცეტებად  3/4, 3/4, 3/3, ახლა  
მინდა ამ დარდიან გულზე  
 2/5, 2/5, 2/4  დავამუშაო.
  კი აქვს გივი გეგეჭკორს ამისი ნიმუში, მაგრამ რიტმული ინერცია ამ თითქოს უცხო და სინამდვილეში კი, საკმაოდ მოქნილი საზომის რიტმს,  წინა ტაეპების რიტმულ მდინარებას , “სახადივით გადასდებს”.
    თემა? …
   თემა რა იყოს?…
   ახლა სასტუმროს ნომერში ვართ შემოკეტილი და პირველი, რაც დავინახე, რომ მიმოვიხედე, ნათურაა და ერთი ჭიქა.
იყოს  ჯერ ნათურა!
 
შესაქმე
 
ქვეყნად ყველა ნათურა,
თუნდაც ფიქრთ გასართველი,
(ზოგს - ასწვდება იქ  - რა!)
 
ამბობს, ღმერთის ნატურა,
ყველგან,   მარად  მმართველი,
ჩემში ჩამოიქნა.
 
სხვისი ისმინა,   თუ რა,  
ბრძანა, “იქმნეს ნათელი”
და ნათელი იქმნა!
 
- - -
 
ესეც მეორე
 
ჭიქა
 
ლხინი - აქ, ჭირი -  იქა,
ვიდგე  მე მაგიდაზე,
სავსე  - დასალევით.
 
სმას სჭირდება ტექნიკა,
გული - რად გადარაზე,
დარდსაც მოვერევით.
 
ხედავ? გაგძვრა სმით სიქა,
გინდა სთქვა კიდევ რაზე?
წვენში  - სპირტის რევით?
 
რა ვქნა, თუ ვარ მე  ჭიქა,
ვატყობ, რომ გაგაბრაზე.
ნაღველს ნუმც ვეძლევით!
 
დაბლა - მიწა იზნიქა,
ორთქლია - ფანჯარაზე.
უფალია -ზევით!