გამშვილებელთა

ნინო დარბაისელი

გამშვილებელთა

რა ხმები მესმის, ყოვლისმცოდნეთა!
ცხრა თვით სტუმარი,
ვინმე უცხო,
საკუთარ ჭერქვეშ რომ ჩაგისახლდეთ,
თქვენში რომელი აიტანთ ნეტა?!

მან კი სტუმარი - ტანით ატარა,
არ მოიშორა როცა პატარა.
ფიქრობთ -  იმრუშა?
ცხრა თვე საკუთარ არსებაში  გამოაშუშა
ბავშვი და ცოცხლად იმშობიარა.
მის თავზე რამ არ გადაიარა,
ოჯახს მიაგნო, ქუჩას კი არა,
ყოფას არცა რა მიუცია,  რა!
თუნდაც მიეცა, ეტყოდა -  “არა!”?
ვერც რომ დედობა ვერ აღიარა,
ტანჯვა-  ვერავის გაუზიარა,
ვერც მოიშუშა სულის იარა,
გული  - ცრემლებით გაიტიალა,

არ იცით? - გულს თუ წყლული ებევრა,
წყლულის ადგილას -  ჩნდება ბებერა!
ტკივილს ვეღარ გრძნობს ბებერა იგი,
უხეში ხდება გული რარიგი!

შვილის გამჩენებს და  გამშვილებლებს,
გაუგეთ ქალებს,
გაუგეთ ქალებს,
დარდით ჩამქრალებს,
გაკილავთ ნუკი,
დაძრახავთ ნუკი
შეხვდებით თუკი,
ვინც გაიტანჯა, აკმარეთ განსჯა,
სახით მღიმარის, გულით -  მგლოველის!
ცხოვრების მტვერი -  ცრემლში - ლაფია,
აქ  - სხვის სახსნელად ვინ გაისარჯა?
ვინ ვისი მოსვა ან ქეძაფია?
იქ  წასულს,  ვიცით,  ვის რა მოგველის?
ვისთვის რა ღია ალაყაფია!