ნატა ვაჩნაძე - მესამე ქმარს - კაპიტან ანატოლი კაჭარავას

ნინო დარბაისელი

ნატა ვაჩნაძე - მესამე ქმარს - კაპიტან ანატოლი კაჭარავას

ჩემი კაპიტანი ანატოლი
არ იყო სხვების დანატოლი.
ათასი თავით მეტი იყო,
ან მკვდარმა როგორ დავივიწყო!
მკითხველს არ უყვარს სინამდვილე,
ყოფას მონაგონით იადვილებს.
ქმარმკვდარმა ბევრი ვიმარხულე?!
იქნებ წამწამები ვაფახულე?!
თავი რად გავიჭირნახულე?!
- მურმანსკში კაპიტანი ვინახულე
და ცაში დავიწვი შინმიმსწრაფი,
ლეგენდამ შეიშრო  ყოფის ქაფი.

ქალი ვიყავი - ვანათებდი,
ოცნებით ღამეებს დამათევდი.
ბეჭდით-ღა ვუცვნივარ ჩემიანებს,
წასულს  - გულს რაღა დამიამებს,
სამი ობოლი ბიჭის დედა
ქვეყნიერებას ევედრება,
მოწყალე თვალით გადახედონ.
უბეში სამის ფოტო მედო.
რაღა ვთქვა -  გულის საიმედო,
რომ ღირდეს სიტყვად რაიმედო.
“აყვავებული აჭარა ვარ”
“ბათუმს  არ ახსოვსო კაჭარავა”

ჩემი ქმარი იყო ანატოლი,
ჩემი სიყვარული, თანატოლი,
ჩემო კაჭარავა,  კაპიტანო,
არყოფნა როგორ ავიტანო,
მაგრამ  ყოფნაზე ადვილია,
ცა - ყველას ბოლო ადგილია.
მიწაზე გინდ გყავდეს ქმართა წყება,
მარტოს ცად ვერავინ ამოგყვება,
ჰორიზონტს  ვერ ხედავ ტრაპიდანო,
არ ჩანს არც ზღვისპირა დაბიდანო,
ცა და ზღვა რამ გაყო, კაპიტანო,
გაგიქრი,  შობილი ქაფიდანო!
მშვიდობით,
მშვიდობით კაპიტანო!