ღიმილი-დუშენი

ნინო დარბაისელი

ღიმილი-დუშენი*
 

ქალაქი - ბარები და საფუნთუშენი.
 ღიაა ღამეში - ბროდელ-სამრუშენი,
 ქალები  მღიმარნი, არ მოპირქუშენი,
ბიჭები შორიდან - ,, ა, შენი, უ, შენი!”…
ხილვაში  - კაბები, სულ მოფუშფუშენი,  
თითქოს კოჭებამდე, არა - სარუშენი.
ქალნი სამეფონი,  არა სამუშენი, 
კენტად ილევიან,  მზერადაუშენი,
ო, რა კადრებია, რა პრომოუშენი!

არა ვართ ბავშვები ჩვენ მოკუნტრუშენი,
 არც რის  მოშიშენი, არც რის მომშუშენი,
გვაქვს წასასვლელებიც  -სამტლაშა- მტლუშენი,
გამოსაშუშენი, ტკბილ-საძილქუშენი, 
რა მნიშვნელობა აქვს, ჩემია თუ შენი?!

 რატომღა გიყურებ?!

ენის ნაკადული თვალ-გულმა დალია,   
თუმცა სიყვარული ჯერ არის უშენი.
თვალთან  ნაოჭები-  ასაკის ბრალია,
თუ ეგ ღიმილია - ღიმილი-დუშენი!

 - -
დუშენი - წრფელი ღიმილი. ტუჩების გარდა,  სახის ბევრი კუნთი მონაწილეობს. დანაოჭება - თვალებით იწყება. იჭუტება  და ამის გამო,  ღიმილი შეიძლება  დუშენიც  გეგონოს და მოტყუვდე.