გონდოლიერა. მუტა-მორეტა

ნინო დარბაისელი

გონდოლიერა. მუტა-მორეტა*

სიღრმეში ჩადის ვენეცია და
ძველ გონდოლაზე ჩვეულ იერით
ტურისტებს უხმობს  გონდოლიერი.

გონდოლიერი გრძნობს ღრმა მორევთა,
წყლებს - შიგნით მღელვარს,
გარეთ - მდორეთა,
სიმღერით ვის სულს  მოუხმობს ნეტა,
თუ უნდა მხოლოდ ხელში - მონეტა,
ასაღებს ამბებს  ძველ  ,,ამორეთა”
და მეც დამსხმია  საღამო რეტად,
მორეტა - მუტა,
მუტა - მორეტა!

ცხოვრება მუდამ  - ახლა თუ მაშინ -
- შავი ნიღბების არის
თამაში.
სიბნელე უყვარს,  ვინც იცუღლუტა,
ვინც ვის შეერწყო ან გაებუტა,
ვინც ვის ჩაუწვა ან  ჩაეხუტა
და  სურდა, ვნებას ბნელში ებჟუტა,
ვნებათა  სრუტემ  ვინც  შეისრუტა,
სხვა ყველაფერი  - ანაცარტუტა…
მუტა - მორეტა,
მუტა - მორეტა,
მუტა - მორეტა,
მორეტა - მუტა!

დილისთვის დასრულდა იგი კარნავალი
აწყვეტილ მეტრფეთა და მეამბორეთა.
წახვედი, ვერ გითხრა  იმ ქალმა სახელი,
ამბავი მრავალი
ყოფილ მეტოქეთა -  ტუჩებმა მოკეტა,
რადგანაც კბილებით ეჭირა მორეტა.***
მარტო დარჩენილი სულ მოიკუტა,
მორეტა,
მორეტა,
მორეტა,
მუტა!

- - -
*ამჟამად კლასიკური მუსიკის ჟანრი. გენეტიკურად -  მომდინარე  ვენეციელ  მენავეთა, გონდოლიერთა  ხალხური სიმღერებიდან.

**  ვენეციური შავი ხავერდის ნიღბები მხოლოდ ქალებისათვის.
ახლა სუვენირებად იყიდება,  პლასტიკატისა და სხვადასხვა მასალისა.

***  მორეტა-მუტას -  შავ ნიღაბს  შიგნიდან ჰქონდა პირში ჩასადები  შვერილი და ასე ,, მაგრდებოდა” ქალის სახეზე. ანუ ქალს არ შეეძლო, თან ნიღბით დაემალა ვინაობა, თან ელაპარაკა  კარნავალ-ორგიის  დროს.