ახლად მოჭრილი იასამნები

ნინო დარბაისელი

ახლად მოჭრილი იასამნები

(რა სიხალვათეა-მეთქი. უცებ ჩამობნელდა. ტორნადო ყოფილა გამოცხადებული)

უბერავს ქარი, ფეხდაფეხ მივდევ ძეძვებს.
რა დამემართა დღემდე მშვიდსა და სულ ნელს?!
გარეთ რა  მინდა?  იისფერ საპონს ვეძებ,
თხევად ქაფს, ხელზე რომ  მიტოვებდა სურნელს,
ხოლო ქალაქში  შეყუჟულია  ყველა,
თურმე ტორნადო ქარიშხალს მოსდევს ავი.
ამ სიცივეში უცებ მიტყდება ხველა,
კი არ ვიძახი, უკვე დაღლილი ვხავი.
ვეღარც გირეკავ, სულ გათიშულა დენი.
თვალწინ მიდგება  შემთხვევა - რაოდენი?
ჩემი მშველელი - შენი მედგარი  სული:
“- მოვდივარ, მანდ ვარ!  ნუ გეშინია მდევრის!”
მიშველე დროზე გამომიტყუა, მდევნის
ახლად მოჭრილი იასამნების სუნი!
სულ რაღაც წამში ფილმად ჩამირბენს უცებ ცხოვრება ჩვენი,  წარსული,  გარდასული.
მოკლე ნაბიჯით ბნელში  ვიკვალავ  ქვიანს,
მაშინებს როგორ გარემო გასუსული…
გარეთ რა მინდა?!  შევცდი, ვთქვი,
რას მიქვია
შიში, თუ მიხმობს  იასამნების სუნი!
რა მესაპნება,  ნაცარი დამეფრქვია,
მატულობს მსხვერპლი, დღე არის დანავსული.
ოქტომბრის ბნელში ვბჭობ ბრძენი თვითმარქვია:
- სუნი აქვს სხეულს  და უსუნოა სული!

_____
*ფოტოზე  - ბოთლი  საპნისა  ,,ახლად მოჭრილი იასამნები”